Hae: Annenin seni hatırlamasını, unutmamasını aklından geçirirken aklındaki planı uygulamaya koyuluyorsun ancak zıplamadan önce Başpolis Refa'nın çığlığını duyuyorsun. "HAE, SAKIN AMA SAKIN KIPIRDAMA! BU BİR EMİRDİR!" Söylediği son cümle her şeyi belirleyen unsur oluyor ve hareket etmemeyi, emre uymayı seçiyorsun. O sırada Başpolis Refa da tüm dikkatini üstüne çekmiş oluyor ancak sen gözlerini önünde duran adama çeviriyorsun ve çevirdiğin salisede adamın kafasından kan aktığını görüyorsun. Sokakta olayı gören insanların çığlığı eşliğinde gözlerini Başpolis Refa'ya çeviriyorsun ve elini adama doğru tutuyor olduğunu görüyorsun. "Amatör olduklarını da buradan anlayabiliyoruz, dikkat dağıttığım anda planları bozuldu." diyor ve sana dönüp "Ben Gufa'yı bulmaya gidiyorum, diğer adamı halledersiniz." diyor. Bir anda anneni düşünmeye başlıyorsun. Hayatında ilk defa bu kadar önemli ve riskli bir olay yaşadın ve sevdiklerini kaybetme korkusu bir yana bu ülkeye aidiyetini kanıtlayıp insanları ne kadar önemsediğini de göstermiş oldun. Bu düşünceler seni her ne kadar mutlu etse de vücudun ve psikolojin için fazla geliyor ve etrafı bulanık görmeye başlıyorsun. Diğer adamın ne yaptığını izlerken Hera ve Figa'nın adama doğru ilerlediğini görüyorsun. Görüşün iyice karıncalanmaya başlıyor ve kısa süre içinde yere düşüp bayılıyorsun. Bir süre dinlenmen gerekecek gibi görünüyor.

Hera ve Figa: Hera Takviye stilini aktive ediyor ve bir anda vücudunun daha güçlü ve çevik olduğunu hissediyor. O sırada Figa da Kas stilini aktive ediyor ve paşasını adama doğru savurmaya başlıyor. Hera da bu sırada mızrağını planladığı gibi adama yolluyor. Adam öncelikle Figa'nın paşası sayesinde gövdesinden darbe yiyor, darbe sebebiyle geri çekildiğinde ise Hera'nın mızrağı tarafından ikinci bir darbe alıyor ve gövdesinden aldığı yaralarla birlikte yere yığılıyor. Yere yığıldığında adamın yanında duran Figa adamı kontrol ediyor ve hareket etmediğini görüyor. Hera'nın mızrağı ise adamın gövdesinden çıkıyor ve yere düşüyor. O sırada ikinizin de telsizinden bir ses geliyor ve telsizlerinizi elinize alıyorsunuz. "Komiser'i buldum ancak Metohu ortalarda yok, dikkatli olun." Sesin Başpolis Refa'ya ait olduğu anlaşılıyor. O sırada Metohu'nun sesini duyuyorsunuz. Etrafa bakıyorsunuz ancak nereden geldiğini kestiremiyorsunuz. Kısa bir süre sonra yukarı bakıyorsunuz ve Metohu'nun beş katlı bir binanın üstünde olduğunu fark ediyorsunuz. Metohu binanın tepesinden size bakıyor ve bağırıyor. "Bizi durduramayacaksınız, bizi susturamayacaksınız!" Eline bir megafon alıyor ve halka seslenmeye başlıyor. "Dusha halkına sesleniyorum! Başınızda bulunan köpekler sizin iyiliğinizi değil, kötülüğünüzü istiyor! Bunu anlayamayacak kadar aciz varlıklar iseniz bunu size anlatmak bizim can görevimizdir! Her biriniz tek tek özgürlüğü tadacaksınız, ya seve seve, ya da sike sike!"

Metohu'nun bulunduğu binanın girişini gözlemeye çalışıyorsunuz ve binanın kapısına 3 metre uzaklıkta olduğunuzu görüyorsunuz. Metohu ise halka seslenmeye ve halkın dikkatini çekmeye devam ediyor. Metohu konuşurken sokağa doğru bir arabanın geldiğini görüyorsunuz ve araba bir anda hızlanıp bir yayanın üstünden geçiyor. Bunun şokuyla çığlık atıp kaçmaya başlayan insanlar Metohu'yu dinlemeden uzaklaşıyorlar ve birini ezdikten sonra arabayı sürenler durup arabadan iniyorlar. Her birinin önlük giydiğini görüyorsunuz ve toplam 4 kişiler. Binaya girip Metohu'yu yakalamak ve bu dörtlüyü dizginlemek arasında kalmış durumdasınız.

Son sözler, vedalar, hepsini Başpolis Refa'nın emriyle birlikte bir kenara bırakmak zorunda kalmıştı. Aldığı emir sayesinde olduğu yerde kalmayı tercih ediyordu. Gözünde hala aynı kararlık yerini korurken, gözlerini adama çevirdiği gibi adamın kafasından kanlar aktığına şahit oluyordu. Olayı gören insanların çığlığı arasında, ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Gözlerini Başpolis Refa'ya çevirdiğinde, onun da elini adama doğru tuttuğunu görmesiyle birlikte içine ince bir huzur serpiliyordu. Ölmemiş olmanın, karşısındaki tehdidin ortadan kaldırılmış olmasının, annesini tek bırakmamış olmanın huzuru içini yavaş yavaş ısıtmaya başlıyordu. O an, saniyeler sanki saatler gibi geliyordu genç adama. Ayakları, daha fazla bedenini taşıyabilecek gibi durmuyordu. Yaşadığı bu zorlu andan sonra, kendini dizlerinin üstüne düşecek şekilde bırakmıştı. Dizlerinin üstüne düştüğünde sert zeminin bedeniyle temas etmesiyle birlikte çektiği o ufak acı, tekrardan ona yaşadığını hissettiriyordu. Dudakları istemsizce yukarı doğru kıvrılıyor, gülümsemeye başlıyordu hafif hafif...

Ellerini biraz ileri doğru uzatmış, avuç içlerine bakmaya başlıyordu. Gülümsemesi daha fazla artıyordu yavaş yavaş. Ara sıra öksürükle karışık kahkahalar istemsizce çıkmaya başlıyordu ağzından. "Yaşıyorum. Annemi yalnız bırakmadım. Annemi bu saçma dünyada yalnız bırakmadım. Anneme kitap okumayı yarıda kesmedim, anneme anılarımı anlatmayı yarıda kesmedim. Annemi hala eski anılarımızı yaşadığımız yerlere götürebilirim. Ben, ben yaşıyorum. Korkmuştum. Evet korkmuştum ama..." diye içinden geçirirken kahkahaları daha istemsiz bir şekilde artmaya başlıyordu. Gözleri hafifçe doluyor, yanaklarına yavaşça akmak için sabırsızlanıyordu. Kahkahaları artmaya devam ederken, avuç içlerine bakmaya devam ediyordu. "Ölmekten korkmadım anne. Dusha Halkı için ölmekten asla korkmadım. Seni yalnız bırakmaktan çok korktum. Seni görememekten, sesini duyamamaktan. Her sabah bir daha tanışamamaktan, elini tutamamaktan. Sana yemek hazırlayamamaktan, seninle gezememekten. Sana çizdiğim resimleri gösterememekten, sana kitap okuyamamaktan. Sana sarılamamaktan, sıcaklığını hissedememekten, senin yanında huzurlu olamamaktan korktum anne."

Hae'nin kahkahaları, etrafı bulanık görmeye başlamasıyla azalmaya başlıyordu. Hera ve Figa'nın adamlara doğru ilerlediğini görünce, kendini biraz daha güvende hissediyordu. Yanında olan arkadaşlarını görmek, biraz daha sakinleşmesine sebebiyet veriyordu. Yavaş yavaş görüşü karıncalanmaya başlarken, "Anne, seni yalnız bırakmaya bir an için teşebbüs ettiğim için özür dilerim. Seni korkutmak istemedim. Seni üzmek istemedim. Sadece, halkımın canını düşündüm. Biliyorum, seninde benimle gurur duyduğunu. Bunu söyleyebilmen gerekmiyor. Ben hissedebiliyorum anneciğim." Görüşü neredeyse kararmış, bedeni kendisini hızla yere doğru bırakırken, son bir kez daha gülümsedi.

Bu mesajı YÜCE LORDUM CANBERK'ten özür dileyerek atmak zorundayım. Kendisi muhteşem bir karakter olan, şahaneden kat kat iyi ve hayranlıkla okuduğum, en sevdiğim, beğendiğim, sitenin en yakışıklısı, en güzeli, en muhteşemi, en seksisi olan Hae Tumi'yi oynayan kalitedir. Aynı zamanda kendisi oldukça yakışıklı bir kişidir reel hayatında. Sakalları, saçı, muhteşem bir uyum içerisindedir. Böyle bir yakışıklılığın bir daha bulunması imkansız derecededir. Kendisi kadar muhteşem bir insan tanımamış bulunmaktayım. Bu yüzden, YÜCE LORDUM CANBERK'ten özür diliyorum, işlerim yoğun olduğu için 1 2 gün içerisinde yazabilirim ancak. Konu devam edebilir, bir dahaki tura yetişebilirim admin nasıl isterse. Ancak işlerim yoğun olduğu için yarına yazamayacağımı belirtmek isterim.

Hera: Başarıyla ilk saldırdığın, sana en yakın olan kişiyi ölümcül olarak yaralamayı başarıyor ve kendine kalkan olarak alıyorsun ancak bunu gören üçlü durumu fark ettikleri anda tekrardan arabaya biniyorlar ve frene basıp geri gidiyorlar. Saniyeler içinde olanları izlerken arabanın ezilmiş olan sivilin tekrar üstünden geçtiğini görmek içini yaksa da bu dörtlünün en azından birini etkisiz hale getirmiş olmanın verdiği tatminlik ile az da olsa sakinleşebiliyor ve etrafını gözlemlemeye başlıyorsun. Çatıya göz atıyorsun ve Metohu'nun yukarıda görünmediğini fark ediyorsun. Etrafı kolaçan ediyorsun ve Metohu'nun hızlıca merdivenlerden indiğini binanın camlarından görebiliyorsun. Yerde baygın olarak yatan Hae'den saldırı sırasında uzaklaştığını fark ediyorsun ve o sırada Metohu binadan çıkıp Hae'ye doğru ilerliyor. Metohu, Hae'ye iyice yakınlaşıyor ve Hae'nin yanında diz çöküyor. Sana doğru sırıtıp "Başkalarını kalkan olarak kullanacak kadar düştüysen izninle ben de değerlerimi bir kenara bırakıp düşeceğim." diyor. Sol kolunu Hae'nin göğsüne doğru tutmaya başlıyor ve bir süre sonra sol kolu kararıyor. Kararmakla kalmıyor, Metohu'nun sol kolu tamamen simsiyah bir hal alıyor. Metohu'nun titremeye başladığını ve kolu karardıkça bu titremenin arttığını görüyorsun. Metohu sana dönüyor ve "Adamı bırak. Elimde bulunan maddeyi bu çocuğa enjekte edersem kısa bir süre içinde ölecek. O bir yana, mızrağınla herhangi bir şey yapmaya kalkarsan bu madde mızrağı eritecek. Eğer yakından saldırmayı denersen bu madde vücudunda ağır yanıklar oluşturacak. Bilmediğim bir özelliğin varsa onu da rahatlıkla aşabileceğime inanıyorum. Yine de denemek ve yenilmek istersen lütfen buyur." Metohu ve Hae ile aranda 4 metre var.

Hae: Yavaş yavaş ayılmaya başlıyorsun ve gözlerinin önünde Metohu'yu görüyorsun. Hareket etmekte oldukça zorlansan da kollarını hafifçe oynatabiliyorsun. Biraz daha yukarı baktığında Metohu'nun elini simsiyah bir halde göğsüne doğrultulmuş olarak buluyorsun. İleriye baktığında Figa ve Hera'nın sana yaklaşık 4 metre uzaklıkta olduğunu görebiliyorsun. İyice ayılıp kendine geliyorsun ve rahatlıkla hareket edebilecek hale geliyorsun. Metohu ise henüz uyandığını fark etmemiş gibi görünüyor. Bir hamlenle her şeyi değiştirme ihtimalin olduğunu kendine hatırlatıyor ve fazla vaktin olmayan bu durumun içinde düşünmeye başlıyorsun.

Gözleri yavaş yavaş açılmaya başlarken, ilk gördüğü görüntü Hae'nin hoşuna gitmiyordu. Başlarda kendisine iyi davranan, ancak sonrasında insanları suça teşvik eden o adam karşısında duruyordu. Bitap düşmüş bedeninin yorgunluğunu hissederken hareket etmekte oldukça zorlandığını fark ediyordu. Şimdilik, tek yapabildiği kollarını hafifçe oynatabilmekti. Metohu'nun eli simsiyah bir şekilde Hae'nin göğsüne doğru duruyorken sadece gülümsüyordu. İyice ayılıp kendine geldiğinde, Metohu henüz bu durumu fark etmemişti. Neler yapabileceğini düşünüyordu, Hera ile Figa 4 metre kadar uzağındayken. Tek bir hamle, Hae'nin yapabileceği tek bir hamle her şeyi değiştirebilecek durumdaydı. Saniyeler, Hae'nin zihninde dakikalar gibi geçmeye başlıyordu bu sırada.

Metohu'ya acımalı mıydı? Kendisine başta iyi davranıp, sonrasında ihanet etmiş olan bu adama ne yapmalıydı? Zihni, her zaman uzak durduğu o negatif duygularla kaplanmaya başladı bir anlığına. Öfke, en yoğun hissettiği duygu olmaya başlıyordu. Metohu ve onun arkadaşları sayılabilecek bu adamlar tarafından az daha en değer verdiği, hayatını ona adadığı kişiden koparılacak olan bir adam, ne kadar pozitif kalabilirdi? Öfke, uzun zamandır hissetmediği en yoğun duygu olarak bütün gücüyle damarlarında gezinmeye başlıyordu sanki. O cıvık, mutlu ve herkesi seven adamın gözleri yerini soğuklaşmış, öfkeyle parlayan ve intikamla bilenen gözlere bırakmıştı kısa bir süre içerisinde.

Metohu acı çekmeliydi, Metohu Hae ne hissettiyse hepsini hissetmeliydi. Annesini yalnız bırakacağı zaman içine düşen çaresizlik hissini tatmalıydı, üzüntüyü tatmalıydı, acıyı iliklerine kadar hissetmeliydi. Sağ elinde atom enerjisini ve uranyum elementini biriktirip, yüksek radyasyon seviyesine geldiği anda eli Metohu'nun boğazına yapıştı. Elinden geldiği kadar sert sıkıyor, bırakmak için hiçbir nedeni olmadığını düşünüyordu. Daha fazla sıkmaya başladı boğazını, gözleri Metohu'nun gözlerine öfkenin yaşattığı soğuklukla bakarken, eli bir kapan gibi sıkmaya devam ediyordu boğazını. "Annemi yalnız bırakmama sebep olacaktınız. Savunduğun değerleri saygı çerçevesinde sonuna kadar dinleyebilir, hatta sana hak verebilirdim Metohu. Ancak, siz saygıyı ve konuşma hakkını kaybettiniz. Bana en büyük acıyı yaşatacaktın, şimdi ben sana cehennemi yaşatacağım." Sesi, öldürmeye aç bir kurt gibi çıkarken, hiçbir pişmanlık duymadan eylemine devam ediyordu. Tek isteği, intikam almaktı...

Kafamdaki birtakım sorunların cevaplanmaması üzerine ne yapacağımı bilememiştim. Bi' şeyler oluyodu avvvvvvy! Ama ne ben bu olaylara karşın bir şey yapabiliyodum, ne de olaylar bana bi' şey yapabiliyodu! Ah, ne hüsran, ah ne trajik! Bizim grubun dişisi olaylara el atmıştı; esaslı kızmış, delikanlı kız: Yerimmmm! Grubumuzun erkek kişisi ise, neyse sktir edelim onu! Çok önem sahibi birisi değil; adını anmaya bile değmez! Eski zamanlarda bu tip tiplere "yavsak" denildiğini söyleyebilirim. Ve evet o eski zamanlar hala devam ediyor! Değişen bi' şey yok.

Neyse, bizim delikanlı kız ile cücük adamın konuşmalarını dinlemeye başlarken, "Avvvvvy, ne bu tatava? Sıkıldımmm." diyerek "Kalsiyum: Kas" stilimi kullanacağım. İki elimle paşamı sıkıca tuttuktan sonra, kendi etrafımda paşamla beraber iki-üç tur döneceğim ve paşamı boş yapan ve cücük olan adamın gövdesine doğru fırlatacağım. Dönüşten aldığım ivme ve müthiş kas gücümle beraber paşam isabet ederse eğer cücük adamın işi biter diye düşünüyorum. Hamlem sonrası ise, paşamı gidip, alacağım.

Bu ülkenin tarihi ile oldukça bağdaşan bir durum yaşıyorsunuz, değil mi? Sanarsın tarih gerçekten de tekerrürden ibaret. Bu lafı çok kullanırız, en azından kullanırdık ama artık kullanmıyoruz. Son gerçekleşen olaylar hiç de sürekli döngü olan ve tekrar eden şeyler gibi değiller. Bildiğim tek şey var, o da her şeyin ne kadar tekdüze ve basit olduğu. Yaşadığımız yer, yaşamadığımız yerler ve devamı bana oldukça sıkıcı gelmeye başladı. Hatta o kadar sıkıldım ki, -bilirsiniz normalde yapmam- böyle bir yere de müdahale edeyim dedim. Sonuçta her birimiz kendimizi tatmin etmeye çalışıyoruz. Yaptığımız her şeyi böyle yorumlayamaz mıyız sizce? Her konuda asıl amacımız kendimizi tatmin etmek. Tüm amaçlarımız buna bağlı. Yine de şu an kurtarmanız gereken bir ülke var ve ben kendi gerçekliğime yoğunlaşarak sizin dikkatinizi dağıtmamalıyım.

Bizi seçtiğiniz için teşekkür ederiz.

:   )

Üçe bir olan bir savaşı kazanmak zordur, özellikle de rakibin zayıf noktanı tahmin edebiliyorsa. İşte Hera da tam olarak bunu yapıyor ve Metohu'nun ellerinin titremesinin bir yan etki olduğunu fark ediyor. O sırada Hae elinde atom enerjisini biriktiriyor ve Metohu'nun boğazını sıkmaya başlıyor. Bu sırada Hera'ya odaklanmış olan Metohu afallıyor ve geriye doğru düşüyor. Hae de bu durumun üstüne Metohu'nun üstüne çıkıyor ve boğazını sıkmaya devam ediyor. Boğazında yanıklar oluşan Metohu acı içinde kıvranırken atom enerjisinin büyük bir kısmını biriktirdiği elini Hae'ye doğru götürmeye çalışırken Hera hızlıca olay yerine koşuyor ve Metohu'nun kolunu başarıyla kesiyor. Kolunun kesildiğini fark eden Metohu panikliyor ve bir kaplan tarafından saldırıya uğrayan aciz bir hayvan gibi çığlık atıyor. Çığlık bir süre sonra ağlama krizine dönüşüyor ve tam o sırada kendisine doğru uçarak gelen bir "paşa" görüyor. Son sözlerini her biriniz duyabiliyorsunuz.

"Özür dilerim."

Hera ve Hae, fazla atom enerjisi kullandıkları için afallıyorlar ve Figa'nın yanında iyice halsiz düşüyorlar. O sırada her biriniz telsizinizden Refa'nın sesini duyuyor ve derin bir iç çekiyorsunuz. Birkaç dakika içinde destek polis ekipleriyle birlikte Komiser Gufa ve Başpolis Refa'yı yanınızda buluyorsunuz. Ekipler hızlıca sizinle ilgileniyorlar ve sokağı şeritlerle kapatıyorlar. Az da olsa kendinize geldiğinizde polis arabalarına biniyor ve teşkilat merkezine dönüyorsunuz. Aynı prosedürler ve sıradan kontrollerden sonra tek tek evlerinize yollanıyorsunuz. Evlerinize vardığınızda ise içinizde bir rahatlama oluyor. Hiçbirinize kritik bir zarar gelmediği için mutlu olsanız da grubun tamamının yakalanmadığını düşündükçe bu iş kafanızda daha da karamsar bir hal alıyor ve sizi psikolojik açıdan yıpratıyor. Yine de günün bitmiş olmasına minnettar olarak inzivaya çekiliyor ve kendinizce dinleniyorsunuz.

O Sırada

Kral Hafuru, elindeki delilleri tek tek inceliyor ve her şeyin doğru olup olmadığını belki onlarca, belki de yüzlerce kez kontrol ediyor. Yanında bulunan adamlarıyla saatlerce tartışıyor ve durumun vahimliğini tartıp duruyor. Sizinle birlikte görevli olan Komiser Gufa, kralın odasına girmek için izin istedikten sonra kapı açılıyor ve içeri giriyor. Gufa'nın geldiğini gören kral öncelikle kendisinin halini ve hatrını soruyor, sonrasında da aklını kurcalayan olayları onunla tartışmaya başlıyor. Kral Hafuru, uzun süren bir sessizliğin ardından tekrar ağzını açıyor ve kendisinden hiç beklenmeyecek bir cümle kuruyor.

"Gufa, kimseyi korkutmak istemiyorum ama seninle doğruları konuşmam gerekiyor. Eğer bize sundukları doğruysa tahttan inmem gerekebilir."