INGENIUM

Bok'un kendisi hakkında Meinsu ile konuşmuş olması genç kızın hoşuna gitmişti. Bu yüzden olsa gerek, genç adam kendisinden özür dilediğinde neyi kast ettiğini anlamadı. Müziğin sesi o kadar kuvvetliydi ki ne dediklerini tam olarak anlaması için dudak okuması gerekiyordu ve bu durum bir miktar sinirlerine dokunmaya başlamıştı. Bok hastanelik olduğunu söylediğinde gözleri yuvalarından çıkacakmış gibi açılmıştı. Doğru mu duymuştu? Birbirlerinden uzak kaldıkları süreçte genç adamın başına neler gelmişti? Her şeyi en ince ayrıntısına kadar öğrenmek istiyordu ancak biliyordu ki Bok bunları ona anlatmazdı. Birbirlerini çok kısa bir zaman görmüş olmalarına rağmen Bok'u yıllardır tanıyormuş gibi hissetmesi de ilahi güçlerin işiydi herhalde. Ya da belki de ruh eşini, kalbinin diğer yarısını bulmuştu. Okuduğu bir kitapta birbirlerine gerçekten aşık olan insanların yan yana geldikleri zaman kalplerinin de aynı ritimde attığını öğrenmişti. Acaba şu anda Bok'un kalbi de Livei ile birlikte mi atıyordu?

Tam Livei'nin tahmin ettiği gibi Bok çekingen cümlelerle açıklama yapmıştı. Meinsu ile kendisini daha fazla endişelendirmek istemiyordu belli ki. Polis memuru bir arkadaşının onu bayıltana kadar dövdüğünü söylemişti. Görevde takım arkadaşı ile kavga mı etmişti? Bok kavgacı bir insan değildi ki! Birileri ona sataşmış olmalıydı. Livei neler olduğunu gerçekten çok merak ediyordu. Endişeyle genç adamın elini tuttu. Yüzündeki yara izleri onu daha karizmatik göstermişti. Bunun Djurat'ta normal bir şey olduğunu bilmek Livei'nin yüreğini sızlattı. Polis memurları olarak her gün yüzlerce dramla karşı karşıya kalıyorlardı ve psikolojik açıdan yıpranıyorlardı. İşler kendisi için Gedhilfe'de ne kadar zorsa Bok için de o derece zordu. Bok belli ki tüm acılara karşın ülkesine hizmet veren dürüst ve iyi bir polisti. Acaba genç kızın neler yaptığını bilse ona nasıl davranırdı? Onu hala böyle sevmeye devam eder miydi? Livei, hükümetinin aksine kendisinin vatan haini olduğunu düşünmüyordu. Adalet için savaşıyordu o, haksızlığa karşı durmak için mücadele veriyordu. Bok da onu böyle mi görürdü? Gazetede "terörist" olarak ömür boyu hapse mahkum edilen iki kişiyi kurtarmaya gideceğini bilse onu durdurmaya çalışır mıydı? Ona "teröristsin sen" der miydi? Demezdi elbet. Bunların hiçbirini yapmazdı. Biliyordu. Hissediyordu.

Bok elini her iki kızın da omzuna atmış ve onları konsere döndürmüştü. Molchud Serthad sahnede büyük bir gazla şarkılarını söylemeye devam ediyordu. Livei'ye tanıdık gelen ancak sözlerini ezbere bilmediği bir başka şarkıya geçmişti. Genç kızın aklı öylesine dolmuştu ki en sevdiği sanatçının müziği bile ona rahatsızlık veren bir gürültü gibi geliyordu kulaklarına. Bok'un sıcak kolları omzunu sıkıca kavramıştı. Yataktayken okşadığı kolları. Kemikli, kaslı... Yandan dökülen ve genç kızın yüzünü yalayan siyah saçları... Onu arzulayan gözleri... Hava çok mu sıcak olmaya başlamıştı? Livei bütün bedeninin alev alev yandığına emindi. İçki etkisini yeni mi gösteriyordu acaba? Meinsu müziğin ritmiyle sallandıkça Bok'un omuzlarını saran kolunun sarsılmasının verdiği hissiyat vücudunun yangınına körükle gidiyordu. Fazlasıyla durgunlaşmış olmalıydı ki Bok'un kendisine endişeyle bakan yüzünü fark etti. Gözlerindeki o keskin ifade... Yumuşak dudakları...

Buna daha fazla dayanamayacaktı. Onunla yalnız kalmaya ihtiyacı vardı. Geçen her dakika, birlikte olabilecekleri süreyi de beraberinde götürüyordu. En yakın arkadaşına bunu yapacağı için çok pişmanlık duyacak olsa da Meinsu'yu ekmesi gerekliydi. Elini Bok'un sırtında yetişebildiği en yüksek noktaya yerleştirip yavaşça gömleğinin üzerinde aşağı doğru kaydırdı. Tüm kadınsal içgüdüleri, arzuları, beklentileri, şehveti şu anda bu genç adamı ayartmak ve ona ne istediği konusunda mesaj vermek için harekete geçmişti. "Benim lavaboya gitmem gerek." dedikten sonra gözleriyle Bok'a kendisini takip etmesini işaret etti. Genç adam bu sefer ona güvenmeliydi. Geçen seferki gibi olmayacaktı. Bu sefer hiçbir şeyi yarı yolda bırakmaya niyeti yoktu. Ardından yavaş adımlarla tuvalete değil, düğünden uzağa, en kuytu ve gürültüsüz yere doğru ilerlerken Bok'un da hızlıca bir bahane bulup onu takip etmesini umdu.

Girişi düğün salonunun çaprazına bakan bir parka girmişti genç kız. Ayağını sızlatmaya başlamış olan topuklu ayakkabılarını çıkarıp çimenlere çıplak ayaklarıyla bastı. Sarılmakta olan veya kol kola yürüyüşe çıkmış olan birkaç çift dışında pek kimseler yok gibiydi. Cırcır böceklerinin gürültüsü parkın dört bir yanından yankılanıyordu. Bu bir çiftleşme çağrısıydı. Dişi cırcır böcekleri sesi en gür çıkan erkek böceği seçer ve onunla çiftleşirlerdi. Livei de şu anda kendini çiftleşmek için var gücüyle bağıran böcekler gibi hissediyordu. Alkolün de etkisiyle sıcak kan yüzünde toplanmıştı. Kalbi gümbür gümbür atıyordu. Gecenin tatlı meltemi, yanaklarını ve çıplak omuzlarını okşayıp geçerken bir nebze de olsa ferahlamasını sağlıyordu.

Tanıdık ayak seslerini duyunca arkasına döndü ve karşısında Bok'u buldu. Nefes nefese kalmıştı. Şakayla karışık azarlayan bir yüz ifadesiyle kendisine bakıyordu. Gülümsüyordu. O kadar güzel gülümsüyordu ki Livei ona tamamen sahip olmak istedi. Ruhuna, bedenine, sözcüklerine, dudaklarına, mimiklerine, parmaklarına... Gözlerini ona doğru yaklaşmakta olan genç adamın gözlerinden ayırmadan bekledi sabırla. "Üzgünüm... Seninle yalnız kalmak istedim. Kötü mü yaptım?" Yeterince yaklaştığından emin olduktan sonra her iki elini de boynuna dolayarak onu kendisine doğru çekti. "Bu nazik beyefendi bana yolumu bulmamda yardımcı olur mu acaba?" Yaramaz bir gülümseme yerleştirdiği dudaklarını Bok'unkilere iyice yaklaştırdı ancak onu öpmedi. Heyecandan titreyen nefesini yüzünde ve dudaklarında hissetmesine izin verdi. Öpüşmenin en heyecanlı anının dudaklar birleşmeden hemen öncesi olduğunu okumuştu. Bu heyecanı daha uzun tutarak genç adamı kışkırtmak ve onu da en az kendisi kadar heyecanlandırmak istiyordu. Bok onu öpmek istediyse de izin vermedi. Onun bedenini yanında hayal ederek kendine dokunduğu ve yalnızlıktan, pişmanlıktan ağladığı gecelerin acısını çıkartma zamanıydı. Genç adamın sinirlerini iyice bozduğuna kanaat getirdikten sonra dudaklarını mıhladı onunkilere.

Sıcaktı. Çikolata likörü kadar tatlı ve haz doluydu. Duyguları bütün bedenini yakıyor ve bir mıknatıs misali bedenini onunkine daha da çok yakınlaştırıyordu. Gözlerini hafifçe aralayıp Bok'un güzel yüzünü izledi. Öpüşmekten onun kadar haz duyup duymadığına baktı. Gözleri kapalıydı. Dudaklarını hafifçe çekti onunkilerden. Gözleri bir süre daha kapalı kalmıştı. O da hoşlanıyordu demek. Ellerini onun saçlarının arasından geçirdi. Çenesini öptü. Gömleğinin ilk iki düğmesini açtı. Köprücük kemiklerini öptü. Kokusu hatırladığı gibiydi. En sert içkiden bile daha sarhoş edici... Bok'un tatlı nefesini kulağında hissetti. Dudaklarını bir kez daha öptü ve alt dudağını hafifçe ısırdı.

"Anneeeaa baaaak ayıp şeğler yapıyoğolaağğğ!!"

Beş-altı yaşlarında gözüken küçük bir Dushalı çocuğun annesinin eteklerini çekiştirerek onları işaret etmesiyle irkildi. Annesi, oğlunun elinden tutup onu hemen başka yöne doğru çekmiş ve kendilerine ters bir bakış atmıştı. Parktaki diğer insanların da ayıplayan bakışlarını üzerinde hissediyordu. Omuz silkti. Kollarını yeniden Bok'a sardıktan sonra boynunu öperken bedeniyle üzerine baskı yaptı ve birkaç adım geri geri yürümesini sağladı. Burada etraftaki ağaçlar ve yükselen otlar onları kapatıyor ve görülmelerini engelliyordu. Bütün ağırlığını genç adamın üzerine vererek çimenlere oturmasını sağladı. Ardından onun kucağına oturdu. Şimdi aynı boydaydılar. Genç adamın önce alnını, sonra burnunu, yanaklarını, boynunu ve dudaklarını öptü. Derin derin soluk alıp veriyordu. Bok'un gömleğinin düğmelerine uzandı parmakları. O kadar titriyordu ki bir türlü çözmeyi başaramadı. Tenine direkt olarak dokunmak istiyordu. Sıcaklığını hissetmek istiyordu. Bok'un elini aldı ve kendi sırtına, straplez elbisenin fermuarına doğru götürdü. "Dokun bana. Daha çok dokun." Alev alev yanan gözlerle ay ışığı altında parıldayan o güzel yüzünün yanaklarını okşamaya başladı.

Bok'un utançtan kızarmış endişeli yüzünü izlemekten tuhaf bir zevk alıyordu Livei. Karşısındaki çocuğun çok tatlı olduğunu düşündü. Genç kız etrafı göremeyecek ve duyamayacak kadar onun kokusu ile sarhoş olmuşken Bok'un hala kamusal alanda olmalarından endişe duyması biraz sinirlerini bozmuştu gerçi. Tüm bedenini genç adamın kasıklarına bastırıyordu. O da istiyordu işte. Söylediği her şey bahaneydi. Onun da kendisi kadar heyecanlandığını biliyordu, oturduğu yerde onun heyecanını altında hissedebiliyordu.

Fermuarının açılma sesini duydu. Kalbi küt küt atıyordu. Bok'un dudakları boynunu öperken alnını genç adamın omzuna dayadı. Ellerini, düğmelerini açamadığı gömleğinin altından geçirdi ve sırtını okşamaya başladı. Tüm vücuduna dokunmak ve onu kollarıyla sarmak istiyordu. Bok'un ellerinin açılan fermuardan içeri girdiğini ve beline indiğini hissetti. Diğer eli de baldırını okşuyor ve eteğinin altına doğru ilerliyordu. Boynunda sevdiği adamın sıcacık nefesini hissetmek içini ürpertti. Tek elini Bok'un gömleğinden çıkarttı ve saçlarını sertçe çekti genç adamın. Boynunun emilmeye başlanması ile de küçük bir inilti çıktı dudaklarının arasından. Bu ses ona mı aitti gerçekten? Böyle sesler çıkarabildiğini bilmiyordu. Hissettikleri daha önce hissettiği hiçbir şeye benzemiyordu. Lezzetli bir yemek yemek ya da yeni bir içki tatmak, çok etkileyici bir kitap okumak, üstüne çok yakışan bir elbise almak, kuaförde saçlarını yaptırmak... Hayatta haz duyduğu şeyleri istediği kadar sıralayabilirdi ancak hiçbirisi şu an duyduğu hazza denk olamazdı. Başını Bok'un omzundan kaldırıp boynuna sokuldu ve kokusunu derin derin içine çekti. Duyduğu kalp atışları onunkine mi aitti kendisine mi? Belki de kalpleri aynı ritimde atıyordu şu anda.

Bok onu sertçe kendisine doğru bastırdığında başka bir inilti daha çıktı genç kızdan. Hissettiği bu sertliğin ne olduğunu bilmek onu baştan çıkarıyordu. Bok da onun ıslaklığını hissedebiliyor olmalıydı. Vücutları onları yaklaşmakta olan bir sonraki aşama için hazırlıyordu. Ne kadar da mucizevi bir şeydi bu. Hayatında ilk kez bu mucizeye tanık olacaktı. Bok'un kemikli ellerinin eteğinin altında izlediği yolu hissedebiliyordu. İç çamaşırına dokunduğu anda irkildi. Daha çok, daha çok, daha çok... çok ama çok daha fazla dokunmasını istiyordu bedenine. Çıplak olmak istiyordu, kollarında olmak istiyordu, birleşmek istiyordu, aynı duyguları paylaşmak istiyordu. Onu o kadar çok seviyordu ki çıldıracak gibiydi. Bu hisler içinden taşacak ve onu boğacaktı. Boğulmak istiyordu. Çığlık atmak istiyordu. Livei içinde böyle bir potansiyel olduğunun farkında değildi. Duyguları onu hem çok şaşırtmış hem de oldukça mutlu etmişti. Eğer ölecekse böyle ölmek istiyordu. Tam olarak bu şekilde, bu noktada, bu insanın kollarında...

Bok'un kafasını, batmakta oldukları sudan çıkarıp Livei'yi de çekmesiyle birlikte yükselmekte olan hisleri bir anda buharlaşıp uçmuştu. Kulağına gelen "Hayır" kelimesini duyabiliyordu. Ses Bok'a aitti. Neden? Ne olmuştu? Hissettiği sıcak ve kemikli eller vücudunu terk etmişti aniden. Hayır, onları geri istiyordu. Derin bir rüyadan uyanmış ve henüz afyonu patlamamış gibi genç adamın suratına anlamsız bir ifadeyle bakmaya başladı. Bok bir şeyler söylüyordu. Belki de oturup normal bir kafayla dinlense kulağa oldukça da mantıklı gelecek şeyler söylüyordu. Ancak Livei'nin pek kendinde olduğu söylenemezdi. Red mi edilmişti? Reddedilmişti. Bok onu istememişti. Vücudunun korku ve dehşetle zangır zangır titremesine engel olamadı. Neden hala korkuyordu? Neden başka şeyleri düşünüyordu? Sadece Livei'yi düşünmeliydi. Zihni kendisiyle o kadar dolu olmalıydı ki başka şeylere endişe edecek vakti kalmamalıydı. Neden böyle olmamıştı? Neden? Neden? Neden? Hızla gelmekte olan gözyaşlarının hücumuna engel olamadı. Pıt... Pıt... Pıt... İşte dökülüyorlardı. Gözlerini elleriyle sildi. Pıt... Pıt... Yeniden dökülmeye başladılar. Durmuyorlardı.

Kendisi o gün Bok'u göğsünden ittirip istemediğini söylediğinde, o da böyle mi hissetmişti? Şu anki durum ondan çok farklı olsa dahi genç kız ağlıyordu ve ağlamasını durduramıyordu. Bok o gün nasıl ağlamamıştı? Erkekler gerçekten de dayanıklı varlıklardı. Bu kadar kırılgan olmak Livei'nin suçuydu gerçi. Bok'un gözlerine baktı. Söylediklerinde ciddi miydi yoksa genç kızı test mi ediyordu anlamamıştı. Bu hale gelmesi kimin suçuydu peki? Sorumluluk alması gerekiyordu. Genç adamın gömleğinin her iki yakasına da yapıştı ve onu sertçe kendisine çekti. Sırtını ağaçtan biraz kenara kaydırdı ve sertçe ittirerek yere yatırdı. Gecenin karanlığında çimenlere yayılmış olan saçlarına bastırdı ve üstüne oturarak göğsünden yere yapıştırdı onu. Yüzündeki bu şaşkın bakışları çok sevmişti. Bir yandan sertçe saçını çekiyor, diğer yandan bedenine ağırlık veriyordu. Bok şu anda ne bir yere kıpırdayabilirdi ne de başını diğer yöne çevirebilirdi. Hala dökülmekte olan gözyaşları genç adamın yanaklarını yalayıp geçiyordu. "Beklemek istemiyorum." dedi fısıltıyla. Boşta kalan eliyle Bok'un çenesini sertçe kavradı ve sıktı. Dudaklarını öptü. Yavaşça dilini genç adamın dudaklarının arasından geçirdi ve onun dilini okşadı, emdi. Çekilip dudaklarını yaladı. Çenesini sıkan elini Bok'un gövdesine doğru götürdü ve gömleğini bir hamlede ikiye ayırdı. Kopan düğme parçaları etrafa saçılmıştı. Dudaklarını genç adamın boynuna, göğsüne ve göbeğine indirdi yavaşça, minik öpücüklerle. Adamın saçlarını çekmeyi ve göğsüne baskı yapmayı bıraktı. Yeniden Bok'un kasıklarına oturdu ve kalçasını onu tahrik etmek ister gibi hareket ettirdi. "Bok... Lütfen." Birisi tarafından görülmek umurunda değildi. Şu anda tek istediği şey, onun teninde kendisini kaybetmekti.

Livei, Bok'un gözlerinde ışığı görünce tatmin olmuştu. Kendini tamamen onun kollarına bıraktı. Genç adam ona, kendi ilacından bir doz tattırmak istermiş gibi haşince öpüyordu. Tavırlarındaki bu değişim Livei'nin daha da heyecanlanmasına sebep olmuştu. Öpücüklerin arasından Bok'un kendisine söylediği tüm o güzel sözcükler, genç kızın kulağına bir müzik gibi geliyordu. Onu ne kadar çok sevdiğini haykırmak istedi ancak dudaklarından sadece haz dolu iniltiler çıkıyordu. Ellerini sevdiğinin bedenine sardı. İşte şimdi kendisini tam hissediyordu. Bütün eksiklikleri, kusurları, yarım kalmışlığı tam şu anda gitmişti. Bok yanından gittiğinde yine eksilecekti ama buna değerdi. Onu o kadar seviyordu ki onun uğruna yarım kalmaya hazırdı.

O gece iki aşığın nefesleri birbirine karıştı. O gece iki aşık ruhen ve bedenen birleştiler. Nefes sesleri, uğultular, cırcır böcekleri, iniltiler, çimen hışırtıları, seni seviyorumlar göğe yükseldi.

Livei kendine geldiğinde artık kaç dakika, saat ya da gün geçtiğinden emin değildi. Sonsuzluğa eriştiğini hissediyordu. Eğer öldükten sonra Frum ve Ser'in yanında, çok güzel bir mekana gidilecekse o mekan burası olmalıydı. O mekan sevdiğinin olduğu yer olmalıydı. Başı hazdan fıldır fıldır dönüyordu. Yanakları al al olmuştu. Gülümsüyordu. Mutluydu. Mutlu olmamasına imkan yoktu. Tüm makyajı akmış, saçları dağılmış, elbisesi kırışmış ve kirlenmişti. Karşısındaki adamın da ondan aşağı kalır bir yanı yoktu. Sokakta onları birisi görse muhtemelen ayı saldırısına maruz kaldıklarını düşünürdü. Livei ömründe tekrar bu geceki kadar mutlu olacağı bir an gelecek miydi şimdiden merak etmeye başlamıştı. Hazzı bu kadar derinden yaşamak yanında korkuyu da getiriyordu çünkü. Kalbindeki bu tatlı kıvılcım, dudaklarındaki bu şekerli tat... Yarın, sonraki gün, sonraki hafta ve sonraki yıl da onunla kalacak mıydı?

Ağır adımlarla önünde yürüyen Bok'un sırtını izlemeye başladı. Gömleğinin düğmeleri koptuğu için önünü elleriyle kapatmaya çalışıyordu. Muhtemelen o gömleğin altında, o güzel sırtında ve boynunda Livei'nin ona bıraktığı izler mevcuttu. Tırnak izleri ve ısırıkların morlukları. Genç kız o izlerin hiç geçmemesini ve ömür boyu bedeninde kalmasını istiyordu. Böylece ona her bakan bilecekti. O, her aynaya baktığında bilecekti kime ait olduğunu. Livei hayatında ilk kez bir insana tamamen sahip olmak istiyordu. İlk kez bir insanı bu kadar arzuluyordu. Hatta içindeki susuzluk o kadar büyüktü ki, ona sahip olsa da geçmeyecekti sanki. Hisleri onu korkutmaya başlamıştı. Bok'a veda ettiğinde ne yapacaktı? Kendinden bir parçayı onda bırakırsa eğer, geriye kalanlarla eski yaşamına dönebilecek miydi? Livei korkuyordu. Tam şu anda sevdiğinin elini tutmak ve onu uzaklara, kimsenin olmadığı bir yere götürmek istiyordu. Onları kimsenin bulamayacağı bir yere... Bunu yapamayacağını bilmek daha da acı vericiydi. Genç adamı kendisine saklayamazdı. Her ikisinin de yapması gereken şeyler vardı. Gözlerini hüzünle yere indirdi.

Bok'un nazik ses tonuyla irkildi. Onu odasına götürmesini istiyordu. Gülümsedi. Çok içten ve sıcak bir gülümsemeydi bu. Gözlerinin içinin dahi güldüğü, ışıl ışıl bir gülümseme. "Ah, aman! Tabi ki! Başınıza ne geldi beyefendi, yoksa kurtlar mı saldırdı?" İstemsizce kıkırdadı. Adımlarını hızlandırarak genç adamın koluna girdi ve gövdesini eliyle sardı. Böylece gömleğinin açılmasını da engellemiş olacaktı. Sokaklar oldukça ıssızlaşmıştı. Epey geç bir saat olmalıydı şu an. Başını Bok'a yasladı ve uzun taşlı yol boyunca onunla aynı ritimde adımlamaya başladı. Acaba ona kızgın mıydı? Şimdi düşününce, Livei fazla ileri gitmişti. Resmen zorla yapmak istemediği bir şeyi yaptırmıştı ona. Üstelik Bok ilk seferinin özel olmasını istediğini üsteleyerek belirtmesine rağmen. Genç kız kendi yaptıkları adına utanmaya başladı. Nasıl o kadar vahşileşmiş ve ileri gitmişti? Mahcup bakışlarla Bok'un yüzüne baktı. "Özür dilerim... Kızgın mısın?" Genç adamın koluna girdiği pozisyonu değiştirdi ve bunun yerine elini tuttu. Parmaklarını onun parmaklarının arasından geçirdi. Sokakta hep bunu yapan çiftler görmüştü. Kendisi de bir kez olsun denemek istiyordu. Aslında denemek istediği neler neler vardı. Sinemaya gitmek, parka gitmek, kütüphaneye gitmek, oyun salonuna gitmek, birlikte yemek yemek, ona el yapımı şeyler yedirmek, dizinde uyutmak, birlikte şarkı söylemek, birlikte duş almak, birlikte uyumak, alışverişe gitmek, onun kıyafetlerini giymek... Eve geldiğinde ona hoş geldin demek... Çok fazla şey vardı yapmak istediği ancak hiçbirini yapmaya yetecek vakti yoktu.

Düğün sahibinin misafirleri için ayırttığı devasa otele giriş yaptılar. Her yer çok sessizdi. Resepsiyondaki görevli ikisinin perişanlığını görünce gözleri fal taşı gibi açıldı. Livei neredeyse kendisini tutamayıp katıla katıla gülecekti adamın tepkisine. Sessizce asansöre yöneldiler ve Bok'un odasının olduğu katta indiler. Livei'nin odası bu katta değildi. Odasına gitmeye niyeti de yoktu. Bok'un anahtarıyla kapıyı açısını izledi ve arkasından içeri girip kapıyı kapattı. Bu sahne ona bir yerden tanıdık gelmişti nedense. Bok'a beklemesini söyledikten sonra banyoya girdi ve küveti ağzına kadar sıcacık suyla doldurdu. Bu esnada da yüzünü yıkayıp akmış makyajın o korkunç görüntüsünden kurtuldu. Küvet hazır olduktan sonra içeriye gitti ve genç adamın gömleğini nazikçe aldı üzerinden. Vücudundaki yaraları izledi. Sıcak suyla temas ettiklerinde acıyacak gibi görünüyorlardı. Parmağını çiziklerin üzerinde gezdirdi. Belki de fantezilerinden birini şimdi gerçekleştirebilirdi. "Hadi birlikte duş alalım!" dedikten sonra kolundan tutup banyoya sürükledi genç adamı. Kıyafetlerini çıkarmasına yardım ettikten sonra kendisi de elbisesinden bir çırpıda kurtulup kendini sıcak suya attı. Küvet biraz dardı ancak Bok'un üzerine çıktığı zaman sığabiliyorlardı. Yüzü genç adama dönük olacak şekilde boylu boyunca yattı Bok'un bedeninin üzerine. Kollarını ona sardı. Bir eliyle yavaş yavaş saçlarını okşamaya başladı. Başını boynuna gömdü ve sıcaklığını hissetti. "Seni bunca zamandır o kadar özledim ki. Tahmin bile edemezsin. Sabırsız davrandığım için özür dilerim." İç geçirdi. "Son görüşmemizden sonra neler yaptın?" Kendini hafifçe doğrulttu ve adamın saçlarını okşayan elini yüzündeki silikleşmeye başlamış yaralara götürdü. "Hayat sana zor mu davrandı?"

Kollarını sevdiğinin boynuna dolamış, alnını onun alnına yaslamış, gözleri kapalı bir şekilde söylediklerini dinliyordu. Genç adamın dudaklarından birtakım sözcükler dökülüyordu ancak Livei işittiklerini bir araya getirince mantıklı cümleler oluşturamıyordu. Ölmemesinin bir anlamı olmalıydı demek. İlginç bir düşünce şekliydi ancak doğru olabilirdi. Ölmemesinin, ölmemelerinin bir anlamı olmalıydı. Çektikleri ıstırabın, yaşadıkları buhranın, sustukları haykırışların bir anlamı olmalıydı. Bu iki ruhun burada bir araya gelmesinin bir anlamı olmalıydı. Herkes hayatı boyunca bu anlamın arayışındaydı zaten. "Öldüğümüz zaman öğreniriz belki." dedi fısıltıyla düşüncelerini sesli dile getirdiğinin farkında olmadan. Gözlerini hafifçe aralayıp yüzünü sevgilisinden uzaklaştırdı. Odanın fayans duvarları ve ayna sıcak suyun buharından buğulanmıştı. Bok'un sırtının dönük olduğu çiçek desenli duvarın üzerinde oluşan minik su damlacıklarından kendi yansımalarının ufak bir parçasını görebiliyordu.

Kendisine yönelen sözcükleri duyunca dikkatini yeniden sevdiğine verdi. "Bunlar rüya değil." dedi genç adamın yanağını okşayan elini avuçlarının arasına alırken. Bunu ona dile getirmese de kendisi de şu dakikaya kadar yaşadıkları şeylerin rüya olup olmadığından hala emin olamıyordu. Aylardır bu anın hayalini o kadar kurmuştu ve birbirinden farklı senaryolarla zihninde o kadar çok oynatmıştı ki gerçekliği sorgulayacak kadar mutlu hissediyordu kendisini. Bunu karşısındaki adama söylerse muhtemelen ona inanmazdı. Belki yüzüne yine böyle acı bir gülümseme takınırdı. Livei bundan hiç hoşlanmamıştı. Ne kadar umutsuz vakaydılar her ikisi de. Genç kız, Bok'un kendisine daha çok güvenmesini istiyordu. Pek çok kadının hayalini süsleyebilecek bir erkek olduğunun farkında mıydı acaba? Livei'ye göre o çok kibar, düşünceli, nazik, zeki, ölçülü, sadık ve yakışıklıydı. Bunların farkına varmasını istiyordu. İstiyor muydu gerçekten? Bunların farkına varırsa genç kızın kusurlarını görmeye başlar mıydı? Bir başkasını tercih eder miydi? Onu vazgeçilmez yapan bir özelliği var mıydı ki? O halde belki de bilmemesi daha iyiydi. Bencil Livei. Şımarık Livei. Böyle umutsuz vakaydı işte. Sevdiğini elinde tutmak için kirli oyunlara başvurmak zorundaydı. Bunu itiraf etmekten korksa da onun da kendisine güveni yoktu. Sadece dile getiriş biçimi Bok'unkinden hayli farklıydı. Onun yanındayken maskesinin düştüğünü hissediyordu. Gerçekler tüm çıplaklığıyla ortadaydı ve utançtan yerin dibine girse de onları saklamayı başaramıyordu. "Tatlı sözleriniz ruhumu okşuyor beyefendi. Bu büyülü laflarla kaç kadını daha kandırdınız ha? İtiraf edin." dedi yaramaz bir gülümsemeyle.

Bir süre düşüncelerine dalıp sessiz kaldıktan sonra kendisine yöneltilen soruya cevap vermeye başladı. "Ben çok kötü bir şey yaptım Bok." Tüm kendinden emin tavrı yerini çekingenliğe ve endişeye bırakmıştı. Yargılanacaktı, kendisini yargılatacaktı. Günah çıkarması için gereken zaman gelmişti. Şimdi bu hayatta en çok sevdiği adamın gözlerine bakarak her şeyi itiraf edecekti. "Yaptığım şey öğrenilirse başım belaya girebilir." Cümlelerini aklında toparlamakta zorlanıyordu. Onun gözlerine daha fazla bakamayacağına karar verip başını öne eğdi. "Kral beni uyardı... ama ben... doğru bulmuyorum... olanları..." Sustu. Lafa bu şekilde başlarsa ne dediği anlaşılmayacaktı. Sevdiğinin merak ve ısrar dolu bakışlarının baskını bedeninde hissediyordu. "Ben önemli bir şey öğrendim. Ülkemizde Deinzei denen bir azınlığın varlığını... Hatta kurucu kral I. Vodhis'in de içine dahil olduğu bir azınlık grubu bu. Kurucu kralımız, şu anki kralımızın ailesi olan Ozæf ailesi tarafından tahtından edildikten sonra gizlice Dusha'ya satılmış. Onun son mektupları elime geçti. Garip bir ilaç verip tecavüz etmişler. Geride kalan tüm Vodhis ailesini de katletmişler. Günümüzde Deinzei vatandaşlarının çoğusu kendi kimliklerinden habersizler. Ben bile Deinzei olabilirim." Fazla ayrıntıya girip girmeme konusunda kararsızdı. Her şeyi bir anda suratına çarpacağı için Bok'un aklını karıştırmak istemiyordu. "Bu azınlık grubunun varlığı tarihten tamamen silinmiş. Asimile edilmişler, hor görülmüşler, kabul edilmemişler, yayınları yasaklanmış, hapislere gönderilmişler, soyadları dahi yasaklanmış... Çok acılar çekmiş ve haksızlığa maruz kalmış bir grup insanlar. Hükümetin izlediği haksız politika karşısında kendilerini savunmak ve seslerini duyurmak istiyorlar. Onlara yapılan şey çok zalimce. Ben bu gruptan iki insanla tanıştım. Gerçekten çok iyi insanlardı ve bana yardım ettiler. Ben de onlara yardım etmek istiyorum."

Derin bir nefes aldıktan sonra yeniden sevdiğinin gözlerine bakacak cesarete kavuştu. "Neden hiç tanımadığım bu insanlara yardım edip risk aldığımı sorgulayabilirsin ama onların acılarını ve tüm her şeyi öğrendikten sonra günlük hayatıma öylece devam edemezdim. Başımı her yastığa koyuşumda vicdanım yakamı bırakmazdı. Ölebilirim, hapse atılabilirim, sürgün edilebilirim... Ama kararımdan pişman değilim." Bok'un ellerini sımsıkı tuttu. "Başıma bir şey gelirse, benden haber alamazsan veya canımı kaybedersem ne uğruna olduğunu ve neler hissettiğimi bilmeni istiyorum. Bu katıldığım örgüt, hükümet tarafından terör örgütü olarak kabul ediliyor ama ben buna inanmıyorum. Bir grup insanın hak mücadelesi bu sadece. Kral beni onlara karşı uyardı ancak gözlerindeki kindar, gaddar, egoist ve tepeden bakan ifadeyi görmen lazımdı... Hatırladıkça ürperiyorum. Tüm bu haksızlığa dur demek zorundayım. Ben bir polisim sonuçta." Bir süre duraksadıktan sonra devam etti. "Tek sebebi bu değil. Onların yanında kendimi çok iyi hissettim. Bana ihtiyaçlarının olması, beni aralarına kabul etmeleri, bana bakışları... Daha önce hiç bir şeyin böylesine parçası olduğumu hissetmemiştim." İşte buydu. Söylemişti. Üzerinden büyük bir yükün kalktığını hissediyordu. "Aptalca olduğunu mu düşünüyorsun? Seni... bizi önemsemediğimi düşünüyorsan... Bu doğru değil. Seni her şeyden çok önemsiyorum. Benim için dünyaları ifade ediyorsun. Ben bu baskıcı yönetimin altında yaşayamıyorum Bok. Boğuluyorum." Ne tepki geleceğini bilmiyordu. Üzülecek miydi? Kızacak mıydı? Onu şikayet mi edecekti? Defolup gitmesini mi söyleyecekti? Her ne olacaksa her şeye hazırlıklıydı. Onun nasıl bir insan olduğunu bilmeden sevdiği kişi gerçek Livei olmayacaktı sonuçta.