"Himota İmparatoru sayın Pisan Higenadon sizleri bereket ve şölen dolu Himota Ulusal Kutlamaları'na davet ediyor. Himota bu kutlamalar süresince kapılarını herkese açacaktır. Yapmanız gereken tek şey giriş kapısındaki görevlilere kimlik bilgilerinizi verip kaydınızı açtırmaktır. Peki, Himota Ulusal Kutlamaları nedir? Himota her yıl belli bir dönemde milli bayramlarını kutlar. Çeşitli etkinlikler düzenlenir ve sokaklar devasa bir sofraymış gibi donatılır. Ayrıntıya girip sürprizleri bozmak istemeyiz! Topraklarımıza ayak basacak olan kıta sakinlerimize konaklama dahil olmak üzere birçok alanda indirim yapılacağını da unutmayın lütfen. Yolunuzun kıtanın en şaşalı kutlamalarına düşmesi dileğiyle, esen kalın!"

Himota Ulusal Kutlamaları Reklam Ekibi Başı broşürü okumayı bitirdikten sonra İmparator'a uzatıyor. İmparator broşürü incelemeye koyuluyor. Kat kat açılan broşürde geçen yılın kutlamalarından kalma görüntüler ile doğal güzellikler yer almakta. İmparator broşürü bitirdikten sonra yorum yapıyor. "Niye diğerlerinin kutlamalara katılması için umutsuzca yalvarıyoruz? İsteyen gelir, isteyen gelmez! Sürpriz de ne demek oluyor? Bizim kimden ne saklımız var? Dışarıdan gelecek paraya zerre kadar ihtiyacımız yok! İndirim mindirim bizi küçük düşürüyor!" İmparator gök gibi gürleyerek karşı çıkıyor. Ekip Başı ise korkudan başını eğip bedenini kasıyor. İmparator'un karısı Banoge Higenadon söze giriyor. "Pisan, hayatım, sence de abartmıyor musun biraz? Bu broşürü bütün kıta okuyacak sonuçta. Elbette olabildiğince arkadaş canlısı ve teşvik edici olması gerekiyor. Hem merak güçlü bir kuvvettir. Kişiye her şeyi yaptırabilir. İlgi uyandırmak en iyisidir." Ekip Başı atlıyor hemen. "E-evet efendim, b-bizim de a-amacımız buydu!" Pisan bir hışımla kafasını Ekip Başı'na çeviriyor. Gözleri alev kusuyor adeta. Ekip Başı hemen başını tekrar eğiyor. Karısının "Her sene aynı şey" bakışını görünce yumuşuyor ve Ekip Başı'na kafasını kaldırabileceğini söylüyor. Ardından oğluna, Himota İmparatorluğu'nun yegane veliahtı Ten Higenadon'a dönüyor. "Annenle aynı fikirde misin oğul? Sen daha iyi anlarsın bu işlerden." Ten hızla söze giriyor. "Son yıllarda Ulusal Kutlamalarımızı kıtaya açma nedenimiz üzerimize yönlendirilen ve artık kök salmış önyargılar ile iftiraları ortadan kaldırmak değil mi zaten? Bu doğrultuda annemin dedikleri doğru. Zaten, katıldıkları zaman asla unutamayacakları anılar biriktireceklerinden eminim. Sonuçta kıtanın merkezi biziz." Banoge, Pisa'nın arkasından Ten'e gülümseyerek göz kırpıyor. Ten babasıyla nasıl konuşacağını en iyi bilen kişidir. Her ne kadar fazla konuşmasalar da...

İmparator'un onayı ile çok geçmeden broşürler bütün kıtaya yayılıyor ve hazırlıklar süratle devam ediyor. Beklenen gün gittikçe yaklaşırken Rintoa Bagon'a üç kişi giriş yapıyor. İmparator'un huzuruna çıkıyorlar ve onla beraber Toplantı Odası'na geçiyorlar. Masaya oturuluyor ve son rütuşlar yapılıyor. Pisan teker teker yoklama yapıyor. "Kığemliler hazır mı? Bir sorun var mı?" Üzerinde bol, tek parça ve belden kuşakla bağlanmış, sarı ve turuncu renklerinin bulunduğu kapşonunda güneş çizimi bulunan kişilik "Yeni ve aydınlık güne hazırız efendim." yanıtını veriyor. Pisan, bu sefer üzerindeki kıyafeti sıkı, bütün bedenini saran çeşitli parçalarla donatılmış, kapşonu ise yüzünün üst yarısı kapatan kişiliğe dönüyor. "Warinliler hazır mı? Bir sorun yoktur umarım." "Komutlarınız doğrultusunda her şey hazır efendim. Pisan en son üzerinde hayvan kürkleri bulunan, gövdesi yarı çıplak, kafasında geyik, omzunda ayı kafatası bulunan kişiliğe yöneltiyor sorusunu. "Şipistalılar hazır mı peki? Coşmamışlardır umarım." "Hahahahaha! Böyle bir günde coşmamak ne mümkün? Endişe etmeyin efendimiz, her şey yolunda." Pisan kendisine uzatılan resmî belgeleri toplayıp incelemeye koyuluyor. "Güzel, güzel! Bu senenin de bize kut getirmesi dileğiyle! İşinizin başına dönebilirsiniz." Böylelikle hepsi dağılıyorlar.

Tahtına dönen İmparator'u oğlu karşılıyor. "Oğul, hanım nerede?" Ten babasına cevap veriyor. "Annem teftişe çıktı. İlk elden hazırlıkları görmek istediğini söyledi." "Ona izin verdiğim günden beri hazırlık sürecini çok iyi yönetiyor. Kadın milletinden korkulur he!" Babasının gülüşüne hafif bir şekilde karşılık veriyor Ten. "Annemi bu yüzden seçmediniz mi zaten? Her açıdan yetenekli olduğu için yani." Pisan gülümsüyor ve kendisini açıklıyor. "Oğlum, bir İmparator olarak, karım olacak kadının kesinlikle üstün olması gerekiyor fakat bizim evliliğimiz zoraki değildi. Biz gerçekten de birbirimizi sevdik ve çok iyi anlaştık. Onun gibi bir kadına sahip olduğum için Frum ve Ser'e ne kadar şükretsem az. Tıpkı seni bana armağan ettikleri için sayısız kere şükrettiğim gibi." Ten, beklemediği bu övgü karşısında diyecek bir sözcük bulamıyor. En son ne zaman babasıyla iki lafın belini kırmıştı? En son ne zaman ondan övgü almıştı? Başını eğerek teşekkür ediyor ve izin isteyerek uzaklaşıyor. Pisan, bir şeyler söylemek istiyor ama ne diyeceğini bulamıyor. İzni veriyor ve oğlunun uzaklaşmasını izliyor. Ne çok isterdi ona sarılmayı, onu öpüp koklamayı, onunla sohbet etmeyi, beraber gezip tozmayı. Yapamaz. O bir İmparator, oğlu ise veliaht. Bu tavır oğlunu yumuşatabilir. Oğlu sert olmak zorunda. Yaşamın katı ve soğuk gerçeklerini bilmek ve kendisi de öyle olmak zorunda. En bilgili ve en güçlü olmak zorunda. Yarın bir gün tahta o geçecek. Geçtiği zaman herkesten üstün bir varlık olmalı. Hem bu kutlu sorumluluk olmasa yine böyle olumlu bir tavır alamazdı çünkü nasıl yapacağını bilmiyordu. Aradaki nesil farkı, kendi babasından hiç öyle tavırlar görmemiş olması, kişilik farkı vesaire vesaire.

Festival Günü

Beklenen gün gelip çattığında her şey olması gerektiği gibi. Sanatçılar, yol göstericiler, satıcılar, polisler ve daha niceleri yerli yerinde. Himota'ya görülmemiş bir insan kalabalığı giriş yapmakta. Hepsi de açılış töreni için Tinkadoko'ya gelmekte. Bütün Kıta Rintoa Bagon bölgesinin hemen dışındaki devasa alanda beklemeye koyuluyor. Saat tam öğlen on ikiyi vurduğunda güneş ışınları Rintoa Bagon'a vuruyor ve Altın Saray adeta şafak yıldızına dönüşüyor. Öyle bir kudretle ışık saçıyor ki, sanki yeryüzünden yeni bir güneş doğuyor. Bu görsel şölen sırasında şaşkınlığını ve hayranlığını gizleyemeyen halka bir de şanlı Himota İmparatorluğu'nun kutlu lideri Pisan Higenadon şoku geliyor. Pisan Higenadon geleneksel Himota kıyafetleri ile sahnenin önünde dikiliyor ve ortaya şöyle bir manzara çıkıyor. Yeryüzünde doğan yeni güneşin saçtığı ışık hüzmeleri Pisan'ın tam da kafasının arkasından yarım daire şeklinde çıkıyor ve kendilerini Pisan'ın takıyor olduğu bir taç olarak gösteriyorlar. Pisan bütün heybeti ile adeta boy gösterisi yapmakta. Dakikalar hızla geçiyor ve güneş ışınlarını saraydan çekiyor. Bu sırada da Pisan'ın önüne bir kürsü getiriliyor. Ses sistemi son kez gözden geçirilip onaylanıyor ve Pisan açılış konuşmasına başlıyor.

"Ey güzel kıtamızın sevgili insanları, hepiniz kutlu Himota topraklarına hoş geldiniz! Ben, şanlı Himota İmparatorluğu'nun başı Pisan Higenadon, hepinize unutamayacağınız bir tatil sözü veriyorum. Gönlünüzce yiyin, için, gezin, tozun, eğlenin ve konaklayın! Yarından itibaren kültürel etkinliklerimiz başlayacaktır. Bugün ise ülkemizi keşfe çıkın. Doğal güzelliklerimize tanıklık edin. İnsanlarımızı tanıyın. Bu özel dönemde aramızda olmanızdan mutluluk duyuyoruz. Birlik ve beraberlik içinde olma dileğiyle, sağlıcakla kalın!" Pisan'ın kısa süren konuşmasının ardından kulakları sağır eden alkış sesleri havayı kaplıyor ve herkes serbest kalıyor. Himota'nın bütün zenginlikleri önünüze seriliyor. Seçin, beğenin ve alın!

Himota
Sai Nopaodan: Sabahın köründe telefonla uyandırılmanla birlikte kırk yılın başı yapılan festivali görme planın suya düşüyor. Komiserlerinden biri seni duyduğun detaylara bakılırsa oldukça anlamsız ve sıkıntılı bir konu için merkeze çağırıyor. Telefonda sana yapılan "Bir adam var, nereden geldiği belli değil. Evini tarif edermiş biri yardımcı olursa. Oturduğun yerin adı ne diyoruz bilmiyorum diyor. Deli olma ihtimali de var. Frum ve Ser aşkına zaten bugün öğlen kapatacağız merkezi, şu adama bir yardım et de sonra geçersin festivale." açıklamasını hazırlanma ve yola çıkma sürecinde ard arda sorguluyorsun. Kafanda bin farklı senaryo oluşurken kendini göreve adamak zorunda olduğun bilinciyle rütben alınmasaydı astlarına yıkma şansın olacağı fakat yaşadığın talihsiz olayların getirdiği sonuç ile kendi başına uğraşman gerekecek olan bu iş için yola çıkıyorsun. Evinden tarif edilen polis merkezine gidiyorsun, ki şanslısın, bu polis merkezi hemen şehir meydanının içinde. Merkeze vardığın ve içeri girdiğin zaman görünüşü olayı daha da garipleştiren bir tip ile karşılaşıyorsun. Biri sana açıklama yapmadan gördüğün bu adamın mevzubahis kişi olduğunu anlıyorsun. Adama yaklaşırken adamla muhabbet eden komiser seni görüyor ve "Nopaodan! Gel buraya!" diye bağırıyor. Yanındaki adam da seni başıyla selamlıyor. Adamı baştan aşağı süzüyorsun. Üstünde deri bir ceket, çok ince kumaştan yapılmış kısa kollu bir tişört, tişörtün üstünde garip garip semboller, mavi bir kot pantolon ve eğik bir çizgi olan bir ayakkabı var. Komiserin olayı kısaca açıklıyor. "Bu arkadaşımız anlaşılan Himotalı değil. Kaybolmuş, evimi tarif edebilirim çok uzak değil diyor. Haritada göster diyoruz gösteremiyor. Yön olarak bildiğini söylüyor. Bizim kafamız karıştı, bir de sen anlamaya çalış bakalım." Komiserin gülerken adam yanına geliyor ve "Kusura bakmayın, öğrendiğim kadarıyla bugün önemli bir gün sizin için. Çok vaktinizi almamaya çalışacağım, çok uzak değil hem." diyor. Adamın aksanının daha önce duyduğun hiçbir aksanla alakası olmadığını fark ediyorsun. Komiserin yanına geliyor ve kısık bir sesle "Dışarıdaki arabalardan birini alabilirsin. Eğer iş uzarsa başka yere yönlendir gel. Şu kutlu günde elin manyağına vakit ayırmayalım boşu boşuna." diyor. Komiserinle vedalaşıyor ve daha adını bile öğrenmediğin adamla dışarı çıkıyorsun. Her biri standart polis arabası olan arabalardan birini seçiyor, görevli ile konuşup anahtarını alıyor ve arabaya biniyorsun. Arka koltuğa da yabancı adam biniyor. Adam binip kapıyı kapattığı anda ilgi çekici bir cümle kuruyor. "Sai, sır tutabilir misin?"

Gedhilfe
Livei Nyawodz & Smildreiz Dyogodz & Mabi Chüimimuta: Gedhilfe'nin Himota ile olan diplomatik ilişkileri sağ olsun bir hafta önceden detaylı bir şekilde bilgilendirildiğiniz Himota Ulusal Kutlamaları'nı görmek için hazırlanmaya baya bir vaktiniz oluyor. Üç gün orada kalacağınızı bildiğiniz için ne giyeceğinizi, yanınıza hangi eşyalarınızı alacağınızı ayarlıyor ve bir gün önceden yola çıkıyorsunuz. Başkente vardığınızda sizin için lüks bir otel ayarlanıyor ve her birinize tekli odalar veriliyor. İçinde iki tuvaleti, çift kişilik yatağı ve dev ekran bir televizyon olan bu odalarda bir geceyi en güzel olanaklarla geçiriyorsunuz. Festival sabahı her biriniz otelin lobisine iniyor ve kontrol ediliyorsunuz. Sıra Mabi'ye geldiğinde kendisine Gedhilfeli olup olmadığı soruluyor. Tatmin edici bir cevap vermiş olacak ki festivale gitmesine izin veriliyor. Son anda merdivenlerden bazıları için tanıdık, bazıları için yabancı bir yüzün de indiğini görüyorsunuz. Listeden okunduğunda adının Frip Ozæf olduğunu öğrendiğiniz genç önce Mabi'ye gidip sarılıyor, sonra da Livei'nin yanına gidip selam veriyor. Çok geçmeden festivale iniyor ve onbinlerce kişinin olduğuna emin olduğunuz kalabalığın dışında, Gedhilfe'ye özel ayrılmış sandalyeler olan bir bölümde İmparator Pisan'ın konuşmasını dinliyorsunuz. Konuşmanın ortasında Gedhilfe Kralı Deith Ozæf'in oğlu Thrao Ozæf oturduğunuz yere geliyor, her birinizle tokalaşıyor ve yanınıza oturuyor. Konuşma bittiği anda yarım saat serbest kalacağınızı öğreniyorsunuz. Thrao ayağa kalkıyor ve "Burada Ten diye bir arkadaşım var, onu görmeye gideceğim. İşiniz yoksa gelin takılalım olmadı?" diyerek sizlere cazip bir teklif sunuyor.

Dusha
Fera Pongushe & Haga Nomua & Fegø Foø: Dusha Kralı'nın yılın başlarında lojistik problemlerinden ötürü bu sene Himota Ulusal Kutlamaları'na katılınamayacağını açıklamasıyla içiniz rahatlamıştı. Kutlamalara üç gün kala kralın sözünden dönüp sorunun çözüldüğünü ve gidileceğini açıklamasıyla yine iş başa düşmüş oldu. Üç günlük sürede artık ne kadar hazırlanabilirseniz hazırlanıyorsunuz ve yarım yamalak bir halde yola çıkıyorsunuz. Neyse ki Dusha yetkililerinin Poshota ve Tumi'ye az buçuk saygısı varmış da sizler için otobüs ayarlamışlar. Otobüse bir gün kala biniyorsunuz ve Himota'nın başkentine vardığınız gibi gece olduğu için size verilen otellere gidiyor ve zıbarıyorsunuz. Memleketinizden bir tık daha ferah bir havaya sahip olduğu için şükrettiğiniz Himota başkentini sabahleyin kısa süreliğine de olsa gezme şansınız oluyor. Festivalin yapılacağı şehir merkezinde Himota İmparatoru Pisan Higenadon'un konuşmasına kadar serbest kalıyor ve konuşma başladığında yerlerinizi alıyorsunuz. Konuşma sonuna doğru Dusha Kralı Toshohe Hafuru sizlerin yanına geliyor ve her birinizi teker teker selamlıyor. Konuşma bitince serbest kalmayı beklerken kral tarafından çağrıldığınızı öğreniyorsunuz. Kralın yanına gittiğinizde sizin için yemek hazırlanacağını, bu yemeğe katılmanın da zorunlu olduğunu söylüyor. Memurların büyük çoğunluğu bu haberi omuz silkerek karşılıyor. İçlerinden biri "Aslında istesek sıvışırız. Kim fark edecek, rahat yüz kişi varızdır burada." diyor. Gerçekten de öyle, kim fark edecek?

Djurat
Ae Libjetütcha: Artık Djurat Cumhuriyeti'nin Başkan Yardımcısı olduğun için -her ne kadar Mavi Yıldız gibi havalı bir serbest mesleğin de olsa- kıta içerisinde resmi hangi etkinlik varsa katılmak zorundasın. Devlet Başkanı Elü'ud Elungi ile birlikte bir gece önceden yola çıkıyor ve festivalin başlangıcına iki saat kala Himota'ya varıyorsunuz. Geldiğiniz gibi Himota devlet yetkilileri tarafından resmi bir törenle karşılanıyor ve tüm ülkelerden gelenleri karşılamak için yola koyuluyorsunuz. Böyle bir prosedür olduğunu da önceden söylemedikleri için Elü'ud'un içten içe gıcık olduğunu tavırlarının değişmesinden anlayabiliyorsun. Çok sallamadan formalite icabı herkesi selamlıyorsun ancak Gedhilfe tarafına geldiğin anda can dostun Mabi ile karşılaşıyorsun. Muhabbet etmek için yaklaşık beş dakikanız oluyor ve hemen ardından seni Djurat'ın devlet yetkililerinin oturacağı yüksek bir bölüme alıyorlar. İmparator Pisan'ın konuşmasını dinliyor ve hemen ardından serbest bırakılıyorsun. Elü'ud yanına geliyor ve bir saat içerisinde kendisiyle buluşmanı istediğini söylüyor. Sana küçük bir not kağıdı veriyor ve kağıdın üstünde kalacağınız otelin adresinin yazdığını söylüyor. Vedalaşıyor ve bakanlarıyla Himota İmparatoru ile görüşmek üzere yola koyuluyor. Artık özgürsün, en azından bir saatliğine.

Kuzey Tihami
Dufo Slitshut: Tihami, Himota'nın geçmişi uzun olan bir müttefiği. Hele hele son olaylardan sonra Himota'nın Kuzey Tihami'ye desteği paha biçilemez. Bu yüzden, Himota Ulusal Kutlamaları'nın başlayacağı haberi buraya ulaşınca kura sonucu seçilen şanslı kişiler Himota'nın başkenti olan Tinkadoko'ya gitmek için hazırlanmaya başlıyor. Onlardan biri de sensin. Her ne kadar Himota'yı ve oraya dair herhangi bir şeyi zerre umursamasan da ve kendin bambaşka bir amaç peşinde olsan da, emir demiri keser. Zorunda kalıyorsun işte. Himota'da bulunmam uluslararası ilişkiler için çok önemli. Hem kim bilir? Belki orada amacına ulaşmanda sana yardımcı olacak bir şeyler bulursun. Himota Tihami söz konusu olunca biraz hassastır, o nedenle yolculuğu Tihami değil, Himota karşılıyor. On numara özel otobüsler gönderiyorlar. Rahat bir yolculuk sonucu başkente ulaşıyorsun. Oradan da seni arabayla alıp festival alanına getiriyorlar. Etkileyici görsel şölen ve açılış konuşmasından sonra serbest kalıyorsun. Serbest kaldığın gibi de karşına Kuzey Tihami Cumhurbaşkanı Stefaw Dudshes çıkıyor. Dudshes seni ve diğer polis memurlarını selamlıyor. Himota İmparatoru Pisan Higenadon'u görmeye gideceğini söylüyor ve yanınızdan hızla ayrılıyor. Keşif vakti!

Ey serbest kalan misafirler! Özgürlüğün en kötü yanı da seçim yapamayacak kadar seçenek olmasıdır. Standlar var, lokantalar var, çalgı çengi var, Nopa Yolu var, Bahiti Gözlemevi var, dövüş sanatı ve silah sanatı gösterileri var, ayak topu oynanabilecek alanlar var, ok ve mızrak atılabilecek yerler var, şans oyunları var, başkentle bile sınırlı değilsiniz. Diğer şehirlere de geçebilirsiniz. Yol gösterici ayarlayarak tabi.

Üç günlük bir yurtdışı seyahatinin bu kadar canını sıkmasına gerek yoktu. Alt tarafı bir festivale davet edilmişlerdi. Üst rütbeli insanlarla tanışacak, diğer ülkelerden polislerle ve sivillerle kaynaşacak ve birbirinden leziz yiyecekler tadacaktı. Himota'nın bu meşhur festivaline gitmeyi çocukluğundan beri çok arzuluyordu ancak hiçbir zaman fırsatı olmamıştı. Şimdi ise davetli olarak gidiyordu, özel bir konuktu, lüks otellerde kalacak ve el üstünde tutulacaktı. Üstelik tebdili mekanda ferahlık vardı, herkes böyle söylerdi. Bu kısa yolculuk kafasını kaygı verici düşüncelerden uzaklaştırması için güzel bir fırsattı.

Ancak gitmeyi hiç ama hiç istemiyordu.

Sadece bütün gün yatağında uzanmak ve ağlamak istiyordu. Kot'un kanlar içinde boğazının kesilmiş görüntüsü zihnine adeta musallat olmuştu. Baktığı her yerde onu görüyordu. Vitrinlerde, kızıl saçlarda, tren raylarında, şen kahkahalarda, aynada... Her yerde o güzel kadının ona hiç yakışmayan solgun bedeninin imajı vardı. Livei kafasını duvarlara vura vura unutmak istiyordu hepsini. Günlerdir su dışında başka bir şey tüketemiyordu. Ağzına attığı her bir lokma Kot'un cesedini çiğniyormuşcasına bir his veriyordu ona. Açlıktan midesi zil çalsa da geri çıkarıyordu yuttuğu her bir lokmayı. Birkaç günde ciddi anlamda zayıflamıştı. Sürekli ağlama krizlerine giriyordu. Durduramadığı, atak olarak başlayan, onu günde en az dört - beş kere yoklayan ağlama krizleri... Sürekli acı çekmek, sokakta gördüğü her kadını bir anlığına Kot'a benzetmek zihnini o kadar yormuştu ki hiç kimseye bakmak dahi istemiyordu. Gözlerini kapatıp tüm gün yatağında uzanmak... tek hayali buydu.

Ancak öyle ya da böyle vazife onu bekliyordu ve gitmek zorundaydı. En azından bir süre her yerde kızıl kafa görmek zorunda kalmayacaktı. Gitmeden önce Friks ile görüşmek ve onunla vedalaşmak istemişti ancak bunun ona iyi gelmeyeceğine karar vererek son anda vazgeçti. Onu görürse kesin ağlardı ve gitmek istemezdi. Mavi'yi ve patronu da görmek istiyordu ancak kendisine tanıdık gelen tüm yüzlerden kaçmaktan başka bir şey yapmıyordu. Hatırlamak istemiyordu. Anmak istemiyordu. Üzerine düşünmek istemiyordu. Sadece unutmak istiyordu.

Olabildiğince minimum seviyede iletişime geçtiği yolculuk sonunda başkente vardıklarında kendini adeta otel odasına kilitledi genç kız. Kaldığı odanın lüksünü bile görmeyen gözlerle kendini yatağa attı. Saatini kurdu ve yorganı başının üstüne kadar çekip cenin pozisyonunda yattı. Ne zaman uykuya daldığını bilmiyordu. Birkaç kere kabuslarından sıçradığını hatırlıyordu ancak tekrar uyuya kalmış olmalıydı ki alarmın çirkin gürültüsüne gözlerini açmıştı. Yine sabah olmuştu. Yolculuk zihninde fazlasıyla buğulu geçtiği için gözlerini bir anda yabancı bir ortamda açmak onu korkutmuştu. Nerede olduğunu hatırlaması birkaç saniyesini almıştı. Oflayarak başını yastığa gömdü. Sonra yastığı kaldırıp yatağa gömdü ve yastığı kafasının üzerine bastırdı. Sonra yastığı öfkeyle odanın diğer ucuna doğru fırlattı. Her şeyden nefret ediyordu. Hızlıca giyinip saçlarını her zamanki gibi topladı. Aynada kendini inceledi. Çok mutsuz görünüyordu. Birkaç sahte gülümseme provası yaptı. Fena değildi, işini görürdü.

Hazırlandıktan sonra belirlenen saatte diğer Gedhilfeli davetlilerin yanında lobiye indi. Burada kısa bir kontrolden geçeceklerdi. Aralarında oldukça iri yarı sarışın bir arkadaş da vardı. Gedhilfeli olmadığı her halinden belli olan bu adamı niye aldıklarını sorguladı kısa bir süreliğine, sonra bu düşünce diğer baskın düşüncelerin altında silikleşerek kayboldu. Merdivenlerden inen Frip'i görünce şaşırdı. Onun polislikten ayrıldığını duymuştu, burada ne işi vardı ki? Belki de amcası kral Deith Ozæf yollamıştı zorla. Aşağı iner inmez önündeki sarışın adama sarılması ile biraz evvel aklına takılan, o adamın burada ne işi olduğu sorusuna bir cevap bulmuş oldu genç kız. Frip'in torpiliydi demek. Aptal kraliyet ailesi. Hepsini acı çektirerek öldürecekti. Frip ona dönüp kısaca selam verdiğinde oldukça soğuk bir şekilde karşıladı selamını. Onu da öldürecekti. Hepsini öldürecekti. Yavaşça, çığlıklarını dinleyerek öldürecekti. Kot'un kanını akıttıkları gibi kanlarını akıtacaktı, Dhæcho'yu deney faresi yapıp zihnini bulandırdıkları gibi çeşitli işkencelerle akıllarını kaçırtacaktı. Hepsini, tüm kraliyeti, herkesi kanlarında boğacaktı. Onun her canını yaktıkları an için bin misliyle karşılık verecekti. Hepsini öldü-

İrkilerek kendine geldi. Sarışın, yapılı bir adam yanlarına gelmişti. Yanındaki diğer adama Mabi diye seslenmişti. İsmi olmalıydı. Tanışmışlar mıydı? Livei dikkatini verememişti. Adam öpüştükleriyle ilgili bir şeylerden yakınıyordu, herhalde erkek arkadaşıydı. Zaten hep yakışıklı sarışınlar gey olurdu. Elini sıkıp kendini tanıtan adama karşılık verdi. "Livei Nyawodz, memnun oldum." İsminin Ae olduğunu öğrendiği adam Djurat başkan yardımcısıydı. Bunu duyduktan sonra başını saygıyla eğdi. Üst rütbelilerin hoşuna giderdi saygı duyulmak, sahte olduğunu bilseler bile. Livei bu üç gün hiçbir üst rütbelinin kaprisini çekmek istemediği için doğasına aykırı bir şekilde uysal davranmaya karar verdi. Adam sonrasında Gedhilfeliler arasında bir başka tanıdığını bulup onunla sohbete başlamıştı. Genç kız da isminin Mabi olduğunu öğrendiği adama döndü. "Sizinle de memnun oldum, resmen tanışmamıştık sanırım." dedi dalgın bir şekilde. Adamla göz teması kurduğundan bile emin değildi. Şu anda kendini bu kıtaya ait değil gibi hissediyordu.

Kısa süre sonra Pisan bir gövde gösterisi yaparak konuşmaya başlamıştı. Livei konuşmanın hiçbir kısmını dinlemedi. Başını öne eğdi. Etrafına dahi bakmadı. İşin en sıkıcı kısmını atlatmıştı, bu bir başarı sayılırdı. Konuşma devam ederken Djurat başkan yardımcısı erkek arkadaşını görmek için geri gelmişti. Arkasında daha önce görmediği, Tihami üniformalı bir polis de vardı. Tihami üniformasını görmek içini sızlatıyordu. Ne yazık ki bu adam Kuzey'dendi. Diğer taraftan olsa Bok'u sorabilirdi. Komiser Yots ona Güney Tihami'nin araştırılması için yeni bir merkez kurulduğunu, oraya gidip Bok hakkında bilgi alabileceğini söylemişti ancak Livei son günlerde o kadar çok olay yaşamıştı ki bunu düşünecek zamanı hiç olmamıştı. Ae ve Mabi konuşurlarken iç çekerek siyah saçlı polisin yanına gitti ve tokalaşmak için elini uzattı. "Merhaba ben Livei Nyawodz, memnun oldum." dedi kendini gülümsemeye zorlayarak. Djurat başkan yardımcısı ile takıldığına göre önemli bir isim olmalıydı sonuçta. Kısa süre sonra Gedhilfe prensi Thrao Ozæf de yanlarına gelmiş ve herkesle tek tek tokalaşmıştı. Aynı süreci bir de onunla yürüttükten sonra genç kız artık kusacak noktaya gelmişti. Onun eline dokunan elini kesip atmak istedi. Kim bilir bu ellerle başka hangi masumların canına kıymışlardı. Kim bilir kimlerin hayat ışığının sönmesinde parmakları vardı. Prens onlara Himota prensi Ten ile görüşeceğini söyleyip kendilerini de davet etmişti. Nefreti bu kadar tazeyken prensle o kadar da haşır neşir olmak istemeyen Livei tam müsaade isteyecekti ki Djurat başkan yardımcısının gitmek istediğini duydu. "Tabi, müsaitim prensim neden olmasın." Böyle bir teklifi her polis memuru kabul etmek isterdi. Gitmezse göze batacaktı ve daha da kötüsü, kraliyet kaprisi çekecekti. Eğer bu olursa işte o zaman festivali kana bulayabilirdi. Sakince gülümsedi ve aldığı teklif hoşuna gidiyormuş gibi davranmaya çalıştı.

Oldukça yoğun bir haftanın ardından Fera nihayet Kral'ın Himota'nın Ulusal Kutlamaları'na gidilmeyeceğini iletmesiyle rahatladığını düşünüyordu ki sevincinin kursağında kalması gecikmemişti. Görev arkadaşından aldığı haberle adeta yıkılan Fera hayıflansa da ne yazık ki bir faydasını görmeyecekti. Verilen üç günlük sürede Dusha Polis Merkezi olarak her ihtimale karşı önlemler almaya çalışmış olmakla birlikte bireysel olarak da Fera'nın hazırlanması elinden geldikleri kadarıyla "tamam" sayılırdı. Yedek üniformasının yanında çantasına sivil kıyafetlerini de sıkıştırmıştı. Kaldırdıkları otobüse binerken aklında tek bir şey vardı; o da, uyumaktı. Kalabalıktan haz etmeyen Fera'nın onca insan arasında nefes alabilmesi için yeterli bir uyku çekerek direncini toplaması gerekliydi. Oldukça sıkışık olan ikili koltuklarda yanına son anda çekine çekine gelen çaylağa bir bakış atarak Uykum hassastır. Fazla kıpırdanıp sakın uyandırayım deme beni." dedi yüzünden hiç eksik olmayan ciddi ifadesiyle. Ardından da "Oraya gittiğimizde de mesleğini icra ederken 'şu şekil' davranayım deme."diye minik bir uyarı geçmeden gözlerini kapamadı kadın. Sadece çatacak bir yer aramıştı. Huysuzluk enerjisini bünyesinden bir an önce atması gerektiğini o da biliyordu.

...

Fera gözlerini tekerleğin duruşuyla açmıştı. Pencereden yüzüne yansıyan güneş ile uyanmayı tercih etse de koltukta iki büklüm olmak yerine bir an önce otele geçip doyumsuzca uyumak istiyordu. En son Dusha sınırlarında kovaladığı bir at hırsızı iki amaçsız adam yüzünden yakın dövüşte aldığı et ezilmeleri yüzünden hala canı sıkkındı. Bir polis memuru olmanın yanısıra tıp fakültesi mezunu olmasının en güzel getirisi kendi kendini tedavi edebiliyor olmasıydı. Yer yer bitkisel yer yer lüzumu olan ilaçlarla. Gerine gerine ayılmaya çalıştı herkes ayaklanırken. Bir cümbüş hali otobüsü esir aldığında hızlanarak olduğu yerden doğruldu ve iniş yolunu tuttu çaylakla birlikte.Otobüsten indiği anda havayı derin deri soludu. Temiz hava gibisi yoktu Fera için. Himota'nın Dusha'dan daha temiz bir havaya sahip olduğu çok açıktı. Bir süre dikilip öylece bekledi.Buraya gelişi için heyecanlı sayılabileceği bir konu vardı ki o da bir kültürü keşfetmekti. Himota hakkında çok şey duymuştu, çoğunlukla kötü şeyler. Söylentilere kulak asmadığından gözlem yapmakla meşgul olacaktı bir süre Fera. Ağır aksak şekilde otele girip görevliden kaptığı anahtarla odasına geçti bir çırpıda. Sıcak bir duşun ardından tekrar uyuyacaktı. Yeterince uyumamış gibi. Aldığı ağrı kesicinin etkisi de baz alınırsa bir noktadan sonra vücudunun isteklerini sorgulamamaya başlamıştı.

...

İşte bu sefer gözüne dik bir açıyla gelen güneşin sıcaklığı yüzünü ısıttığında yenilenmiş bir şekilde kalktı Fera. Hayatının rutine bağlamışlığından her ne kadar sıkılsa da gelirken sürekli içten içe söylenmiş olsa da enerjisini geri kazanmış olarak kalkmak kadının ruh haline doğrudan yansımıştı. Yatmadan önce hazırladığı kıyafetlerini alıp güzel bir kahvaltının peşinden Himota'yı keşfedecekti bugün. En azından kapıdan çıkana kadar planı buydu. Hazırlanıp koridora çıktığında çok sık görmeye maruz kaldığı görev arkadaşı Fera'yı kolundan tuttuğu gibi esir almıştı. Peki, derdi neymiş? Sadece boş laflarla ve yoğun ısrarlarla iletişim kurma çabası. Zihnen sömürülmemek için kahvaltının ardından kızla 'kısa' bir tur attı yalnızca. Himota sokaklarında yayılan müziği beğenmişti en azından. Daha fazla keşfetmeyi ne kadar çok istese de bir yolunu bulup kaçmayı başardığında odaya dönüp düşündüğünden daha çok vaktinin çalındığını fark etmesiyle kaşları çatılmıştı. Hız kesmeden üniformalarını geçirdi üstüne. Diğerleriyle birlikte buluşup şehir merkezindeki festival alanına geldiklerinde en başta hissettiği temiz hava yerini o denli yoğun bir gürültüye bırakmıştı. Herkes şen gözüküyordu. Fera, o an için kuş bakışı ile gökkuşağını andırdığını düşünüyordu bu güruhun. Kızıllar, sarılar... Gökkuşağında olmayan renkler... Gözünün ısırdığı ilk kişiye büyük adımlarla ilerledi.Festival, etkileşimde bulunmak için ve bazı insanlarla açık kapatmak için biçilmiş bir kaftandı. "Smildreiz! Yüzün gülsün biraz." diye giriş yapmıştı ilk. Çocukluk arkadaşı da polisti. Üniformayla birleşen sert yüzü Gedhilfe'de suça karışacak şahışlara hiç şans tanımıyordu. Fera, onu suratı asık ve öfkeli görmeye o kadar çok alışmıştı ki güldüğü anları zihninde canlandıramıyordu bile. Ayaküstü sohbetin ardından özlemler dinmiş sayılırdı. Bir ara fırsat bulup tekrar görüşmek ve açık kapatmak için sözleşmişlerdi bile. Sıcak bir gülümsemeyle ona veda ederken konuşmanın başlıyor oluşuyla geldiği hızla merkezdekilerin yanına döndü. Mimiksiz biçimde konuşmayı dinledikten sonra Kral Toshohe'nin yanlarına çağrıldığında selamına düzgünce karşılık verdi. Ünvanının hakkını veriyordu bu adam. İçlerinden biriydi sanki. Kendisiyle uzun uzun sohbet etmeyi ve doğrudan ona bağlı çalışmayı çok istese de muhtemelen Mabi'nin ömrü boyunca yediği etler kadar bir yol kat etmesi gerekirdi Fera'nın. Sahi, aklından geçen bu düşüncelerle neden onu bulmuyordu ki? Sarışınların çoğunlukta olduğu bölgeye bakınırken yemeğe geçilmesini beklemiyordu haliyle. Gitmeyi çok istese de Mabi'nin yanına uğrayıp kısa sürede geri dönebilirdi. Ya da öyle olabileceğine ihtimal vermiş olması dahi kısa bir fıkra niteliğinde sayılabilirdi. Gözlerini kısıp etrafı süzdüğünde Fera'nın kulakları hala Dushalılar'da idi. Sıvışmak... Sadece kısa bir süreliğine.

O esnada gözüne takılan cüsseli sarışın bir tipe doğru adım atmaya yeltendiğinde adamın yan dönüşüyle yüzünü net şekilde görmüştü. Fera'nın hatası tabi. Bir Mabi olamaz bu adam. Başını çevirip yerinde bir iki kıpırdanmayla çok uzaklarda olmayan başka bir Djuratlı'yı görmüştü. Ae mi o? El hareketlerini ona mı yapıyordu? Evet, kesinlikle o idi. Sivil olduğundan daha önce gözüne çatmalıydı. Onu görmeyeli yine baya zaman geçmişti. Ufak bir silkinmeyle yanına gitmeye karar kıldı. Hemen yanında duran Haga'ya da baş işaretiyle gideceği tarafı göstererek Tanıdıkları gördüm. Bir yanlarına uğrayacağım. Sen de gel istersen. Geri döneriz." demişti hemen. Belki de o Fera'dan daha fazla kişi tanıyordur. Daha uzun bir süredir meslekteydi sonuçta. İçinde anlamlandıramadığı ve üstüne kafa yormadığı bir heyecanla Ae'ye doğru giderken yanında duranın yüzü netleştiğinde yüzündeki gülümseme yayılmıştı. Neden başta çıkaramadığını şimdi anlıyordu. Sivil olmaması. Duraksadığında öncelikle buna değindi "Üniforma yakışmış. Seni burada görmek güzel. Biraz gecikmeli olsa da… Aramıza hoş geldin." Ae'nin söylemlerinin sonuna yetiştiği için göz gezdirdi hemen kümeleşmiş topluluğa. Giyiniminden ve tipik yapısından Gedhilfe'nin varisi olduğunu düşündüğü kişilere çatmadan başıyla gülümseyerek selam verip Ae'yi bölmemeye çalışacaktı, söze girmeyi sonraya erteleyerel gözüne ilk bakışta ilişen fazla düzeltildiği her halinden belli olan ve daha çok göze batan yakanın duruşunu bozmayacak ancak daha ferah duracak şekilde eliyle ucundan düzelterek ufak bir dokunuş yapmakla yetindi.

Himota
Sai Nopaodan: "Bu iyi, ama kendini hazırlasan iyi edersin, duyacağın şeylere hazır olduğunu hiç sanmıyorum." Adam tüm camların kapalı olup olmadığını tekrardan kontrol ettikten sonra sana doğru eğiliyor ve "Ben buralı değilim." diyor. "Buralı değilim derken Himota'yı kastetmiyorum, kıtayı da kastettiğim söylenemez." diyerek devam ediyor. Anlamlandırmakta zorlandığın bu cümleyi idrak etmen için kısa bir süre veriyor ve "Çok fazla vaktimiz yok, o yüzden şimdilik kısa keseceğim. Siz dönen bir kürenin üstünde yaşıyorsunuz. Bu kürede tek bir kıta yok, keşfetmediğiniz başka kara parçaları da var. Ben bu kıtalardan birinde sizin kıtanızın iyiliği için çalışıyorum." diyor. Pantolonunun sağ cebinden kol saatine benzeyen bir cihaz çıkarıyor. Kol saatlerinin aksine bu cihazın üstünde siyah bir dikdörtgen var. Cihazı sana uzatıp "Bu saat sayesinde, biz ona Serveye diyoruz, kıtanızda kimseye gözükmeden gezebiliyor ve çeşitli gözlemler yaptıktan sonra uçağımla-" diyor ve duraksayıp "Uçak nedir biliyor musun?" diye bir soruyla devam ediyor. Sen cevap veremeden "Bir kıtadan bir kıtaya uçmanı sağlayan kocaman bir araba gibi düşün." diye açıklıyor ve sözlerine devam ediyor. "Serveye cihazım bozuldu, o yüzden görünmezliğim de elimden alındı. Serveye aynı zamanda uçaklarımızla bağlantı kurmamıza da yardımcı oluyordu. Anlayacağın uçağım Serveye ile aktive edilmeden çalışmıyor." diyor ve biraz daha duraksayıp "Eskiden çalıştığım yerde bunu kıta insanlarına nasıl açıklayacağımızla ilgili ders almıştım ama bilmediğin bir sürü terim kullandım sanırım, kusuruma bakma." diye ekliyor. "Kısacası, Sai, ben bir Observer'ım." diyor. "Sana gerçek ismimi söylemek için çok erken olduğunu düşünüyorum, ama doğduğundan bugüne ne yaptığını araştırdım ve iyi bir insan olduğunu düşünüyorum Sai. Observer teriminin ne anlama geldiğini, hangi dilde olduğunu da sana açıklamadan seni terk etmeyeceğim, buna emin olabilirsin." diyor ve arkasına yaslanıyor. "Elbette soruların olacak, açıkçası benim de sorularım olacak çünkü gizli görev dışı ilk defa kimliğimi açıkladığım bir kıta insanı ile sohbet etme şansım oluyor. Ama senden tek ricam bunu yola çıktığımızda, hareket halindeyken yapman. Uçağım Tinkadoko'ya güneyden sınırı olan Gikan şehrinde saklı. Uçağımın içinde Serveye cihazımı düzeltmeye yarayacak araç gereçler bulunuyor. Bir kıta insanına ihtiyaç duyma sebebim ise uçağımın devlet memurları tarafından korunan bir yerde saklı olması. Bugüne kadar görünmez bir şekilde girip çıktığım için işin ciddiyetini böyle kavramış olmak biraz komik oldu açıkçası ama en azından artık sana sahibim, değil mi?" diyor ve gülümsüyor. "Gikan şehrine doğru yola çıkalım Sai. Sana söz veriyorum ki kötü bir niyetim yok." Arabayı çalıştırmanı bekliyor gibi görünüyor.

Gedhilfe
Livei Nyawodz & Smildreiz Dyogodz: İkiniz de varisin teklifini kabul ettiğiniz sırada Ae Libjetütcha, yani Djurat Başkan Yardımcısı bulunduğunuz yere geliyor ve Thrao'ya bir teklif sunuyor. Thrao'nun bu teklifi eninde sonunda kabul etmesiyle siz de olaya dahil olmuş oluyorsunuz. Yanınıza Dushalı bir kızın da yaklaştığını ve bir şekilde olaya dahil olduğunu görebiliyorsunuz.


Dusha
Fera Pongushe: Teklifinin reddedilmesiyle birlikte önce Mabi, sonra da Ae'nin yanına tek başına gidiyorsun. Ae'nin cazip teklifi karşısında şaşıran ve düşünmeye başlayan Gedhilfe varisi kenara çekiliyor ve yanında gelen birkaç adama fısıldıyor. Bu süre içerisinde Ae, Mabi ve yanlarında bulunan tanımadığın diğer insanlar ile sohbet etme şansın oluyor. Sohbete dalmışken Dusha tarafına bakıyor ve Haga dahil herkesin yok olduğunu fark ediyorsun. Anlaşılan kralının düzenleyeceği yemeği kaçırdın. O sırada yanındaki insanlar nereye gideceklerini kararlaştırıyor ve sen de onlarla birlikte sürükleniyorsun. Anlaşılan gezi vakti!

Haga Nomua: Dusha Kralı Toshohe Hafuru'nun isteği üzerine bölümünde bulunan tum Dushalılar ile birlikte kalkıp kralın yemeği sunacağı yere doğru ilerliyorsunuz. Bir tur rehberini takip ediyor ve eninde sonunda büyük, beş katlı olduğunu tahmin ettiğin bir binaya varıyorsunuz. Binaya bir Gedhilfe kalesini istila etmeye gelmiş bir Dusha ordusu gibi giriyor ve aç karınlarınızı doyurmak için binanın beşinci ve son katına çıkıyorsunuz. Sizi ise orada sadece Dusha kralı değil, aynı zamanda Himota'nın varisi, İmparator Pisan Higenadon'un oğlu Ten Higenadon karşılıyor! Kral Hafuru şık ve işlemeli sandalyelere oturmanızı istiyor ve eliyle Ten'i gösterip hızlıca tanıtıyor. Ten de başıyla sizleri selamlıyor ve yemeğe geçiyorsunuz. Aşçılar masaya hiç beklemediğiniz bir yemek getiriyorlar, koca oğlan yemeği. Koca oğlan, Himota'da hazırlanan özel bir biftektir. Kıtanın en büyük hazırlanan eti olduğu söylenir. Her birinizin tabağına oldukça büyük parçalar konuluyor. E o halde yumulma vakti.

Djurat
Ae Libjetütcha: Gedhilfe varisi Thrao Ozæf'e Bahiti Gözlemevi'ne gitme teklifini sunduğun sırada varis yanındaki korumaları olduğunu düşündüğün insanlarla konuşmaya başlıyor ve o sırada yanına Fera geliyor. Seni onu gördüğünden beridir takipte olan Dufo da orada. Livei ve Smildreiz adlı elemanların da plana dahil olduğunu bildiğin için yavaş yavaş bir ordu oluşturmaya başladığınızı hissediyor ve gözlerini yine Mabi'ye çeviriyorsun. Bu konuşmalar sürerken Frip Ozæf Mabi'nin kolunu çekiştiriyor ve "Ay bu plan olursa biz de geliriz!" diyor. O sırada Thrao Ozæf sana dönüyor ve "Tamamdır, Bahiti Gözlemevi'ne gidiyoruz o halde." diyor. Hemen ardından etrafa bakıyor ve "Yalnız Ten... Burada değil galiba." diyor. "O halde önce Ten'i bulmamız lazım." diyor ve "Peşime takılın gençler, gidiyoruz!" diye ekliyor. Dufo, Fera, Livei, Smildreiz ve Frip'in zorlamasıyla Mabi de peşine takılıyor.

Kuzey Tihami
Dufo Slitshut: Ae'yi takip ediyor ve bir anda kendini büyük ihtimalle festivalin ilerleyişine ters olan bir planın içinde buluyorsun. Çok geçmeden plan onaylanıyor ve sen de diğerleriyle birlikte bu plan doğrultusunda Bahiti Gözlemevi'ne bir yolculuğa sürükleniyorsun. Kim bilir nice süredir görmediğin arkadaşların karanlık ve soğuk dünyanı yırtarak seni sıcacık ve aydınlık bir dünyaya getiriyor. Senin gibi amansız bir idealistin bile dinlemeye ve keyfine bakmaya ihtiyacı var. Bunu hak ediyorsun. Hadi, git de biraz yaşa!


Ae, Dufo, Fera, Livei, Smildreiz, Mabi: Hep birlikte Gedhilfe varisi Thrao Ozæf'in peşine takılıyor ve Himota varisi Ten Higenadon'u bulmak için yola çıkıyorsunuz. Thrao birkaç yetkili ile görüşüyor ve sizin duymanızın mümkün olmadığı bir bilgi alışverişi sonrasında Ten'in nerede olduğunu öğreniyor. Bir an vazgeçecek gibi bir hali oluyor ancak sonradan yola devam etmenizi söylüyor ve büyük bir binaya varıyorsunuz. Binaya teker teker giriyorsunuz ve binanın kapısında duran görevli sizi şaşkınlıkla karşılıyor. Thrao görevli ile konuşuyor ve beşinci kata çıkmanız gerektiğini öğreniyor. Upuzun merdivenlerden hep birlikte çıkmaya başlıyorsunuz. Topluca ter içinde kaldığınız merdivenlerin sonunda ise kapısı kapalı bir oda ile karşılaşıyorsunuz. Thrao kapıyı açıyor ve bir bakıyorsunuz ki bir grup Dushalı polis memuru Dusha Kralı Toshohe Hafuru ve Ten Higenadon ile yemek yiyor. Kral odaya Thrao Ozæf'in girdiğini görünce heyecanla ayağa kalkıyor ve "Hoş geldin Thrao, uzun zaman oldu." deyip Thrao'nun elini sıkıyor. Thrao ise "Toshohe abi özlettin kendini ya, Gedhilfe'ye yolun düşerse bir kılıç karşılaşmamız olsun isterim yine." diye cevap veriyor. Kral Toshohe gülümsüyor ve hemen ardından sizleri selamlayıp içeri davet ediyor. Yemeğin çoktan bitmiş olduğunu görüyor ve bu yorgunluğun üstüne bir şeyler yiyemeyeceğiniz için üzülüyorsunuz. Thrao hemen Ten'in yanına gidiyor. Ten'e doğru ilerlerken avazı çıktığı kadar "KARDEŞİM!" diye bağırıyor. Hepinizin kulaklarınızı tırmalayan bu sesine karşılık olarak Ten ayağa kalkıyor ve "ADAMIM GELMİŞ!" diye geri bağırıyor. Birbirlerine öyle sıkı sarılıyorlar ki sanarsınız birbirlerini bir asırdır görmüyorlar. Birkaç dakika sohbet etmelerinin ardından Thrao Ten'e planını anlatıyor ve Ten "Bahiti Gözlemevi'ni arkadaşlara göstermeyi çok isterim. Ülkemizin en önemli yapıtlarından biri olduğunu düşünürsek babamdan da ülkeyi iyi tanıttığım için bir iki övgü alırım herhalde." diyor ve gülümsüyor. Thrao da bunun üstüne "Aaa, Pisan abiyi de göreyim gitmeden ya. Özledim onu da." diyor. Ten ise "Elbette Thrao'm, arkadaşları uğurladıktan sonra gidip görürüz kendisini." diye cevap veriyor. Muhabbetin ardından Ten ayağa kalkıyor ve krala dönüp "Sayın Kral Toshohe, izninizi isteyeceğim. Bahiti Gözlemevi'ne bir gezi düzenleyeceğim. Burada pırıl pırıl Dushalı kardeşlerimle tanıştım, izninizle onları da yanıma almak isterim. Gezimize renk katacaklarına eminim." diyor. Kral ise "Mutluluk duyarım, sizinle gelmeleri Himota kültürünü öğrenmeleri için güzel bir şans olur onlar için de." diyor. Böylelikle grubunuza bazılarınızın tanıdığı Haga da dahil olmuş oluyor.

Hep birlikte dışarı çıkıyorsunuz ve binanın önünde kimlerin geleceğini ayarlıyorsunuz. Himota varisi Ten "Ben gidip bize bir otobüs ayarlayacağım. Bahiti Gözlemevi yürüme yoluyla biraz uzak kalıyor." diyor ve Thrao'yu da alıp ilgili yetkililerle konuşmak için yanınızdan ayrılıyor. Bu süreçte tanıdık olanlarınız sohbet etme şansına sahip oluyor. Geri döndüklerinde Himota bayrağı ile kaplanmış kocaman bir otobüsle karşılaşıyorsunuz. Hep birlikte otobüse biniyor ve istediğiniz insanların yanına oturuyorsunuz. Ayarladıkları şoför de bindikten sonra yola çıkıyorsunuz. Ten ayağa kalkıyor ve "Yarım saat falan sürer arkadaşlar, haberiniz olsun." diye bilgi veriyor. O halde takılmaca, sohbet muhabbet.