Hayatımın neredeyse büyük bir çoğunluğunu bu köyde geçirmiş olsam da, Frip ile birlikte geldiğimde sanki her şey daha farklı gibiydi. Anlatılan hikayeler, ortamda dönen gırgır şamatalar, Detgo Dede'nin anlattığı ilginç savaş anıları, hepsi ayrı bir hava katıyordu ortama. Ag ile Ae'nin ben olmadığım vakitte de kendini geliştirmiş olması hoşuma gitmişti, imkan olursa bir gün onları yanıma almak isteyebilirdim bile. Şimdilik, eğitimlerini biraz daha tamamlamaları için onlara vakit vermeliydim tabii ki. Annem gibi gördüğüm Iyur Nine ile Frip'in iyi anlaşmış olması beni daha da mutlu ediyordu. Gerçi, buralara bir daha ne zaman dönerdik çok fikrim yok ama, bu güzel bir şeydi benim için. Köyde bir süre vakit geçirdikten sonra, biraz da çevreleri ziyaret ettik. Benim gibi Kudretli Ayı'nın tanınmama ihtimali olmadığından, beni tanıyan eş dosta selamları verip gezmek oldukça eğlenceliydi.

Köyde geçen uzun günlerin ardından, bir akşam vakti evde oturmuş dinleniyorduk. Frip yanımda uyukluyorken, bense camdan dışarıya bakıp gecenin bana yansıttığı güzelliği izlemeye çalışıyordum. Henüz uykum gelmemişti, bu yüzden bir süre daha böyle kalabileceğimden emindim. Ancak kulaklarıma gelen hafif bir sese dikkat etmeye başladım. Başta bunun bir rüzgar olabileceğini düşündüğümden umursamamıştım, fakat sonradan bu sesin ritmik ve düzenli bir şekilde geldiğini fark ettim. Evin dışında birisi varmış da, volta atıyormuş gibi bir sesti bu. Peşimde birinin olup olmadığını bilmiyordum, bu yüzden kalbim de adrenalinle birlikte çarpıntı yapmaya başladığında, içimdeki huzursuzluğun da etkisiyle birlikte kapıya doğru yöneldim. Frip'i rahatsız etmeden yerimden doğruldum, kapıya yaklaştıkça bu sesin daha düzenli gelmeye başladığını fark ettim. Bir şeyler vardı, en azından bize görünmek istemeden buralarda dolanan bir şeyler...

Gecenin soğuk havası yüzüme doğru çarptığında, sessizlik ve karanlıktan başka hiçbir misafirim olmadığını fark ettim. Yine de gözlerimle etrafı iyice izlemeye başladım, ay ışığının altında kalan ağaçların gölgesi haricinde hiçbir şey göremiyordum. Rüzgarın hafif uğultusu kulağıma çalınırken, bir yaprağın hışırtısı ve ağır bir adım sesi buraya hiç ait olmadığını kendine belli ediyordu. Kalbime pompalanan adrenalin daha da fazla artıyordu, bu adım sesinin kime ait olduğunu iyice merak ediyordum. Gölgelerin arasındaki hareketlenmeye gözlerimi kısarak bakmaya başladım, sanki birisi bana doğru yaklaşıyor gibi duruyordu. Sanırım davetsiz misafirim bu yaklaşan kişi olmalıydı. Sanki beni korkutmaktan çekiniyor gibi yaklaşıyordu, yine de içimdeki gerginliği hissedebiliyordum. En azından, burada olmaması gerektiğini düşünüyordum. Gölgeler içerisinde yaklaşan figürün kim olduğunu tahmin edemeden bakmaya devam ettim.

Ay ışığına doğru çıkan figürün Elion olduğunu görmek, bir anlığına da olsa beni germişti. Ancak sonrasında kurduğu cümleye derin bir nefes alıp vermiştim. "Aynı şeyi senin için ben düşünüyordum. Bana aşıksan söyle." diyerek göz kırptım. Sonrasında işaret parmağımla bir saniye beklemesi için işaret yaptım, içeriye girip elime bu soğukta muhteşem gidecek iki tane sopsoğuk bira aldım. Elion'un yanına gelip birini uzattıktan sonra tekrardan söze girdim. "Üşüyeceksen üstüne bir şeyler de getirebilirim. Ne için buradasın?" Dedikten sonra eline verdiğim biraya kendi biramı vurup bir yudum aldım. Bu huzurlu günlerde, onunla hiç aksiyona girmek istemediğim için, şimdilik bir dost gibi davranma fikri daha makul geliyordu.

Elion'un soğuk birayı hızla dikişini izlemek, gözlerimin aniden açılmasına sebep oldu. Neden bu kadar hızlı davrandığını bilmiyordum. Dibini bir süre sallayıp bir anda yere doğru fırlatmasına karşı kaşlarım çatılmış, ağzımdan 'cık cık cık' diye ses çıkarmıştım. "Oldu mu bu şimdi?" Dedikten sonra yüzündeki sinsi gülümseme ile koca kalbime yaptığı iltifatı dinlemiştim. "Ah şu koca kalbim, seni düğünüme de bekliyor." Diye tepki verdim. Gözleri benimkilere kitli kalmıştı, bense biramı yudumlamaya devam ediyordum yüzündeki gülümseme kaybolurken. Gülümsemesinin gitmesiyle birlikte tüm ciddiyetini takınmıştı, Deith'i öldürdüğümüz için teşekkür etmişti. Sakin bir şekilde onu dinlemeye başladım. Onun ölümünün Mavi Yıldız için bir dönüm noktası olacağını düşünmüyordum. Yakında başımıza gelecek şeyler hakkında konuşmak istediğini söylediğinde, daha dikkatli bir şekilde dinlemeye başladım. Dünya'nın Birinci Kıta'ya karşı büyük bir saldırı planladığını söylüyordu, Atom enerjisine sahip bir ordu oluşturduklarını ve sıradan bir savaş olmayacağını anlatıyordu.

Bahsettiği savaşın, bir yıkımın başlangıcı olacağını söylüyordu.

Mavi Yıldız'ın bu noktada var olmasının çok önemli olduğunu söylüyordu. Kendilerini elementlerin ve gezegen enerjisinin koruyucuları olarak tanımlıyordu. Bizler yok olursak, tüm element kullanıcılarının tarih olacağını söylüyordu ki, onu haksız bulmuyordum bu konuda. Dünyaya ve element kullanıcılarına olan bağlılığımı bildiğini söylüyordu, Mavi Yıldız'ın yok olmasına izin veremeyeceğini ekliyordu. Bana düşman olarak gelmediğini, ancak düşman olursam sonuna kadar düşman olacağımızı da ekliyordu. Şimdilik, herhangi bir düşmanlık beslemiyordum. Uzattığı sigarayı sol elimin iki parmağıyla almıştım. "Yürüyelim bakalım. Benden ne istediğini anlat Elion. İttifak mı olmak istiyorsun, dost mu olmak istiyorsun? Bana aklından geçen her şeyi anlatırsan, birbirimizi daha rahat bir şekilde anlayabiliriz ve ben de aynı şekilde, sana dürüst davranabilirim." Diyerek konuşması için fırsat yaratıyordum.

Ayak seslerimizin yankısı gecenin içine karışmaya devam ederken, Elion'un ne anlatacağını merakla bekliyordum. Mavi Yıldız'ın büyük bir kısmının, bildiğim üzere element kullanıcıları dışında kimsenin var olmaması gerektiğine inandığını söylüyordu. Bunu zaten biliyordum, yine de sessizce konuşmasını dinlemeye devam ettim. Bu düşüncenin yayılmasında kendisinin de katkısının olduğunu söylemesi, beni pek fazla şaşırtmıyordu. Kendi bahanesine göre, böyle büyük bir örgütü organize ve bir arada tutabilmek için buna ihtiyaç duyuluyordu. Onun sözleriyle söylemem gerekirse, beyinlerini yıkaması gerekiyordu ve başarmıştı da. Bu gerçekten büyük bir başarı sayılırdı. En azından, ben öyle düşünüyordum. Bir orduyu sadece manipülasyonla yönetemeyeceğini, daha fazla insana sahip olması gerektiğini söylüyordu, bu insanlardan kastı ise önemli konumda olacak kişilerdi. Bunun içinde beni ve Mutlak Son'u görmek istiyordu.

Bu konuda, ihtiyaç duyduğu insanların bizler olduğunu söylemesinin ardından, hem fiziksel güç hem de zekayla bu savaşı kazanabileceğimizi söylüyordu. Onların adımlarını önceden tahmin edebileceğimizi, stratejik hamlelerle Dünya'yı çökertebileceğimizi söylüyordu. Ancak bu işbirliğinin en büyük sıkıntısı, bazı şeylerin gizli kalması olacaktı. Bok'un bizden biri olduğunu Mavi Yıldız üyelerinin bilmemesi gerekiyordu, zira üyelerin bir çoğu beyinleri yıkanmış ve kendilerine verilen bir gerçeğe sıkı sıkıya tutundukları için, bizden biri olduğunu öğrenmeleri durumunda hain olarak algılayabilirlerdi. Bu sebeple, bu durum gizli tutulmalıydı. Benim için bir problem yoktu, ancak yine de Bok'a sormakta fayda var diye düşünüyordum. Sonuçta, gizli tutulacak olan kendisiydi.

Birlikte çalışmamızın önünde bir engel olmadığını, ancak bu durumun denge gerektirdiğini söylemesiyle birlikte kafamı onaylarcasına aşağı yukarı salladım. Benimle açık konuştuğunu, benim gibi müttefiğe ihtiyacı olduğunu söylüyordu. Ancak benim de ona karşı dürüst olmam gerekirdi. Güçlü yanlarımızı birleştirmeliydik. Bu sözlerinden sonra Dünya'nın nasıl bir saldırı planladığını bilip bilmediğimi sorgulamıştı. Ses çıkarmadan kafamı iki yana sallayarak bilmediğimi göstermiştim. İkinci Kıta'ya, hem Mavi Yıldız'ı hem de Mutlak Son'u sürmek için büyük bir saldırı hazırlığında olduklarını söylüyorlardı. Sadece birkaç günümüz olduğunu söylüyordu, ancak bundan daha azı da çıkabilirdi. Yakaladıkları Observer'lardan bu planın hareket alanımızı kısıtlamak için yapıldığını öğrenmişlerdi. Bu saldırı sadece bizi zayıflatmayacak, aynı zamanda İkinci Kıta'ya sürerek ölüm tuzağına çekeceklerdi. Bu planı öğrenmek, gerçekten çok iyi olmuştu.

Bunun bir uyarı olmadığını, gerçek olduğunu söylüyor, savaştan daha fazlasına hazırlanmamız gerektiğini söylüyordu. Dünya'nın asıl hedefinin bizleri birbirimize düşürüp orada yok etmek olduğunu söylemesi, çok mantıklı bir plan gibi geliyordu. Böylelikle bizleri yok etmeleri gerçekten daha kolay olacaktı. Sözleri bittiğinde, gözlerinin gözlerime kenetlendiğini görmek, birkaç saniyelik duraksama yaşamama sebep olmuştu. Derin bir nefes aldıktan sonra ayağımla önce yerdeki toprağı hafifçe eşeledim. Sonrasında gözlerim önce gökyüzüne, sonra tekrardan Elion'un gözlerine kaydı. "Elion, seninle çalkantılı bir geçmişimiz var. Ancak şunu söylemek zorundayım." Dedim. Oldukça samimi bir şekilde konuşmaya devam ettim. "Ben dostum olmayanlarla iş yapmam. Dostum olanları ise yarı yolda asla bırakmam. Seninle sadece bir savaş için müttefiklik yapmam, bu benim tarzım değil." Dedikten sonra elimi dostça uzattım. "Dostum olursan, emin ol ki bu savaşın üstesinden beraber gelebiliriz. Benim güvenimi açışım, kendimi açışım bu şekilde." Bu teklifi kabul ederse, konuşmaya şu şekilde devam edeceğim.

"Benden ne yapmamı istediğini söylemen lazım. Nasıl bir hazırlık içerisine girmeliyiz? Ekibimle konuşmam vaktimi almaz, onların da bu konuyu tartması gerekir o ayrı konu. Bu noktada, ekibimle konuşmaya benimle birlikte gelmen çok daha iyi olur. Belki bana güvenmeyebilirsin, ancak şunu bil ki dostum olan birisini sırtından bıçaklayacak adam değilim. Herhangi bir durumda senin kendini koruyabileceğini bildiğim gibi, benim de seni koruyacağımı bil. Bu yüzden, benimle birlikte Mutlak Son ile konuşmaya gel. Hep birlikte bu konuyu tartalım, düşünelim ve harekete geçelim."

Elion'un dost olmamıza karşılık verdiği tepkiye gülümsemekten başka bir şansım olmamıştı. İçim rahatlasa da, bir yandan endişeliydim. Çok hızlı ilerlemiyor muyduk? Önce biraz yemek yer, sonrasında kahve içerdik. Belki ona güvenip güvenemeyeceğimi tartmak için daha fazla zamanım olabilirdi. Elion'un Frip'i hatırlatmasıyla birlikte gözlerim eve doğru dönüyordu. Her ne kadar sakin dursa da, gözlerinde bir endişe vardı. Başımı hafifçe sallayarak eve doğru ilerlemiştim. Evin içerisine girdikten sonra, odanın kapısını açmış ve uykuda olan güzelliği bir süre izledikten sonra elimi omzuna koymuş, onu nazikçe uyandırmıştım. Hala uykulu duran gözlerine karşılık tatlı bir gülümseme ile karşılık vermiş, sonrasında başımdan geçen her şeyi anlatmıştım. Dünya'nın büyük bir saldırıya hazırlandığını, Elion'un bana anlattığı planı, acilen bir plan yapılması gerektiğini, uykulu eşime her şeyi anlatıyordum. Uykunun verdiği etki olmalı ki, önce Elion'un burada olup olmadığını sorgulamıştı. Arada olan bir çok şeyi atlamıştı, sonrasında hızlıca toparlanmış ve benim inandığım olaya inandığını söylemişti.

Sevgili eşim hızlıca giyindikten sonra, Elion'un yanına geri dönmüştük. Saatimle birlikte kendimi, Frip'i ve Elion'u Gedhilfe'ye ışınlamıştım. Sessiz ve karanlık sokakların içerisinde herkese mesaj gönderiyordum acele ile. Ancak hiçbirinin geri dönmüyor oluşu, içimdeki tedirginliği kat kat arttırıyordu. Bir şey olmuş olabilir miydi? Veya sadece cevap vermiyorlardı. Ancak böylesine acil bir konuya, hızlı bir şekilde cevap vermeleri gerekmez miydi? Ne yapacağımı bilmiyordum, onlarla bir an önce konuşmak zorundaydım. Elion, sessizliği bozarak Mavi Yıldız'ın Gedhilfe karargahına gidebileceğimizi öneriyordu, orada olan birkaç kişiyle tanışıp ne yapacağımız konusunda daha fazla bilgi bulabileceğimizi söylüyordu. Frip ise, bunu yapmak istemediğini söylüyordu. Bunu ben de yapmak istemiyordum. Öncelikle ekibime ulaşmalı, durumu açıklamalı ve ekibimle birlikte hareket etmeliydim.

"Sevgili eşimin sözünden çıkamam." Dedikten sonra saati kurcalamaya başladım. Thomas'ın konumunu bulabilirsem, onun yanına ışınlanabilirdim. Oradan sonrasında ise, ekibimle iletişime geçmek için harekete geçebilirdim. "Öncelikle ekibimle görüşmem gerek. Onların şuan bana niye cevap vermediklerini bilmiyorum. Bir harekete geçmeden önce ekibimle seni de konuşturmam gerek. Saatin var değil mi? Ekibimi topladıktan sonra hızlıca sana mesaj atabilirim, böylelikle yanımıza gelip olayı anlatabilirsin. Sonrasında Mavi Yıldız'ın Gedhilfe karargahına, iki müttefik grup olarak gideriz." Diyerek durumu izah ettim. Anlayış göstereceğini düşünüyordum, ne de olsa öncelikle eşime, sonrasında ekibime saygım vardı ve hiçbirine danışmadan bu işe tek başıma kalkışamazdım.

Elion'un söylediklerime karşılık herhangi bir tartışma içerisine girmeden orta yolu bulması beni sevindiriyordu. Böylesi bir durumun içerisindeyken tekrardan aramızın bozulmasını istemezdim. Elion eşit bir düzene karşılık olan sorusuna cevap bile beklememişti, zaten böylesini kabul edeceğimi düşünüyor olmalıydı. Hızlı bir şekilde harekete geçmem ve diğerlerine haber vermem gerekiyordu, bu noktada aklıma ilk gelen kişi dostum Thomas oluyordu. Bunu önce onunla tartışmak, sonrasında ekibimin yanına gitmek çok daha mantıklı olur diye düşünüyordum. Bazı durumlarda fikirlerimi daha da ileriye noktaya taşıyan kişilerden birisiydi o. Üstelik, kendisi bir silah makinesiydi. Neresinden, nasıl yaptığını bilmediğim bir şekilde bir sürü silah çıkartabilen bir adamdan daha fazla güvenebileceğim kişi yoktu. Bu sebeple, onun kaldığı otele doğru aniden ışınlanmak gibi bir hata yapmıştım. Bunu, sanırsam yapmamam gerekiyordu.

Yatakta yatan çıplak hatuna doğru baktığımda gözlerim fal taşı gibi açıldı. Thomas hatunun birini götürüyordu. Kendisi de tuvalet kapısından donla çıktığında neredeyse gülecektim ancak zor durdum. Hatta üstüne patlattığı çığlığa karşılık, ben de bir çığlık patlattım. Bunu beklemiyordum. Yataktaki kadın da bize eşlik edip bir çığlık patlattıktan sonra hızlıca tuvalete doğru kaçmıştı. Utanmış bir şekilde saçımın arka taraflarıyla oynarken, Thomas'ın sitemini dinlemek zorunda kalıyordum. "Ya ne bileyim ben senin iş üstünde olduğunu..." Diye kaçamak bir cevap vermek zorunda kalıyordum. Dostumun özürlerini dinlemeye devam ederken Frip'te de meme olduğunu söylemesi gözümün onun memelerine kaymasına sebep oluyordu. Frip'in memeleri... Müthiş... Memelerine bakıp ağzımın suyunu akıtmaya devam ederken Thomas'ın sözü kulaklarımın içine dolmaya başladı. "He? Aynen, gel ama sana bir şeyler anlatmam lazım." Dedim hızlıca toparlanarak.

Yatağın kenarında otururken, donlu bir adama olayın ciddiyetini anlatmak çok garip duruyordu. Acaba ben de mi soyunsam diye düşünmüyor değildim. Dünya'nın büyük saldırısını böyle ilginç bir ortamda anlatmak, unutamayacağım anlardan birisi oldu herhalde. Mavi Yıldız'ın ittifaklığına karşılık çatılan kaşlarını görmek, bu konuya pek sıcak bakmadığını düşündürtüyordu bana. Gerçi bunu yargılayamazdım, oldukça normaldi. Thomas, kendince kısa bir düşünce maratonuna girdikten sonra konuşmaya başlamıştı. "Ona güvenebilir miyiz emin değilim. Bu yüzden tek başıma hareket etmekten sakındım." Diyerek cevap verdim. Onun şimdi mi ittifak kuracağız sorusu o kadar haklı bir soruydu ki, tek başıma cevap veremiyordum. Sonrasında Thomas tekrardan söze girerek ondan kaçmanın ya da görmezden gelmenin pek mantıklı olmayacağını söylüyordu. Tüm konuşmaları bittiğinde, kollarımı göğsümde kavuşturdum. "Biliyorum. Bu yüzden dediğim gibi, ekipçe gitmemiz gerekiyor. Herkesin düşüncelerini almak zorundayız. Senin de gelmeni istiyorum. Livei'ye haber vereceğim, sonrasında ortak bir yerde buluşacağız. Onlar arkadaşları ile gelecek, biz arkadaşlarımızla." Diyerek Livei'ye haber vermek için Thomas'ı beklemeye başladım.