Nasıl bir görevin içine düşmüştü böyle?

Hiçbir şey hatırlamıyordu. Güne nasıl başladığını dahi hatırlamıyordu. Tek hatırladığı şey karakola bir görev için çağrıldığıydı. Görev gizli olduğu için prosedür gereği nereye gittiklerini bilmemeleri gerekiyordu. Bu sebeple yol boyunca uyutulmuşlardı ve şimdi bilmediği bir mekanda gözlerini açıyordu. Bir polis memurunun etrafında olan biten her şeyi bilmesi gerekmez miydi? Böyle gereksiz prosedürlere gerek var mıydı? Kontrolünü kaybetmek Livei'nin canını sıkıyordu. Nerede olduğunu ve ne yapması gerektiğini bilmek istiyordu. Kendisini uyutmak için ona her ne verdilerse gerçekten yol boyu bebek gibi uyumasını sağlamıştı ve adeta hafızasını yok etmişti. Kendisini bütün gece alem yapmış da akşamdan kalmış gibi hissediyordu. Bir otel odasındaydı. Şanslıydı ki yanında Meinsu Selsei de vardı. Artık kendisini ona daha yakın hissettiği için ona ismiyle seslenecekti. Meinsu her zamanki gibi göz kamaştırıyordu. Uzun beyaz saçları terden ensesine yapışmıştı. Livei kendisinin de ter içinde olduğunu hissetti. Acaba Meinsu'ya kendi saçlarının da aslında bembeyaz olduğunu söylese ona inanır mıydı?

Dıt dıt dıt dıt...

Durmak bilmeyen alarm sesi, beyni daha yeni eski fonksiyonuna dönmeye başlamış olan Livei'nin sinirlerini bozmaya başlamıştı. El yordamıyla alarmı ararken ortada bir alarm olmadığını fark etti. Ses telsizden geliyordu. Dışarıda kurtlar uluyordu. "Neredeyiz biz böyle?" Genç kız endişe dolu gözlerini Meinsu'nun gözleri ile birleştirdi. Bulundukları mekan gittikçe daha absürt gelmeye başlıyordu kendisine. Bilgi edinme açlığı ile kendisini pencereye attı ve perdeyi aralayıp dışarıya baktı. Bir otelde değillerdi. Tahtadan yapılmış kulübe gibi bir evdeydiler. Etrafı ağaçlarla kaplı olan bu eve ay ışığı direkt olarak vuruyordu ve etrafı aydınlatıyordu. Muhtemelen bir ormanın içindeydiler. Livei tam ağzını açıp Meinsu'ya bir şey söyleyecekti ki kapının çalınma sesi ile birlikte yerinden sıçradı. Kapı açıldığında onları karşılayan Komiser Yots'a sarılıp kucaklamak istedi adeta genç kız. Şu anda tanıdık bir yüz görmeye o kadar çok ihtiyacı vardı ki!

Görevin prosedürünü açıklayan komiseri, Livei can kulağı ile dinledi. Neden bu kadar sıkı tedbir alındığını bir türlü anlayamıyordu ancak acemi görünmek istemediği için sormamaya karar verdi. Üstelik bu kadar sıkı önlem alınmış bir görevde iki acemi polis ve bir komiser yer alacaktı yalnızca. Genç kız bunları anlamsız buluyordu. "Görevlilerle konuşmamız yasak. Durup etrafı gözlemleyeceğiz. Tamamdır!" Geçen görevlerinde her şeyi ellerine yüzlerine bulaştırdıkları için genç kız bu sefer kayda değer bir başarı elde etmek istiyordu. Kesinlikle kimsenin hayatını tehlikeye atmayacak ve görevini özenle sürdürecekti. Telsizi çalan komiser hızlıca odadan çıkmıştı. Meinsu ile baş başa kalan ve artık tamamen ayılmış olan Livei hemen söze atladı. "Seni yeniden gördüğüme çok sevindim! Az önce bir şey söyleyemediğim için affet kafam biraz güzel olmuştu." Komiser, odaya yeniden girmesi ile birlikte ikiliye çıkmalarını emretmişti ve hemen toparlanıp odadan dışarı çıkmışlardı.

Komiser Yots'un el fenerinin güçlü ışığı eşliğinde devasa ağaçları inceleyerek yürümeye başladılar. Gittikleri yok epey engebeliydi. Genç kız birkaç kere düşecek gibi olup dengesini son anda kurmuştu. Daha görev yerine varmadan canından olması çok komik bir durum olurdu gerçekten. Görev noktalarının bulunduğu bölge pek ağaçlık değildi ancak etrafta tek bir ev bile görmemesinden yola çıkarak sivillerin yaşadığı bir alan olmadığı kanısına varmıştı. Konuşmalarının yasak olduğu iki güvenlik görevlisi komisere selam vermişlerdi. Üstlerindeki üniformalar gerçekten ilginçti ve göz alıcıydı. Livei daha önce böyle bir üniformayı başkentte görmediğine emindi. Komiser Yots başka bir bölgeye gideceğini söyledi. Genç kızın sormak istedikleri vardı ancak emin olamıyordu. Tam olarak neden burada gözlem yapmaları gerektiğini ve bu alanın ne amaçla kullanıldığını merak ediyordu. Sessiz kalmaya karar verip komisere yalnızca teşekkür etti. Sorgulamadan görevine odaklanması gerekiyordu.

Komiser Yots teşekkür edip giderken Livei aklındakileri soramadığı için pişmanlık duymaya başlamıştı. Bir bilinmezin ortasında, iki yabancı ile yalnız kalmak onlar için güvenli olacak mıydı acaba? Komiser Yots'un onlarla birlikte kalmasını tercih ederdi. Gittiği için bir miktar hayal kırıklığı yaşadığını itiraf etmeliydi genç kız. Komiser gözden kaybolana dek gözleriyle onu takip etmişti. Karanlığın içinde kaybolup gittikten sonra ise derin bir iç çekti. Artık bir başlarına kalmışlardı. Yüzüne doğru esen soğuk rüzgar ile hafifçe titredi. Terli terli rüzgar yemesi pek iyi olmamıştı. Hasta olmayı gerçekten istemiyordu. Zaten kim hasta olmak isterdi ki?

Başını arkaya çevirdiğinde konuşmasının yasak olduğu iki nöbetçinin üniformalarını daha iyi inceleme şansına erişti. Silindir şeklindeki şapkaları mavi ve kırmızı renklerdeydi. Üzerlerine giydikleri siyah renk paltolarda ise yine kırmızı ve mavi renklerde, anlamadığı dilde bir şeyler yazıyordu. Livei bu dilin Gedhilfçe'nin günümüz alfabesi ile yazılmış bir versiyonu olduğunu tahmin ediyordu. Livei daha önce bu tarzda bir üniformayı ne kraliyet şatosunda ne de karakolda herhangi bir başka birimde görmediğine adı gibi emindi. Göreve ne kadar sıkı tedbirlerle getirildikleri düşünülünce bu iki askerin görevinin de kimsenin bilmediği gizli bir şey olması muhtemeldi. Ne üniforması olduğunu onlara sormak istiyordu ancak konuşmasının yasak olduğunu bildiği için susuyordu. Bu "yasak" bile aslında ona çok şey anlatıyordu zaten.

Aradan çok kısa bir zaman geçmişti ki "yasaklı" görevlilerden birisi iki kızın yanına gelmiş ve onlara prosedürü anlatmaya başlamıştı. Burada çok gizli devlet sırlarının olduğunu söyleyen görevli, genç kızın biraz önce aklına takılan soruyu da cevaplamış olmuştu. İçeriye sadece Gedhilfçe bilenlerin alınmasına izin vardı. Bu durum Livei'nin merak duygusunun kabarmasına sebep oluyordu. İçeriye girip o "çok gizli" devlet sırlarını görmek istiyordu. Bu isteğini gerçekleştirmeye fiziksel olarak bu kadar yakın olmasına rağmen kurallar açısından bir o kadar uzak olması çok ironik bir durumdu. Görevlinin yaptığı açıklamayı anladığını belirtir bir şekilde başıyla onaylayıp önüne döndü Livei. Birkaç dakika sonra ise kapının önünde bir insan figürü belirmişti. Orta yaşlı ve kel bir adamdı. Livei adamın selamına başıyla karşılık verdikten sonra arkadaki görevlilere yürüyüp onlarla Gedhilfçe konuşmasını izlemeye başladı. Biraz kıskanmıştı. O da Gedhilfçe öğrenmek istiyordu. Belki de bunun için bir kursa gitmeliydi.

Görevliler adamın güvenilir olduğuna kanaat getirip ona kapıyı açmışlardı. Adam içeri girdikten sonra da gözden uzaklaşmıştı. Livei kollarını havaya kaldırıp yavaşça gerindi. Ayakta durmaktan yorulmuştu. İki görevliden birinin diğerinin kulağına bir şey fısıldaması dikkatini çekti. Bu olayın hemen ardından da ikiliye Gedhilfçe bilip bilmediklerini sormuştu. Adam her ne kadar konuşmaları için onlara izin vermiş olsa da Komiser Yots konuşmalarının tamamen yasak olduğunu net olarak belirtmişti. Livei cevap vermemeye karar verdi ancak soruyu havada bırakması da mümkün değildi. Görevlilerle göz temasını kesip önüne döndü ve hayır anlamına gelecek şekilde başını iki yana salladı. Sonrasında ise ne yapacağını izlemek üzere gözlerini Meinsu'ya çevirdi.

Sarışın Adam

Meinsu da genç kız gibi kurallara uymaya karar vermiş ve sessizliği bozmamıştı. Livei içi rahatlamış bir şekilde nöbetine devam etmeye başladı. Meinsu ile sohbet etmek istiyordu ancak arkasındaki iki tuhaf nöbetçinin muhabbetlerini dinleyeceği gerçeği onu bu fikirden uzaklaştırıyordu. Şehir ışıklarının ulaşamadığı bu ıssız ormanda gökteki ay ışığının parlaklığı net bir şekilde görülebiliyordu. Bu gibi manzaralar genç kızın kendisini her daim huzurlu ve enerjik hissetmesin sebep olurdu. Çocukluğunda köyde geceleri çimenlere yatıp ay ışığını izleyerek uyuduğunda da aynı hislere kapılırdı. Çok nostaljikti onun için. Ay ışığının bir mucizesi olduğuna inanacaktı neredeyse.

Huzur dolu düşüncelerinden önünde beliren bir yabancı eşliğinde sıyrıldı Livei. Geçidin bu kadar popüler olmasını beklemiyordu. Adamın altın sarısı ipek gibi saçları vardı ve göz kamaştırıyordu. Livei belki de kendi ülkesinde sürekli kızıl ve turuncu saç gördüğü için farklı renkte saçlara sahip olan insanları fazlasıyla çekici buluyordu. Üniversitedeyken bir derste, insanların genetik açıdan kendisinden farklı gen dizilimindeki insanları çekici bulacak yönde evrildiğini ve bu şekilde gen çeşitliliğini çoğaltarak yeni doğan bebeklerin daha sağlıklı doğmalarını sağladığını öğrenmişti. Ülkelerin bu derece kendi içlerine kapalı olmaları ve birbirleriyle kaynaşıp evlenmeleri önünde bu derece ciddi bir baskı olması ona o dönemde dahi çok yanlış gelmişti. Sarı saçlı adamın Gedhilfçe bilmediği barizdi. Buna rağmen geçidin açılmasını talep ediyordu. Muhtemelen ciddi bir sorgulamadan geçecekti. Burada ülkeye dair gizli bilgilerin var olduğu düşünüldüğünde farklı ülkelerden gelen ajanlar tarafından rağbet görmesi kaçınılmazdı. Polisler de bunun için buradaydılar. Bu gibi durumlara alışmaları gerekiyordu.

Adamın tuhaf hal ve tavırlarından sonra görevliler onu alıp sorgulamaya götürmüşlerdi. "Sarhoş galiba." diye düşündü Livei. Fazla iyi niyetli düşündüğünü görevliler gittikten sonra karşılarında beliren bir başka sarışın adamla fark etti. Resmi bir üniforma giyiyordu ve üniformasının sol üst köşesinde sarı beyaz çizgili yeşil mavi bir bayrak sembolü mevcuttu. "Djurat?" Adam kesinlikle Djurat Cumhuriyeti'nden birisiydi. Livei o bayrağı nerede görse tanırdı. Zaten ezberlenecek hepi topu 5 bayrak vardı. Adam güvenlik kapısına doğru ilerliyordu. Livei gerilmeye başlamıştı. Bir Djurat vatandaşı burada ne arıyordu? Üstelik ajan bile olduğunu zannetmiyordu onun genç kız. Zira ajan olması takdirde üzerinde Djurat bayrağı olan bir üniformayı tercih etmemesi muhtemeldi. "Adam Djuratlı. Dikkat edelim." diye fısıldadı Meinsu'ya doğru. Adamın güvenlik kapısından geçmeye niyetli olduğunu fark edince gardını alma ihtiyacı hissetti. Artan uluma sesleri dikkatini dağıtıyordu. Kurtlar da onların işi miydi?

Adam element kullanmadığı için kendisini korumalarını istemişti. Başka bir ülkeden Gedhilfe'nin en gizli bilgilerini içeren bir mekana girip bu kadar rahat tavırlarla dolaşması ve kendilerine emirler yağdırması Livei'nin sinirlerini bozmuştu. Adamı bir güzel pataklamak ve ülkesine postalamak istiyordu. Adam güvenlik kapısına yaslanmış ve şeridin arkasına geçmişti. Onun kaçmasına izin veremezlerdi. Rahat tavırlarına bakılacak olursa kurtları da oraya o toplamıştı. İki kurt Meinsu'ya doğru saldırıya geçmişlerdi. Fazla vakit yoktu. Meinsu'yu korumak önceliğiydi. Atom enerjisinin ciddi bir miktarını harcamak pahasına da olsa kurtları durduracaktı. Önce en öndeki kurdu örümcek ağı stili ile yakaladıktan sonra arkadaki kurt yakınlaşmadan hemen patlama stili için gerekli tozları dökecek ve matarasından bir miktar suyu boşaltarak patlama oluşturacaktı. "Meinsu adamı yakala kurtları ben hallederim!" diye haykırdıktan sonra Meinsu'nun adamın peşine düşmesini bekleyecekti. Atom enerjisi kaybı yaşayacağı için takviye tüpünü hemen enjekte etmeyi planlıyordu. Kurtların patlamada ağır hasar almaları durumunda adamın peşine düşüp tekrar ağ atabilirdi ancak atom enerjisini bu kadar harcamak tehlikeli olacaktı. Belki de patlama sesi dikkat çekerdi ve Komiser de yanlarına ulaşıp yardım ederdi. Planını yürürlüğe koyarken her şeyin yolunda gitmesi için dua etti.