Oy verecekleri ilk okulun bahçesinde oturuyordu Abu. Biraz da düşünceliydi aslında. Zira uzun zaman önce unuttuğu bir insan hiç beklemediği bir yerde beklenmedik bir şekilde karşısına çıkalı tam bir hafta olmuştu. Kafası bir çok düşünceyle dolup taşmıştı bu bir haftalık süreçte. Ne gariptir ki hayatında sadece iki kez daha böyle zihinsel çıkmazlara girmişti ve bunlardan birinin sorumlusu yine aynı insandı. Hayat gerçektende tekrarlardan ibaretti.

Okulun bahçesindeki bir kaç kişinin arasında geçen muhabbete kulak kesilmişti Abu. Orta yaşlı bir adam bir başka orta yaşlı adama tüm bu bayrak seçimi mevzusunun nasılda bir zaman kaybı olduğunu anlatıyordu. Ülkenin yeni bayrak dışında ihtiyacı olan bir sürü şey olduğundan bahsediyordu. Özellikle eğitim alanında atılması gereken adımlar olduğundan, yeni okulların yeni üniversitelerin ivedilikle açılmasından söz ediyordu. Evet bayrak önemliydi, semboldü, ülkenin kimlik kartıydı ama bu kadar öncelikli olmamalıydı.

Abu da üç aşağı beş yukarı aynı şekilde düşünüyordu. Ayrıca gerçekten ama gerçekten diğer bayrak tasarımları çok kötüydü. 6 aylık kızının eline bir kutu pastel boya ve küçük bir resim defteri verse daha iyisini tasarlardı. Hem zaten Tihami Cumhuriyeti'nin halihazırdaki bayrağı gayet güzel temsil ediyordu ülkeyi. Kabile dönemlerine geri dönmeye ne gerek vardı ? Bir ülke geçmişini benimsemeliydi pek tabii ama geçmişe bu kadar da dönmemeliydi. Her zaman ilerisini hedeflemeliydi.

Oy vereceği küçük kabine girdiğinde seçimi çoktan yapmıştı zaten. Pek düşünmeden bayrağın aynı kalması yönündeki oyunu kullandı ve kabinden çıktı. Bir süredir neredeyse her şey için aşırı düşünmekten o kadar yorulmuştuki hiç bir şey düşünmeden direk bir karara varıp ona göre hareket etmek gerçekten güzel hissettirmişti.