Livei'nin, Elion'un tarafına geçmesiyle birlikte kendimi geriye doğru çektim. Hangi arada kalmam gerektiğini bilmiyordum. Bir yanda, her şeyimizle başından beri mücadele ettiğimiz, bir çok sevdiğimizi beraber kaybettiğimiz yol arkadaşlarım ve bir diğer yanda, bizi yıllarca kandırmış ama yanımızda olmuş bir adam vardı. Her şeye rağmen, onu dostum, kardeşim bilmiştim ve şimdi, bütün bunların yalan olduğunu öğrenmiştim. Belki duyguları gerçekti, belki de onlar bile değildi. Gerçek kimliği ile bu duyguların hiçbirini yaşamamış, sadece Thomas olarak yaşatmış olabilirdi. İpin ucunun kaçtığı bir meselenin ortasında kalmış olmak, ani bir hareket yapmama engel oluyordu. Hızlı bir karar vermenin şuanda uygun olmadığının farkındaydım, iyi bir analiz yapmam gerektiğini düşünüyordum. Gerçi, ortada tam olarak analizlik bir durumun kaldığını da sanmıyordum. Thomas'tan bildiği şeyleri öğreniyorduk, bu bilgilerden sonra ona tekrardan güvenebilir miydik, bize bir yalanı yaşatmasına izin verebilir miydik, emin değildim. Bunu ben kabul etsem bile, her şeye rağmen, onu bu haliyle kabul etsem bile, ekibimin kalanı kabul edebilir miydi, bilmiyorum. Muhtemelen etmeyeceklerdi. İçimden gelen bir hissiyat, bunu benim de kabul etmeyeceğimi söylüyordu.

Thomas, kendini açıklamak için direnirken, Bok'un talimatıyla birlikte önceliği Barış'ın planına vermişti. Bu noktada, hiç duymadığım bilgilerin varlığı ortaya çıkıyordu. Boyut teorisi ve evrenler denilen olay. Thomas da bilim adamı olmadığı için, çok daha basit bir şekilde anlatmıştı bu iki konsepti. En azından, hepimizin anlayabileceği bir şekilde özet geçmeyi başarmıştı. Bu noktada, boyut değiştirdiği zaman, aslında aynı boyuta değil, başka bir alternatif boyuta geçiyordu. Her ne kadar Boyut 1 olsa da, o aslında Boyut 1.1 gibi değerlendiriliyordu. Bu sebeple, Barış kendi boyutuna, asıl ait olduğu o boyuta gitmek istiyordu. Tüm planını bunun üzerine kurmuş olmalıydı. Ancak bu planın asıl problemi, buraya dönmeyi başarır ise, var olmuş diğer boyutlar yok olacaktı. Bu da, bizim tamamen yok olacağımız anlamına geliyordu. Muhtemelen, bu bir ölüm bile olmayacaktı, bir anda tüm tarihten silinecektik. Hatta, belki Barış'ın anılarından bile silinebilirdik, nasıl olsa, hiç var olmamış olacaktık, değil mi?

Kutay ise, bu hayalleri destekleyecek kişilikte birisi değildi artık. İnşa ettiği, kurduğu, uğruna çaba gösterdiği şeyleri terk etme planı, Kutay gibi bir karakter için uygun değildi. Kendisini Tanrı olarak görmesinden kaynaklı, dünyevi amaçların peşinde koşmuyordu. Bu sebeple, fikir ayrılığına düşmüşlerdi. İkisi de sadece kendini düşünüyordu, Thomas'ın özetlediği gibi. Thomas'ı bu boyuta getiren kapşonlu kişinin ne planladığını bilmese de, Kutay'a çok benzediğini düşünüyordu. Kutay'ın laboratuvarında kendisine benzeyen bir adamı tuttuğu yönünde söylentileri duymuştu, bu adamın kaçıp gittiği söylentisi de gelmişti tabi. Kapşonlu adamın, diğer alternatif boyuttaki Kutay olduğunu düşünüyordu. Haklı olabilirdi, ne de olsa o alternatif boyutta farklı birisi olmalıydı kendisi. Belki de, alternatif boyutlar içerisinde bizler bir şekilde var olmuş olabilirdik. Acaba, başka bir Mabi nasıl olurdu, merak etmiyor değilim.

Thomas, bir diğer itirafını ağzından çıkarmaya başlamıştı. Snapshotların var olma sebebinin kendisi olduğunu söylüyordu. Üçüncü Kıta üzerinde çalıştıkları zaman, Bok'a benzeyen insanların bulunduğu bir topluluğun mevcut olduğunu söylüyordu. Bir araştırma sırasında, bu topluluğun belli bir güce sahip olduğunu Barış'ın göstermesi sayesinde öğrenmişti. İşte o zaman, zaten fotoğrafçılık ile uğraşan Thomas, bir anlık fikriyle fotoğraflarını çekip klonlayabilecekleri yönünde laf etmişti. Olay burada kopmuştu, boş bir laf gibi gözükse bile, Barış'ın gözünde dolu bir fikirdi. Birkaç gün sonrasında bunu bir projeye çevirmişler ve Thomas'ı da projenin başı yapmışlardı. Kıtadan birkaç güçlü kişiyi alıp klonlamışlar ve kıtayı yok etmek için onları kullanmışlardı.

Thomas, kendi günahlarını birer birer döktükten sonra Livei'ye silahını uzatmıştı. Artık onun ölüm kararını vermek, Livei'ye kalmıştı. Tüm konuşacakları bittiğinde ise, Elion söze girmişti. Yine Thomas'a inanmıyordu, onu haksız da bulmuyordum. Yaşadıkları kolay şeyler değildi. Elion'un söylediklerine göre ise, tüm yalanlarına onu inandırmışlar, gerçeği öğrendiğinde ise öldürmeyi denemişler, ancak kaçmayı başarmış. Mavi Yıldız'ın başına geçip, yıllar boyunca onları takip etmiş. Thomas ise, tüm bunlara cevap olarak, sadece yalan olduğunu haykırıyordu. Öylesine bir haykırıştı ki, bayılmıştı. Bok, bu söylenenlerin bir kanıtı olup olmadığını sorduğunda, Dünyalıların bir şey kanıtlayıp kanıtlamadığını sorguluyordu. Elion haklıydı.

Elion'un konuşmaları bittiğinde, kollarımı göğsümde kavuşturdum. "Thomas artık güvenilecek birisi değil." dedim. Bunu söylüyor olmak, belki de en çok bana ağır geliyordu, ancak doğruydu. Sırf Dünyalı olduğu için, yanımızda durduğu ve bize bilgileri açtığı için ona güvenebileceğimizi düşünmek artık saçmalıktan ibaretti. Ne zaman rol keseceğini, ne zaman ne yapacağını bilmiyorduk. "Yıllarca bizi farklı bir kimlik ile kandırmış birisine güvenmek bize tehlikeden başka bir şey getirmeyecektir. Onu yanımızda tutmak, alacağımız büyük bir riskten ibaret olacak." Ağzımdan çıkan her bir kelime, sanki boğazımı parçalıyor gibi hissediyordum. Kardeşim dediğim birisi hakkında bir gün böyle konuşacağımı tahmin etmezdim. Tahmin etmek bir yana, böyle konuşmayı hiçbir zaman istemezdim.

"Elion'un söyledikleri doğru mu, bilmiyorum." Alınmaması için, bir elimi havaya kaldırdım avuç içimi göstererek. "Alınmaca yok. Ancak dediğim gibi, artık Thomas güvenilir birisi değil. Eğer onu infaz edeceksek, en azından bunu ben yapmak isterim. Son nefesini benim ellerimde vermesi daha uygun olacaktır." Kafamı, gökyüzüne doğru kaldırdım. Yapabileceğim en onurlu hareketlerden birisi, Thomas'a onurlu bir ölüm sunmak olabilirdi. En azından, son gururunu yaşamasını isterdim. Onursuzca, gurursuzca ölmesi, bütün hayatım boyunca taşıyacağım bir vicdan olurdu. "Barış'ın da planlarını öğrendiğimize göre, sanırım onu iyileştirmeye çalışmak yapacağımız en büyük kötülük olacak kendimize. Bir an önce geri dönüp, tedavisi bittiyse bile kaçamayacak duruma getirmeliyiz diye düşünüyorum. Aynı şekilde, Thomas'ın durumunu da biraz erteleyebiliriz isterseniz. Onu da, bir yere kaçamayacak şekilde geri götürelim ve Barış ile hızlıca ilgilenelim derim. Yoksa başımıza çok büyük işler açacak, bize yardım etmiyor, bizi maşası yapmaya çalışıyor. Belli oldu." Dedim. Bir an önce, Barış'ı yok edeceğimiz bir planı işleyip, düşmanımızı tek kişiye düşürmeliyiz.