Bir anda Mabi'nin bana sevimli gelen yükselişini takip eden bir mahkumun arabaya atlamasıyla olayın seyri değişmişti. Ae'nin bir örgüt üyesi olduğunu söylemekle beraber yardım çığlıkları atıyordu kendi çapında. Ae'nin yüz ifadesini inceledim sessizce adam konuşurken. Öyleydi. Hç şüphem yoktu. Mavi Yıldız mı Seher Yıldızı mı her ne ise oranın üyesiydi. Yükselişi böyle mi gerçekleşmişti? Yoksa yükseldiği için mi katılabilmişti? Daha çok soru. Fraktal şekilde birbirini doğuran soruların ardı arkası kesilmiyordu. Her milletin alt oluşumları olduğu düşüncesini bir kenara atmamıştım hiçbir zaman. Karma olabileceği ihtimalini de. Birkaç isim duysam da üstünde fazla durmamış, güruhlardan özellikle uzak kalmıştım. Ancak, gördüğüm kadarıyla daha komplike bir durum söz konusuydu. Ortamda en az bilgiye sahip olan ben miydim? Bu nasıl olabilir? Asosyalliğimden mi yeni bir polis memuru olmam mı? "Tch...tch..tch..." Kendimi düşünüyordum yalnızca. Ae sözlerine girişecekken dışarıya baktım tekrardan. Ortalığın daha da alevlenmesine ramak kalmış gibi gözüküyordu. Umurumda değil açıkçası, parmak uçlarımda biriken bir öfke hissediyorum. Smildreiz başının çaresine bakabilir, Livei'yi tanımıyorum ama o da Gedhilfeli, toz toprak yutmuştur o kızıl. Dufo desen yemediği tokat kalmamış. Acil durumda müdahale ederim ancak. Prensleri kim takar? Kendi topraklarında olan bitenden haberi yok birinin. Dinlemiyormuş gibi görünmeme rağmen bir kulağım otobüstekilerdeydi. Başımı salladım. En üst rütbeli şu an Ae idi. Kişisel bağımı önemsemiyorum şu noktada. Dusha'ya da gerekli bilgilendirmeleri de nasıl yapacağım bana kalmış çünkü belli olduğu üzere çok daha farklı tahmin edilemez bir durum var ortada. İşlerin nasıl şekilleneceğini hep beraber göreceğiz.

Ae'nin sorusuyla ayağa kalktım ben de. Anahtarı var mı diye kontrol etmek aklımın ucundan bile geçmemişti. Dushalı'yım ben. Çocuk yaşta öğrendiğim şeyi yapacağım elbette zor durumlarda. Ne plan kurduysa Ae ona uyacağım. Buradan uzaklaşmanın en mantıklısı olduğunu düşünüyordum ben de. Uçağı da görmek istiyorum. O adama ihtiyacımız var. Sonrasında ise herkes eteğindeki taşları dökebilirdi. "Sorun değil. Bir dakika yeter bana." diye yanıtladım Ae'yi ifadesizlikle. Onlar otobüsten adımını attığı anda direksiyonun altıda bulunan kapaktan kabloları sürtüştürerek kontağa girişecek ve el çabukluğu ile halledecektim. Burada herkesin polis olmasının yanı sıra hepsinden daha soğukkanlı daha tepkisiz görüyordum kendimi. Otobüsü en iyi ben kullanırdım. Gidebildiğim kadar hızlı. Plan basitti. Parmaklarımı kıtlatıp boynumu esnettim o sırada. Sonunda biraz aksiyona girişebilirdik. Aşağıda olmak için iyi sebeplerim olsa kafamdaki sorulardan bunalmışlığımı iyi yansıtabilirdim muhtemelen ama benimkisi şanssızlık işte.

Ae'nin uzattığı kırık beyaz bayrağı Haga'nın görüp görmeyeceğini sabırsızlıkl bekliyordum. İlginç tipler bunlar. Ne çıkacağı belli değil içlerinde. Kollarımı göğsümde birleştirip çatık kaşlarla Haga'yı izliyordum. O konuştukça kaşlarım yaydan fırlamaya hazır bir oktan başka bir şey değildi. Adımı geçirdiği cümleyi aklıma mıh gibi kazıdım. Nihayet onca saydırmanın ardından elini açık ettiğinde tilki kulaklarımı Ae'nin kulağına söylediklerini duymak için hazırladım. Sessizliğin kol gezdiği anda içinden seçebildiğim şey bana yeter de artardı. Kollarımı aşağı doğru salıp duruşumu dikleştirdim. Yüzümde Dusha da hiç görmediğim kadar soğuk bir ifadeyle konuşmak için bekliyordum. Emir-komuta zinciri kuruldu mu? Kuruldu. Görevler belli mi? Evet. Herkes hazır mı? Her daim. Harekete geçmeden önce fazla vaktimiz olmadığını bilerek rahatsız edici bir öksürükle dikkatleri üstüme toplamaya çalıştım. "Her şey buraya kadar çok güzel." dedim başlangıç olarak. Ardından bir alkış patlattım ağır hareketlerle. "Perdeyi kapatıyoruz artık, değil mi? O zaman son bir sahnede benim olsun." Küçük adımlarla yüzüm onlara dönük adımlarım direksiyona doğru olacak şekilde geri geri ilerliyordum. "Siz kimsiniz?" Ae'ye baktım. "Djurat Başkan Yardımcısı." Başımı referans verircesine yana salladım. "Dushalı bir polis memuru, Haga." Aynı hareketi tekrarladım. "Ne ya da kim olduğunuzu zannediyorsunuz? Ya da bir saniye... Düzelteyim. Ae Libjetütcha en azından rütbesinin getirilerini kullanıyor. Eylemleri o doğrultuda. Hakkı olanı alabilecek potansiyelde. Belli ki herkesten de daha çok şey biliyor. Buna bir şey diyemem. Bize açıklama yapmak zorunda da değildi. Neyse ki öyle bir hataya düşmedi. Ya sen, Haga? Sen kimsin? Hayırdır? İhtiyacımız olan adamı alacaksın ve Ae ile birlikte yalnızca sen mi sorgulayacaksın? O da güzel hikaye... Kişisel veya ülke bazlı, herhangi bir soru dahi olsa herkesin içinde sorulacak. Kim veriyor o yetkiyi? Sadece ikiniz, ha. Bravo! Sevdirmeyin belanızı." Yandan bir gülümseme. "Kendine gel. Herkes haddini bilecek burada. Djurat Başkan Yardımcısı da bu noktadan sonra bilgi saklayamaz. Ya bu noktada birlikte hareket ederiz ya da etmeyiz. Yoksa sonuçlarına hep birlikte katlanırız. Ya da bazılarımız hasretini çektiği o toprağa kavuşur." Baskılaya baskılaya söyledim son cümlemi. Tehdit mi? Kim bilir? Ancak Frum ve Ser. Kalkmaya başladığımda biriktirdiğim enerjiyle sol kolumu elmasla kapladım. “İçinizden herhangi birinin saçma sapan bir davranışını görürsem hepimizi belli ki birazdan kan gölü olacak bu lanet olası yere hapsederim. Anlaşıldı mı? Tek bir yanlış hareket. Hiçbir şey yapamazsınız.” Beni durduramazlardı. Her an her saniye yapabilirdim bunu. Yola çıkalım veya çıkmış olalım. Bir süre yüz ifadelerine ve söylemlerine bakacaktım harekete geçmeden önce. Bir tık sesim yükselmiş olabilir. Sorun yok.

Ardından da herkes tarafından söylediğim anlaşıldıysa "Şimdi gidin. Kontağa girişeceğim. Çabuk olmaya bakın." der demez koltuğa oturacaktım. Kontağın kapağını açarken bir yanda tetikte olma içgüdüsüyle elmas gücümü harlamayı bırakmayacaktım içten içe. Kablolar sürtüşmeye başladığında otobüsün kapısını açtım bir boşluk anında çıkmaları için. Dediklerimde ciddiydim. İstediğim gibi gitmezse ve bir terslik sezersem yapacağım şeyler belirliydi kafamda. Uygulamakta sıkıntı çekmezdim. Tek isteğim sorun çıkmamasıydı. Onlar daha otobüsü terk etmeden önce kalkışa hazırdım. Eğer işin içinde Ae olmasa yine yapmak istediğimi yapardım, hoş. Başkalarının eylemlerinden ve rütbesi kaynaklı doğabilecek sorunlardan nasibini almasını istemiyorum, ona değer verdiğim çok açık. Yani, denklemi sadece o bozabilirdi.

Nasıl bir kaos ortamına girdik böyle?

Ae, Sai'ye doğru koşan adama doğru koşuyor ve adama bir omuz atıyor. Adam vücudunu demirle kapladığı için çok fazla hareket etmiyor, aksine Ae geriye doğru uçuyor. Haga ise o sırada elinde Neon ışını biriktiriyor ve adama doğru yolluyor. Işın adamın göğsüne denk geliyor ve demiri az da olsa eritip adamın bağırmasına ve yavaşlamasına sebep oluyor. Adam yavaşladığı anda Livei adama karşı Örümcek Ağı stilini kullanıyor ve adamın neredeyse tüm vücudunu ağ ile sarıyor. Adam ağdan kurtulmaya çalışırken Sai kenara çekiliyor ve Tegin de az önce kurtulduğu kelepçenin parçalarını Uranyum salgılayarak radyoaktif hale getiriyor ve adama doğru fırlatıyor. Adama çarpıp yere düşen kelepçeler az da olsa adamın kolunun yanmasına sebep oluyor ve adam bir dizinin üstüne çöküp beklemeye başlıyor. O sırada Ae, Haga, Dufo, Livei ve Smildreiz otobüse doğru koşmaya başlıyor. Otobüse varmalarıyla Mabi'nin az önce otobüste olan Mavi Yıldız üyesi ile birlikte kamyona varması bir oluyor. Kamyona vardıkları gibi ön kapılara yöneliyorlar. Mabi sürücü koltuğuna, Mavi Yıldız üyesi ise yanındaki koltuğa geçiyor. O anda demirli adam karşısında olan Sai ve Tegin'e doğru hızla koşmaya başlıyor. Sai ve Tegin herhangi bir tepki verecek zamanı bulamadan adam ikisini de boğazlıyor ve kamyonun içine doğru fırlatıyor. Demirle kaplanmış vücudunun oluşturduğu darbe sayesinde Sai ve Tegin kamyonun arkasından içeri girdiği anda kamyonun arka kapısı kapanıyor. Böylece Sai ve Tegin kamyonun içinde diğer mahkumlarla birlikte hapsoluyorlar. Mabi gaza basacakken Ten Mavi Yıldız üyesinin oturduğu tarafın kapısını açıyor ve Mavi Yıldız üyesini çekerek aşağı indiriyor. Mabi bu gerçekleştiğinde yanındaki kapının açık olmasına rağmen gaza basıyor ve hızla hapishanenin bahçesinden çıkıyor.

Ten, çekip aldığı Mavi Yıldız üyesini yere atıp kılıcının tutma yeriyle kafasına vurarak yarı baygın bir duruma sokuyor. Tam tekrar açık kapıya yönelecekken, kamyon tam gaz uzaklaşmaya başlıyor. Bir süre peşinden koşsa da, hemen önündeki kapıya yetişemiyor. Geri döndüğünde ise ne misafirlerini, ne otobüsünü ne de kendi polis memurlarını görebiliyor. Sadece Thrao onla birlikte. Şaşkınlıkla Thrao'nun yanına yürüyor. İnanmak istemiyor. Düşman ile iş birliği yapıldığına ve kendilerini geride bıraktıklarına inanmak istemiyor. Adamlarını kaybettiğini kabullenmek istemiyor. Thrao'nun soğuk gerçeği dillendirmesi ona ağır geliyor. Tıpkı suratına inmiş bir tokat gibi. Ten'in bakışları korkutucu şekilde değişiyor. Suratı vahşi bir hayvanı andıracak şekilde çirkinleşiyor. Gözü seyirmeye başlıyor. O sırada bayılttığını sandığı Mavi Yıldız üyesi ona arkadan saldırıyor. Bu ise bardağı taşıran son damla oluyor Ten için. Kalkanını yere atıp kılıcı adamın midesine geçiriyor. Sapladığı kılıcı iki eliyle de tutup adamı havaya kaldırırken kasları şişiyor, kollarındaki ve kafasındaki bütün damarlar belirginleşiyor, gözü dönmüş öfkeyle avazı çıktığı kadar bağırıp adamın bedenini yararak onu ikiye ayırıyor. İç organları yeri, kanı ise Ten'i kızıla boyuyor. Ten gözlerinden oluk oluk akan gözyaşları eşliğinde kafasını göğe kaldırıp haykırmaya devam ediyor. Bu, iki taraftan da prensleri son görüşünüz oluyor.

Mabi ona yol gösterecek biri artık bulunmadığı için arkadaşlarının bulunduğu otobüsü takip etmeye koyuluyor. O sırada kamyonun içinde bulunanlar ise Sai ve Tegin'in halini gördüklerinde konuşmaya başlıyorlar. İçlerinden biri "Tegin'i hapishanede çok gördüm. Buralara düşmeyi hak etmiyor. Eğer buradan çıktığımızda bir yardımımız dokunabilirse elimizden geleni yaparız. Elbette kendi adıma konuşuyorum." diyor. Bir diğeri ise "Hayır, haklısın kardeşim. Genç bir yiğidin mapushaneyi boylaması kabul edilemez. Özellikle de ne yaptığı düşünülünce." Aynı adam gözlerini Sai'ye çeviriyor. "Kendisi gelip bize hiçbir şey anlatmadı ama hapiste bu tarz şeyler eninde sonunda kulaktan kulağa herkes tarafından duyulur. Tegin bu ülkeyi zedeleyecek hiçbir şey yapmamış bir yiğit. Onun burada kalmasına izin vermemeliyiz." diyor. Aralarında bulunan tek bir suçlu bile söylenenlere karşı çıkmıyor. Sai ve Tegin ise yolculuğun bitmesini beklerken suçlularla sohbet etmek için vakit buluyorlar. Suçlulardan biri "Bu kapıyı istesek açarız aslında fakat hareket halindeyken açmak çok riskli. Durmayı beklememiz gerek." diyor.

Alelacele otobüse binen herkes soluklanmak için yerlerine oturuyor ve o sırada Fera'nın düz kontak çabalarının işe yaradığını görüyorlar. Otobüsün hareket etmesiyle birlikte gizemli adam Fera'nın yanına geçiyor ve yolu tarif etmeye başlıyor. Tarif ederken gözlerini Ae'ye çeviriyor ve uzunca düz gidilecek bir yere geldiğinde konuşmaya başlıyor. "Ne yaptığınızı anladım. Böyle bir şey yapacağınızı kesinlikle tahmin edemezdim ama can güvenliğim için daha iyi olacağı kesin. Bilmeyen veya tahmin etmeyeniniz için söylüyorum, varislerin ikisi de yolculuğumuz boyunca bir sürü yalan söylediler. Size kıta insanlarını takip ettiğimi ve araştırdığımı söylemiştim. Otorite sahibi olan insanları daha fazla takip ediyorum. Varislerin her ikisi de ülkelerinde dönen gerek iyi gerek kötü her şeyden haberdarlar. Mavi Yıldız'ın varlığından, terör saldırılarının kimler tarafından yapıldığından ve Pakt'ın ne hale geldiğinden haberdarlar. Onların sırrımı bilmesini istedim çünkü hala gençler ve fikirleri değişebilir. Hükümetlerinin kirli taraflarını görmeleri durumunda işleri değiştirmek isteyebilirler. Bir gün tahta çıktıklarında kıtanın yapısı değişmemiş olursa ülkelerini düzeltebilir, geliştirebilirler. Ama dürüst olmak gerekirse en azından uçağımın bulunduğu yeri görmemeleri benim için daha iyi olur." Gülümsüyor ve bir anda Ae'ye dönüp "Ha bu arada, Ae Libjetütcha, Djurat Başkan Yardımcısının bir Mavi Yıldız üyesi olduğunu hepinizin duymasını istiyorum. Kendisi muhtemelen bazılarınıza bunu söylemiştir fakat varislerin arkasından o kadar konuştuktan sonra burada herhangi bir bilginin sır olarak saklanması haksızlık olur diye düşünüyorum. Üzgünüm sayın başkanım, umarım herhangi bir planınızı altüst etmemişimdir." diyor ve gülümsemeye devam ediyor.

Yaklaşık on dakikalık bir yol gittikten sonra gizemli adamın isteğiyle otobüsü park ediyorsunuz. Hemen arkanızdan gelen Mabi de bunu görünce kamyonu otobüsün hemen yanına park ediyor. Park ettiğiniz yeri inceliyorsunuz ve deniz kenarı olduğunu fark ediyorsunuz. Gizemli adam etrafı incelediğinizi görünce "Aslında burası bir deniz değil, kara ile kapalı ama çok büyük olduğu için deniz gibi görünüyor." diyor. Camdan bakmanızı söylüyor ve her biriniz suya dikkatle baktığınızda su üstünde duran bir bina görüyorsunuz. "İşte gitmemiz gereken yer orası. Himota'nın en önemli bilimsel araştırma merkezlerinden biri. Suyun üstüne inşa edilmiş, sadece tekne ile gidip geliyorlar." Gizemli adam otobüsten iniyor ve siz de onun arkasından iniyorsunuz. Mabi ise kamyondan iniyor ve o sırada kamyonun içinde bulunan mahkumlar kamyonun arka kapısını zorlayarak açıyorlar. Böylece Sai ve Tegin de kamyondan iniyorlar. Mahkumlardan biri Sai ve Tegin'e polis çağırmalarını, böylece mahkumların geri dönebileceğini tembihliyor. Herkes bir araya geldiğinde tekrar gözlerinizi suya çeviriyorsunuz. Ne yapacağınızı çözmeye çalışırken gizemli adamın muhtemelen bir planı olduğu hepinizin aklına geliyor ve o sırada gizemli adam konuşmaya başlıyor. "Bende tekne yok tabii. Ne yapacağız?" Ae'ye dönüyor ve "Başkanım, ne yapacağız harbiden? Gerçekten oraya nasıl gideriz bilmiyorum." diyor. Hemen ardından "Yani ben saatimi kullanarak bir şekilde geliyordum ki bunu açıklamam baya uzun sürer ama şu an saatim çalışmıyor. Tekne de yok. Karadan 200 metre falan uzakta kalıyor merkez. Kaldık yolun ortasında desenize." diye ekliyor.

Tinkadoko Bilimsel Araştırma Merkezi

Herife omuz attım ve Haga da bana yardımcı oldu. Biraz gerilediğimde etrafımdaki diğer kişilerin de adama Frum ve Ser’siz gibi daldığını fark ettim. Burada kalıp bu adama konuşmak isterdim ancak zamanım yoktu. Haga’nın arkasından otobüse koştuktan sonra içeri bir baktım şöyle herkes buradaydı. Canım Mabi’m hariç. Ön tarafa, garip herif ve Fera’nın yanına doğru yürüdüm sakinleşmeye çalışarak. Adam Fera’nın yanında yolu tarif ediyordu. Uyum sağlamasına sevindim. Ne yaptığımızı anladığını söyledi bana bakarak. Tek kaşımı kaldırdım. Varislerin ikisinin de bize yalan söylediğini söylediğinde ellerimi bağladım önümde. Yani, emin değildim bu konuda ancak tedbirli olduğum için memnun oldum. “Beni de yakından takip etmişsindir.” dediğimde herkese bağırarak benim Mavi Yıldız üyesi olduğumu anons etti tüm otobüse. Omzumu silktim. “Kıtanın iyiliğini düşündüğümü bilmiş olurlar sadece.” dedim. “Merak ettiğim şey şu senin hakkında garip adam.” dedikten sonra gülümsedim hafiften. “Neden kendi gezegenin için çalışmaktan vazgeçtin? Orada sevdiklerin yok mu? Burada olduğu gibi orada da masumlar vardır. Birbirimize düşman olmak yerine orta yolu bulabiliriz.”

On dakika sonra otobüsü park etti Fera. Minibüsten indiğimde Mabi’nin de kamyonu bize getirdiğini gördüm. Mavi Yıldızın buraya getirmek istediğini düşünmüyorum. Bu yüzden ona doğru yürüyüp “Mabi!” diye seslendim. “Ne oldu neden buraya gel-” Yakınlaştığımda yanında kimsenin olmadığını gördüm. Binmeyi başaramamış olabilirdi. Mabi kamyonu yanımıza getirmeyi başarmıştı. Arkadaşım kamyondan inince şöyle bir sarıldım dostça. Yanımda olduğu için memnun olmuştum. Mavi yıldızdan kimse yoksa bu kadar suçluyu ne yapacaktık? Himota’ya tekrar salmak ne kadar mantıklıydı? Mahkumlar aşağı zorla inerken garip adam gelip bana nasıl gideceğimizi sordu. Önümüzdeki denize baktım. Çevreye baktım. Tekne yoktu.

“Bakın.” dedim düşünceli bir şekilde. “Nasıl gideceğimizi siz düşünmelisiniz. Ben şu mahkumlarla uğraşacağım. 10 dakika yeterli olur.”

Diğerleri toplanıp düşünmeye başladıklarında ben de mahkumların yanına, kamyonun arkasına geçtim. Sai denen Himota’lı polis de yanlarındaydı. Yanlarına dikilip ellerimi bağlayıp konuşmalarının bitmesini bekledim. Ardından da “Evet.” diyerek yüksek bir sesle dikkatleri kendime çektim. Dedim ki “Geçen oradaki adam haksız yere hapsedildiğini söylemişti. Siz de mi bunu yaşadınız? Himota’nın içişleri umrumda değil. Bu yüzden anlatmanıza gerek yok. Sadece isterseniz bize katılabileceğinizi söylemek istiyorum. Olay ülkelerin çok daha üstünde. Boş yere hapiste kalmaktan çok daha kıtaya millete hayırlı işler yapabilirsiniz. Hayır derseniz, dediğinizi yapın polisleri biraz ötede çağırın da bizim durumumuzla çakışmasın.” dediklerini dinledikten sonra 10 dakika içinde isteyenler ve istemeyenler arasındaki olayı halledip gitmek isteyenleri biraz uzaklaştırıp Sai’den polisleri çağırmasını rica edecektim. Sonra da kendisine bakıp “Sen geliyor musun peki?” diye soracaktım.

Otobüse koşup kendisini attığı anda Fera'nın gaza basması ile prensleri arkalarında bırakıp fırlayıp çıkmışlardı. Livei oturup derin derin soluklandı. Asla anlam veremediği saçma bir adrenalinin ortasında bulmayı beklemiyordu kendini. Arka camdan dışarıya baktığında Mabi'nin sürdüğü mahkumlarla dolu kamyonetin de onları takip ettiğini fark etti. Bu adamlarla ne yapacaklardı ki? O esnada gizemli adam söze başlamış ve prenslerin yalan söylediğini, her şeyden haberleri olduğunu dile getirmişti. Livei şaşırmamıştı. Ortada dönenlerden haberleri olmaması için angut olmaları lazımdı, ki angutlardı da zaten. Gerçekten onlara güveneceklerini ve yelkenleri suya indireceklerini mi düşünmüşlerdi? Ya aptal olabilirlerdi ya da yalancı, başka yolu yoktu. Gizemli adam onların henüz genç olduklarını, fikirlerinin fazla kirlenmeden değişebileceğini dile getirmişti. "Aman bırak, ne bok yerlerse yesinler. Onlar da görecek." dedi genç kız bıkkın bir ses tonuyla. Daha fazla prens lafı duymak istemiyordu. Zaten mimlenmişti, ülkesine dönünce ağzına edilecekti. Şu birkaç dakikayı huzurla geçirmesi iyi olurdu.

Gizemli adam hemen ardından Ae'nin de Mavi Yıldız üyesi olduğunu ilan etmişti. İşte bu şaşırılacak bir şeydi. Koskoca Djurat Başkan Yardımcısı esasen Mavi Yıldız ile mi çalışıyordu? O halde bu rütbeye onların torpili ile gelmiş olmalıydı? Ya da... Tüm Djurat hükümeti Mavi Yıldız için çalışıyordu. Livei'nin Mavi Yıldız ile bir alıp veremediği yoktu. Özellikle de amaçları kıtanın özgürlüğünü sağlamaksa bunu genç kız her şeyden fazla arzuluyordu. Ancak sevdiği insanlarla arasına girmeye çalışması hoşuna gitmiyordu. Bir yanda başlarında hükümet belası, diğer yanda Kızıl Kan Cemiyeti belası vardı ve bir de üstüne Mavi Yıldız onu kandırarak Friks'i kaçırmaya çalışmıştı. Ne istedikleri ortadaydı da bu Livei'nin muhatap bulmadığı sürece kabul edeceği bir şey değildi. Öyle adam kaçırmaya çalışmakla olmuyordu bu işler.

Bir süre sonra kamyonu ve otobüsü park etmişlerdi. Denizin ortasında küçük bir kara parçasına gitmeleri gerekiyordu. Yüzebilecekleri bir mesafe değildi. Oraya nasıl gideceklerini düşünüyordu herkes kara kara. "Himotalıların buraya tekne ile gidip geldiklerini söyledin. O tekneler nereden kalkıyorsa gidip bulalım bir tanesini. Başka yolu olduğunu sanmıyorum. Bu mesafeyi yüzemeyiz, elementlerin de işe yarayacağını düşünmüyorum. Başka fikri olan var mı?" dedi kendi fikrini belirterek. En makul olan Himotalıların kullandığı araca binmek gibi duruyordu. Ya güzellikle ya da kavgayla alacaklardı artık. O sırada göz ucuyla Ae'yi inceledi. Boş bir anını kollamaya çalıştı. Mahkumlarla ve Sai ile konuşuyordu. Herkesin içinde onunla konuşamazdı, boş olduğu bir zamanı kollayıp onu kenara çekmeliydi. Sorması gereken şeyler vardı.