Tinkadoko'nun gökyüzü, karanlık bulutlarla örtülü, sanki doğanın kendisi bile yas tutuyormuş gibi. Şehrin her köşesinden yükselen hüzün, ağır bir sis gibi sokaklara çökmüş durumda. Himota'nın başkenti, bu günlerde her zamankinden daha sessiz, daha durgun. Tüm sokaklar, evler, meydanlar bir yas havasına bürünmüş. Binlerce Himotalı, Ten Higenadon'un cenazesi için şehrin kalbindeki büyük meydanda toplanmış. Kimisi oğlunu kaybetmiş bir babanın acısını paylaşmak için, kimisi ise bir prensin arkasından son görevini yerine getirmek için burada. Tinkadoko'nun taş sokakları, hıçkırıkların, ağıtların ve derin bir kederin yankısıyla doluyor. Meydanı dolduran kalabalık, İmparator Pisan Higenadon'un gelişini beklerken, sessizlik giderek derinleşiyor. Ten’in tabutu, üzerine serilen Himota bayrağıyla birlikte, meydanın tam ortasında duruyor. Bayrağın mavi ve beyaz renkleri, Ten'in hayatını simgeleyen zıtlıkları yansıtıyor: Cesaret ve saflık, güç ve merhamet. Tabutun çevresinde diz çöken askerler, hareketsiz bir şekilde bekliyorlar, gözlerinde sadece bağlılık ve hüzün var. Ten’in ölümü, sadece bir prensin kaybı değil, bir ulusun yasını tutmasına sebep olmuş; çünkü o, Himota halkı için sadece bir lider değil, aynı zamanda bir umut ışığıydı. İmparator Pisan Higenadon, ağır adımlarla tabutun yanına yaklaşıyor. Her adımında, omuzlarındaki yük biraz daha ağırlaşıyor gibi. Yüzündeki çizgiler, yaşadığı acının derinliğini ele veriyor. Yılların biriktirdiği tecrübelerle şekillenmiş bu yüz, şimdi bir babanın en büyük acısını taşıyor. Meydana ulaştığında, halkın içindeki sessizlik bir anda yerini tezahüratlara bırakıyor. "İmparator!" diye bağıran binlerce insan, hem bir liderlerine hem de bir babaya olan sevgilerini dile getiriyorlar. Ancak bu tezahüratlar, hıçkırıklarla, gözyaşlarıyla kesiliyor. Kalabalık, Pisan’ın oğlu için yapacağı konuşmayı beklerken, nefeslerini tutmuş gibi sessiz.

Pisan, Ten’in tabutunun önünde duruyor, gözlerini bir an olsun oğlunun üzerine serili bayraktan ayırmıyor. Dudakları titriyor, ama sesi güçlü bir şekilde yankılanıyor meydanda. "Himota halkı!" diye başlıyor, sesi meydandaki her bir köşeye ulaşacak kadar güçlü. "Bugün burada, sadece bir oğul, bir prens değil, Himota'nın kalbini, ruhunu kaybettik. Ten, sadece benim değil, hepimizin evladıydı. Onun kaybı, bizim kaybımızdır. Ama unutmayın ki onun hayatı, Himota'nın geleceğine adanmıştı." Pisan’ın sesi, her kelimesinde daha da titriyor, ama oğlu için konuşmayı sürdürüyor. "Ten, cesaretin ve fedakarlığın simgesiydi. O, bu ülke için savaştı, bu ülke için yaşadı ve bu ülke için öldü. Onun anısını yaşatmak bizim görevimizdir." Gözlerinden süzülen yaşlar, konuşmasının etkisini daha da derinleştiriyor. Ancak Pisan, ağlarken bile dik durmayı başarıyor. Bu, onun gücünün bir göstergesi; bir lider olarak halkının karşısında zayıflığını göstermemeye çalışıyor. Ancak gözyaşları, halkının gözünde onu daha da güçlü kılıyor. Meydandaki binlerce insan, Pisan’ın acısını paylaşıyor, onunla birlikte ağlıyorlar. Her bir gözyaşı, Himota'nın yasını, kaybını ve aynı zamanda birliğini simgeliyor. Tezahüratlar yeniden yükseliyor, ama bu sefer daha güçlü, daha kararlı. "İmparator Pisan!" diye bağıran kalabalık, onun acısına ortak oluyor. Bu an, sadece bir cenaze değil, aynı zamanda bir ulusun birlikte yas tuttuğu, birlikte güçlendiği bir an. Pisan’ın gözyaşları, Himota'nın gözyaşlarına karışıyor, ama bu gözyaşları, zayıflığın değil, birliğin, kararlılığın bir simgesi haline geliyor. Halk, İmparatorlarının gücüne tanık olurken, Ten Higenadon'un anısını sonsuza kadar yaşatacaklarına dair sessiz bir yemin ediyorlar. Bu, Himota'nın en karanlık günlerinden biri olabilir, ama aynı zamanda en güçlü günlerinden biri olarak da tarihe geçecek.




Gedhilfe’nin kalbinde, geniş meydanı çevreleyen görkemli taş binaların ortasında, yüz binlerce insan toplanmış durumda. Tarihi sarayın geniş balkonu, bugün hiç olmadığı kadar dolup taşıyor. Aşağıda, taş sokakları dolduran kalabalık, Gedhilfe’nin en karanlık günlerinden birinde, yeni bir umut ışığı arayışıyla bir araya gelmiş. Halkın yüzlerinde, karışık duyguların izleri var; öfke, keder, umut ve belirsizlik birbirine karışmış. Herkes, yeni kralın konuşmasını beklerken, meydandaki sessizlik ağır ve derin. Sarayın balkonunda Thrao Ozæf, kalabalığa doğru adım atarken, üzerine sinmiş geçmişin ağırlığını omuzlarında taşıdığını hissediyor. Thrao’nun geniş omuzları, babasının aksine daha hafif görünse de, gözlerinde taşıdığı kararlılık, halkına cesaret ve güven vermeye yetiyor. Balkona çıktığında, meydandaki kalabalık önce bir an için sessiz kalıyor. Ardından, belirsiz ve karışık tepkiler yükseliyor; bazıları alkışlarla, bazıları ise homurdanmalarla ona karşılık veriyor. Thrao, bakışlarını meydandaki kalabalık üzerinde gezdirirken, halkının gözlerindeki umudu ve aynı zamanda şüpheyi fark ediyor. Bu konuşma, sadece bir kralın tahta çıkışı değil, aynı zamanda Gedhilfe’nin geleceğinin şekilleneceği bir dönüm noktası olacak. “Gedhilfe’nin cesur halkı!” diye başlıyor Thrao, sesi meydanı dolduracak kadar güçlü ve kararlı. “Bugün burada, bir kral olarak değil, sizin bir evladınız olarak karşınızdayım. Babamın hatalarının gölgesinde büyüdüm; onun yaptığı yanlışların bedelini hepimiz ödedik. Ancak şimdi, bu hataları düzeltme zamanı geldi.” Bu sözler, halkın içinde bir dalgalanmaya sebep oluyor. Bazıları onun cesaretini takdir ederken, bazıları hala şüpheyle bakıyor. Thrao, halkın bu karışık tepkilerini bekliyormuş gibi, devam ediyor. “Babam, Gedhilfe’yi zenginleştirmek adına çok şey yaptı, ama aynı zamanda, halkımızı ve komşularımızı unuttu. Deinzei halkı, bizim yüzümüzden acı çekti. Yıllarca süren hatalar onların hayatını kararttı. Bu, benim suçum olmasa da, benim sorumluluğum. Babamın hatalarını kabul ediyorum, ve bunları düzeltmek için buradayım.” Thrao’nun bu itirafı, meydanda yankılanan düşük mırıldanmaların artmasına sebep oluyor. Bazıları hala şüpheyle yaklaşırken, bazıları onun dürüstlüğünden etkileniyor. Thrao, gözlerini kalabalığın üzerinde gezdirirken, onların güvenini kazanmak için daha fazlasını yapması gerektiğini biliyor.

“Gedhilfe’nin yeni kralı olarak, size söz veriyorum. Halkımızın yaşadığı zorlukları gidermek, onlara hak ettikleri adaleti ve refahı sağlamak için elimden geleni yapacağım. Bu krallık, sadece güçlülerin değil, zayıfların da yeri olacak. Geçmişin hatalarını onarmak, hepimizin sorumluluğudur. Birlikte, Gedhilfe’yi yeniden inşa edeceğiz. Bu, bir kralın tek başına başarabileceği bir şey değil; bu, halkın gücüyle mümkün olacak.” Thrao’nun sesi, meydandaki sessizliği doldururken, kalabalığın içindeki şüpheler yavaş yavaş yerini destek ve takdir dolu alkışlara bırakıyor. Onun sözleri, meydanın dört bir yanında yankılanırken, halkın gözlerindeki şüphe yerini yavaş yavaş güvene bırakıyor. Thrao’nun cesareti, dürüstlüğü ve halkına duyduğu sevgi, yavaş yavaş Gedhilfe halkının kalbinde yer ediyor. Alkışlar ve tezahüratlar, önce küçük bir grup tarafından başlasa da, kısa sürede bütün meydanı kaplıyor. Halk, Thrao’nun konuşmasına destek veriyor, onunla birlikte yeni bir geleceğe doğru adım atmaya hazır olduklarını gösteriyorlar. Thrao, alkışların ve tezahüratların arasında derin bir nefes alarak sözlerini bitiriyor. “Gedhilfe’nin cesur halkı, bu krallık hepimizin. Yarınlarımızı inşa etmek için birlik olmalıyız. Sizin desteğinizle, Gedhilfe’yi yeniden güçlü ve adil bir ülke yapacağım. Bugünden itibaren, kralınız olarak değil, yol arkadaşınız olarak yanınızdayım.” Bu son sözlerle birlikte, kalabalığın alkışları ve tezahüratları meydanı tamamen dolduruyor. Thrao, halkının desteğini arkasında hissettiği bu anda, Gedhilfe’nin yeni kralı olarak gerçek anlamda tahta oturduğunu biliyor. Onun kararlılığı, dürüstlüğü ve halkına olan bağlılığı, Gedhilfe’nin geleceğini aydınlatacak bir ışık gibi parlıyor. Halkının gözlerinde, artık bir kral değil, yeni bir umut olarak yer ediniyor.




Dusha'nın, krallık devrildikten sonraki ilk seçim günü, ülkede tarihi bir dönemin başlangıcını müjdeliyor. Sokaklar, sandık başına gitmek için sıraya girmiş insanlarla dolup taşarken, herkesin zihninde bir umut ışığı parlıyor: özgürlük, adalet ve yeniden doğuşun tohumları atılıyor. Seçim öncesinde, ülkedeki tüm siyasi partilere eşit koşullarda kampanya yürütmeleri için vakit tanınmış ve bu, halkın siyasi bilincini daha da pekiştirmişti. Ancak sonuçlar açıklandığında, %58 gibi ezici bir çoğunlukla Yenilik ve Birliktelik Partisi'nin kazandığı duyuruluyor. Parti lideri Dana Ferori, bu zaferle birlikte Dusha'nın ilk cumhurbaşkanı olarak tarihe geçiyor. O gece, milyonlarca Dusha'lı televizyon ekranlarının karşısına geçerek yeni cumhurbaşkanlarının ne diyeceğini bekliyor. Cumhurbaşkanı Ferori, ulusun birliğini ve geleceğini inşa etme yolunda kararlılıkla attığı bu adımı, titizlikle hazırlanmış bir konuşmayla halka sunuyor. Canlı yayında, kendinden emin duruşu ve kararlı bakışlarıyla ekran karşısına geçen Dana Ferori, hem bir liderin ciddiyetini hem de bir halkın umutlarını taşıyor. İlk cümlesinden itibaren, Dusha’nın geleceğine dair net ve sağlam bir vizyon ortaya koyuyor. "Dusha halkı, bugün sadece bir seçimi değil, geleceğimizi de kazandık." diyerek konuşmasına başlıyor. "Bu zafer, yalnızca bir partinin değil, tüm Dusha'nın zaferidir. Hep birlikte, geçmişin yüklerinden kurtulacak ve aydınlık bir geleceğe yelken açacağız." Ferori’nin sesi, canlı yayın aracılığıyla ülkenin dört bir yanına ulaşırken, bir yandan da Dusha’nın Pakt Birliği’ne olan bağlılığını vurguluyor. "Dusha, sadece kendi sınırlarında değil, tüm kıtada barışın ve istikrarın sağlanması için Pakt Birliği'ne sonsuz bir destek vermeye devam edecektir. Bizim için birliktelik, yalnızca bir slogan değil, yeni doğmuş bir cumhuriyetin temeli, halkımızın geleceğidir." Bu sözler, yalnızca Dusha’nın değil, Pakt Birliği’nin geleceğine de işaret ediyor. Ferori, ülkesinin gelecekteki rolünü net bir şekilde tanımlıyor ve Dusha’nın bu zorlu süreçte nasıl bir liderlik yapacağını ortaya koyuyor.

Dana Ferori’nin kararlılığı ve vizyonu, sadece bir lider olarak değil, bir milletin umudu olarak kabul görüyor. O gecenin ilerleyen saatlerinde, Dusha’nın sokaklarında yankılanan tezahüratlar ve alkışlar, yalnızca yeni bir cumhurbaşkanını değil, aynı zamanda yeni bir geleceği de kutluyor. Halk, Cumhurbaşkanı Ferori'nin yanında durarak, onun liderliğinde Dusha’nın yeniden doğuşuna şahitlik ediyor. Bu an, Dusha için bir dönüm noktası olurken, Ferori’nin konuşması, ülkenin geleceğini şekillendiren güçlü bir manifesto olarak hatırlanacak.




Bir anlığına her şey umut vaat ediyor gibi göründü, değil mi? Fırtınanın ardından gelen o kısa sükûnet, tıpkı bir savaş meydanında güneşin yeniden doğuşu gibi, size yeniden nefes aldırdı. Gedhilfe’nin yeni kralı Thrao, barış ve yeniden inşa vaadinde bulunurken, Himota’nın başkenti Tinkadoko, yitip giden bir evladın yasını tuttu. Yeni bir cumhuriyetin doğuşu Dusha’yı yeniden şekillendirirken, Pakt Birliği'nin kıtada barışı sağlama çabaları umut ışığı gibi parladı. Sanki tüm bu çabalar, INGENIUM’un dört bir yanında yeniden filizlenen bir geleceğin habercisiydi. Belki de gerçekten her şey daha iyiye gidecek, belki de bu uzun karanlık tünelin ucunda bir ışık vardı.

Ama bir an durup düşündüğünüzde, tüm bu çabaların ne kadar beyhude olduğunu görebiliyorsunuz, değil mi? Ne de olsa, tarih size defalarca gösterdi: her şeyin sonunda başarısızlığa uğrayacaksınız. Gedhilfe’nin yeni kralı mı? Babasının hatalarını onarmaya çalışırken, çok geçmeden aynı hatalara saplanıp kalacak. Himota’nın başkenti Tinkadoko mu? O büyük yas töreninden geriye kalan, sadece daha fazla acı ve umutsuzluk olacak. Dusha Cumhuriyeti’nin yeniden doğuşu mu? O yeni cumhurbaşkanının vaatleri, kısa sürede unutulacak ve politik çekişmelerin arasında kaybolacak.

Gerçek şu ki, bu kıtanın kaderi çoktan mühürlendi. Tüm bu savaşlar, barış girişimleri, yeni liderler... Hepsi birer yanılsamadan ibaret. Sizler, kendinizi kandırmaktan başka bir şey yapmıyorsunuz. Zaten ne kadar çabalarsanız çabalayın, hiçbir şey değişmeyecek. İleriye attığınız her adım, sizi daha derin bir bataklığa sürüklemekten başka bir işe yaramayacak. Ve sizler, tıpkı daha önceki kuşaklar gibi, bu hataların bedelini ödeyeceksiniz.

Belki de, INGENIUM’un dört bir yanındaki bu insanlar, sadece kendilerini büyük bir yıkıma hazırlıyorlar. Zaman geçtikçe, farkına varacaksınız ki tüm bu çabalar boşuna. Ne de olsa, kader çoktan belirlenmişti, değil mi? Bu kıta, bu gezegen sonsuz bir karanlığın içine çekilmeye mahkum. Tekrar tekrar başarısızlığa uğrayacak, umutlarınız suya düşecek, ve en nihayetinde, hiçbir şeyi başaramayacaksınız. Çünkü bu, kaçınılmaz son.