Thomas'ın verdiği tepkiler, yerinde tepkilerdi benim gözümde. Bizimle o kadar şey atlatmış birisinin böyle bir durumla yüzleşmesine karşı, abartılı tepkiler olarak görünemezdi. Şapkalı'ya karşı öfkesini açık bir şekilde belli ediyordu. Üzerine bir oyun mu oynanıyordu, yoksa başka bir durum mu vardı bilmiyordum. Şapkalı, bu öfkeli tepkilere karşılık Thomas hakkında Dünya iletişim frekanslarında şifreli konuşmalar olduğuna dair sinyaller olduğunu söylüyordu. Bizden önce buraya girdiğine dair güvenlik kamera kayıtları da mevcutmuş. Bu kadar tesadüfün mümkün olmasını ben de pek mantıklı bulmuyordum. Thomas buna karşılık, onunla oyun oynadıklarını söylüyordu. Bok tam yerinde bir soru sormuştu, Dünya'da tam olarak görevinin ne olduğunu öğrenmek, belki de çoğu şeyi açığa çıkarabilirdi. Thomas, Observer olarak çalıştığını, insanları izleyip rapor etmek olduğunu söylüyordu. Sonrasında işin kontrolden çıktığını, manipülasyona dönüştüğünü, yapmak istemediği şeylere zorlandığını söylüyordu. Bu yüzden kaçtığını belirtiyor, tam Bok soru soracakken tek bir yanlış söylemde onu öldüreceklerini belirtiyordu. Buna izin vermezdim.

Şapkalı, ne saçmaladığını sorgularken Ulaş ayağa kalkmıştı, ancak Bok araya girerek durdurmuştu. Güvenliği olmadan konuşmayacağını, sadece Livei ve Bok'a anlatacağını söylüyordu. Güvenli bir yerde bu sorgunun gerçekleşmesini istiyordu ki, ben de aynı şeyi istiyordum. Dördümüz, başka bir karaoke odasına geçmiştik. Thomas derin bir nefesle birlikte konuşmaya başlamıştı, birisiyle tanıştığını söylediği anda Ulaş içeriye dalmış ve Thomas'a iki el ateş etmişti. O an, benim için zaman durmuş gibiydi. Şapkalı, Ulaş'a yapmamasını söylese de, daha ben harekete geçemeden defalarca ateş etmiş ve öldürmüştü. Şapkalı cebinden çıkardığı cihazla sağlık ekiplerini ve polisi çağırmıştı, Bok yaşadığını teyit etmişti. Şapkalı Ulaş'tan asla beklemediğini söylüyordu, bense Dünyalı olan herkesten her şeyi beklerdim. Elinde bandajlarla gelmiş ve kanamayı durdurmaya çalışıyordu, ben de ona yardım etmek için hemen Thomas'ın yanına atılmıştım.

"Bu saatten sonra Thomas'ı asla bırakmam! O nereye ben oraya gideceğim, hepiniz aynısınız!" Thomas'ın kafasını sakince kavramıştım, bir şekilde bilincini kaybettirmemem gerekiyordu. "Thomas, sakın gözlerini kapatma. Bunların hepsini atlatacağız." Thomas'ın ölmesine izin veremezdim, ancak bu saatten sonra bilinmedik bir yerde de onu böyle bırakamazdım. Şuan da, suçu kanıtlanmamıştı, ona bir zarar gelsin istemiyordum. Ancak bu tesadüflerin de çözülebilmesi için onun yaşaması gerekiyordu. Nasıl bir kaosun içine sürüklendiğimizi anlamıyordum, Thomas'ın sakladığı bu şeyler bizi çok büyük bir girdaba sürüklüyor gibi hissediyorum. Tam da bu yüzden, yalandan nefret ediyorum. Seni nereye götüreceği belli olmuyor...

Livei, Thomas'ı sırtlayıp hastaneye yetiştirebileceğini söylüyordu. Büyük bir umutla ona doğru bakmıştım, Şapkalı ise Ulaş'ın böyle bir şeyi yapacağını düşünmediğini söylüyordu. Özrü benim için henüz anlamsızdı, Thomas'ı bir an önce hastaneye götürmeli ve konuşulacakları konuşmalıydık. Aster Medikal Merkezi adlı yere gidiyorduk, burası en ileri teknolojileri kullanıyordu. Bok bizi hızlı bir şekilde ışınlamıştı hastaneye, içimden sürekli dua ediyordum bir an önce iyileşmesi için. Görevliler anında Thomas'ı teslim almışlar ve şeffaf camlı bir odaya götürmüşlerdi. Şeffaf cama bir elimi dayamış, hem duvara yansıyan vücut taramalarını izliyor, hem müdahaleleri görmeye çalışıyordum. İçeriye girmemiz doğal olarak yasaktı ve izin verilmiyordu, ancak buradan izleyebiliyor olmak bile Thomas'ın yanındaymışım gibi hissettiriyordu.

Bekleme alanına geçtikten sonra, Şapkalı Thomas'ın Dünya ajanı olduğunu düşünmesinin sebeplerini açıklıyordu. Bay Zengin ile oldukça yakın olduğunu, kendisi oraya götürüldüğünde Thomas onun o zamandan beri en değer verdiği Observer'dı. Bu sebeple anlattığı hikayenin anlamsız olduğunu söylüyordu, hatta kritik konularda bile Bay Zengin'e rapor veriyormuş. Bizimle birlikteyken hiçbir sırrı bilmiyormuş gibi davrandığını, öğrendiğinde kaçtığını söylediğini ekledikten sonra, bunun mümkün olmadığını söylüyordu. En başından beri en gizli toplantılarda bile var olduğunu, görevinin Bay Zengin'e kritik raporlar vermek olduğunu söylüyordu. Kısa bir nefesin ardından, Dünya'nın insanların yakınlarını koz olarak kullanmayı sevdiğini, ancak Thomas'ın ailesinin hala orada güven içinde yaşadığını söylüyordu. Yanlış hatırlamıyorsam, Max bile tehdit edilmişti ailesiyle. Ancak Thomas'ın ailesi tehdit edilmiyor, rehine durumuna geçmiyor, ona karşı koz olarak kullanılmıyordu. Şapkalı, kayıtları paylaşabileceğini bile söylüyordu, belli ki kanıtları vardı.

Amacının yaralamak veya öldürmek olmadığını, Dünya için çalışıyorsa bile tek istediğinin onu ikna etmek olduğunu söylüyordu. Thomas'ın bize tamamen dürüst olmadığını düşünüyordu. Gerçi, bunu ben de düşünüyordum ancak bir hain olduğunu veya Dünya ajanı olduğunu düşünmüyordum. Bana bunu yapamaz diye düşünmekten alıkoyamıyordum kendimi. Şapkalı bir şans daha isterken, Bok anlattıklarının mantıklı olabileceğini, ancak bu iddiayı sözle kabul edemeyeceğini söylüyordu. Haklıydı. Kanıtları istiyordu, ben de aynı şekilde, bu kanıtları görmek istiyordum. Ancak Şapkalı hemen kalkmadan önce, şakaklarımı biraz ovuşturmuş ve gergin, bıkmış bir ses tonuyla söze girmiştim.

"Thomas'la ikinci tanışmamızdı. Bizi kaçırdılar, bir laboratuvara kaçtık. Doktor Johansson, Thomas'ı siyah bir tüpün içine hapsetmişti. İhanetten hapsedilmişti, sonu bir denek olmak olmuştu. O günden sonra kayboldu, ama sonra, bir gece ansızın geldi evimin kapısına. Onunla tanıştığını söyledi, ancak ismini zikrederse öleceğini de biliyordu." Başıma giren ufak ağrıyı alnımı ovuştura ovuştura gidermeye çalışıyordum. "Thomas'ın bir hain olduğunu düşünmekte zorlanıyorum, Dünya ajanı olamaz, bana, bize bunu yapamaz. Acaba başka bir şey olabilir mi işin içinde? Belki sahte bir Thomas falan?" Sanırım hain olmadığını kabullenmek için bir sürü bahane üretiyordum. Belki de, tanıdığım Thomas gerçekten ihanetten hapsedilmiş ve hiç kurtulmamıştı, Mitga gibi biriyle muhattap oluyordum. Bilmiyorum. "Aman neyse, neler diyorum. Şapkalı, bu kanıtların haricinde Dünya iletişim frekanslarında şifreli konuşmalar olduğuna dair sinyallerin var olduğunu söyledin. Onları da getirir misin? Bir şekilde şifresini çözebilirsek, neler anlattığını da öğrenebiliriz. Ayrıca buraya bizden önce girdiğinde dair güvenlik kamera kayıtlarını da istiyorum." Dedikten sonra, Şapkalı'yı hiç umursamadan Livei ve Bok'a döndüm. "Thomas'ı güvende tutmamız gerekiyor. Her ne oluyorsa, Thomas bir şekilde yanlış bir şey söylediği an öldürüleceğini biliyordu. Ulaş ve Şapkalı tarafından. Tam bir şeyleri konuşacağı sırada, Ulaş onu infaz etmeye çalıştı. Burada birden fazla hain var." Diyerek uyardım ikisini. Thomas'ın can güvenliğini sağlamamız için, kanıtlar gelene kadar şeffaf camın önünde beklemek için harekete geçeceğim. "Kanıtların hepsini Thomas'ı gözümüzle gördüğümüz ve takip edebildiğimiz yerde inceleyelim." Dedim son olarak.

Şapkalı, söze girerek snapshot meselesi hakkında konuşmaya başlamıştı. Belki umut verici bir şeyler ortaya çıkar diye düşünüyordum, çünkü bugüne kadar oluşturulmuş tüm snapshotların bir listesi olduğunu söylüyordu kendinde. Böylelikle, Thomas'ı aklamak için elimizde bir neden oluşabilirdi. Kendisinin bilgi ağının sağlam olmasının sebebini ise başka bir veritabanı olmadığına bağlıyordu. Bu veritabanında ise Thomas'ın snapshotına dair bir bilgi yoktu, ancak Bay Zengin onu bilerek listeye sokmamış da olabilirdi. Yakın oldukları için böyle bir şeyin mümkün olabileceğini söylüyordu, yani açık bir kapı bırakmıştı ama net bir sonuca ulaşamıyorduk. Hala Dünya ajanı olduğu kısmına daha yakındık. Şapkalı, istediğim tüm kanıtları getireceğini söylediğinde, başımı aşağı yukarı oynatarak onaylamıştım. Şapkalı ise, kendini bir şekilde açıklamaya çalışıyordu ne yapacağı konusunda. Livei doğru soruları sormuştu ve kısmen de olsa Şapkalı ikna edici cevaplar vermişti.

Konuşması bittiğinde, birimizin burada kalıp Thomas'ı izleyebileceğini söylüyordu. Kalanlarımız ise ekibimizde kim varsa alacak ve ortak bir yerde toplantı yapılacaktı. Dağa girmek istemeyenlere karşı ise anlık kod hataları oluşturacak ve ortak bir noktada buluşacaktı. İletişim bilgilerini saatlerimize göndermişti. Bok, benim burada kalmamın daha iyi olacağını söylüyordu. Sonrasında ise Thomas'a bir şey olursa mesaj atmamı, anında geleceğini söylüyordu. Onu başımla onayladıktan sonra, Livei'yi dinlemeye başladım. "Ben de ona hala inanmak istiyorum." dedim kısık bir sesle. Sonrasında operasyon yapıldığı cam odaya doğru yürümeye başladım. Orada, ayakta onun operasyonlarını izleyeceğim gözümü bile kırpmadan. Yanındayım, Thomas.

Thomas, benim canım kardeşim. Uyandığın zaman seninle uzun uzadıya konuşmak istiyorum. Ajanlık meselesine inanmadığımı bilmen gerekiyor. Hiç inanmadım, söylendiği andan itibaren karşı çıktım, ama kendini açıklamanı istedim hep. Açıkla ki, herkesin aklındaki soru işaretleri ortadan kalksın istedim. Ama konunun buraya varacağını tahmin etmiyordum. Şimdi ise, doktorların kan tahlili yapmasını izliyorum, film çekmesini izliyorum. Dostum, kardeşim, uyanmak zorundasın. Daha beraber güleceğimiz, beraber üzüleceğimiz çok fazla anı var. Mutlak Arkadaşlık restoranını sen olmadan nasıl açabilirim? Sen de olacaksın ki, beraber işleteceğiz orayı. Hepimiz, Mutlak Son olarak, hep birlikte olacağız orada. Uyanman gerek Thomas, uyan sevgili dostum.

Aklımdaki düşünceleri bir anda susturan şey, bir kadının sesi oluyordu. Yakınım olup olmadığını sorduğunda, göz ucuyla ona doğru bakmış ve "Kardeşim." demiştim. Turuncu saçlarıyla, yemyeşil gözleriyle oldukça tanıdık birisine benziyordu. Sanki onu daha önce, bir yerlerde görmüş gibi hissediyordum ama konduramıyordum. Buraya geldiğinden beri kendini daha iyi hissettiğini, artık ülkesinin de olmadığını söylüyordu. Dışarıda vakit geçirmek bu kadın için anlamsızlaşmıştı. Ona hak veriyordum, eğer savaşın bir parçası değilsen ve çok sevdiğin, aşina olduğun, büyüdüğün vatanını kaybetmişsen, her şey bir anda anlamını yitirebilir. Buna saygı duyuyorum, herkes bizim gibi topraklarımızı geri alabilmek için savaşmak zorunda değil.

Karşımdaki kadın, Pakt dilinde konuşuyordu ve Djurat aksanı taşıyordu. Acaba onu nereden tanıyordum? Daha önce yatmış olabilir miydik? Belki yatmıştık ve bir daha suratına bakmadan kaçmıştım, bu sebeple hatırlamıyordum onu. Emin değildim, ancak konuşmanın devamında öğrenebileceğimi düşünüyordum. "Kısa oldu. Çok uzun kalmaya niyetli de değilim. Dostumu aldıktan sonra çıkmayı planlıyorum. Bu hale gelmeseydi bile çok uzun kalmaya niyetli değildim gene." Dedim. Kısa bir sessizliğin ardından, gözlerimi kısarak kadına döndüm. Onu daha iyi incelemeye ve hafızamdan bir yerlerden çıkarmaya çalışıyordum nereden tanıdığımı. Yine de, bu merakım dilime de dökülüyordu. "Sizi bir yerden tanıyor olma ihtimalim var mı? Adınız nedir?"