Sadece koşuyorum. Elimden geleni yapmak istiyorum, bir şeyler başarmak, belki dostlarımın yanında tekrardan güven kazanmak. Olmak istemediğim o adam olmaya zorlanırken, bana bir yardım eli uzatmaları… Tek istediğim bu olabilir. Aslında, bir istekten ziyade tek ihtiyacım olan bu olabilir. Ama kafamın içindeki ses, bana sesleniyor. Bana kızdığını, hatta bu durumumdan oldukça zevk aldığını hissettiriyor. Çaresizliğimden, kırılan güvenimden, korkumdan besleniyor. Büyüyor, gittikçe kafatasımın içinde yankılanan kahkahası daha yüksek bir sesle çınlamaya başlıyor. “Bir … ….bilirim… Sa…. bana… ……” Anlamıyorum. Bir şeyler söylediğini duyuyorum ama yarım yamalak. Başı gelen ama sonu gelmeyen kelimelerden oluşuyor. Kahkaha atıyor. Durmadan, hiç durmadan kahkaha atıyor. Onu anlamıyorum, onu anlamak istiyorum, ama onu anlamıyorum.

Hera’nın bana doğru koşması, Figa’nın kelepçeli hali ve bana ihanet eden, güvenimle oynayan o Tihamili piçlerden birisi. Yaralı duruyor. “Yaralarını sarmasına izin vermemeliyim. Onu öldürmeliyim.” Hayır hayır, sadece sakin olmalıyım. Arkadaşlarıma yardım etmeliyim ve o yaralı adamı… O yaralı adamı… Öldürmeli miyim? Gözlerim, çaresizlikten kavrulmuş bir halde etrafa bakarken, bir polis konvoyu yaklaşıyor. Bize saldıran tüm polisleri teker teker tutukluyorlar. Figa’nın kelepçelerini çözdüler, bize yardım ediyor gibi duruyorlar. Güvenmeli miyim? “Hayır.” Susmak zorundasın, odaklanmak zorundayım. Şuanda Asgama Karşıtı olduklarını söyleyen bir grup bize yardım ediyor. “Etmiyor.” SUS! Sus artık… Sabahtan beri kahkahalarını dinliyorum, çaresiz ve korkmuş bir durumdayım ve tek ihtiyacım olan susman! Onlarla konuşmalıyım, ben konuşarak çözebileceğimi biliyorum. “Çözemeyeceksin.”

Duyduğum sesleri sonlandırmak için ellerimi var gücümle kulaklarıma doğru, kafamı tutacak şekilde attım. Sıkıca kafamı bastırırken, gözkapaklarımı kapatıp arkamı döndüm hepsine. “SUSMAN GEREKİYOR SUS!” Kimseyi umursamadan, tüm gücümle bağırdım. Dizlerimin üstüne çöktüm, alnımı yere koyup beklerken, tekrardan söylendi bana. “Tsch. Çaresiz duruyorsun.” Kafamı kaldırıp bir kez yere vurdum. Onunla baş edemeyecek gibi duruyordum. “Ne yapmam gerekiyor? Ne yapmam gerekiyor?” Tekrardan bir kahkaha. Çok derin, zevkle atıyor kahkahasını. “Bir şeyleri düzeltebileceğimi biliyorum. Sadece bana güven…” Güven derken ki ses tonu, nedense içimi karartmaya devam ediyordu. Ancak, kime güvenebilirdim ki? Kafamda dönüp dolaşan, sesi aynı bana benzeyen birisine mi yoksa hiç görmediğim, Asgama dedikleri şeyin karşıtlarına mı? Tabi ki, kendime… Ne? Neden, kendime dedim? O ses… O kahkahalar… O…

Ben kimim?

Ellerini yavaşça kafasından çekti genç adam. Yüzünde, bir şeytanı aratmayacak sırıtışıyla yerinden kalktı. Üzerini silkeledi hafifçe. “Gerçek oyun şimdi başlıyor sanırım.” Sesindeki keskinlik, yeni bilenmiş bir bıçak gibi kesiyordu ortamı. Boynunu iki üç kez sağa sola esnettikten sonra, hafif adımlarla ilerlemeye başladı. Yüzündeki sırıtma varlığını korurken, sağ elinin işaret parmağını bir iki kez salladı hafifçe. “Asgama, masgama. Ben oraya asamam aga.” Kendi kendine oldukça zevkli ve bir deliyi andıracak şekilde attığı kahkahasından sonra, kendisiyle konuşan adama yaklaştı. Yaklaştığı anda, yüzü oldukça ciddi bir hale büründü. Gözlerine bir iki kez baktıktan sonra, “Sana güvenmiyorum. Cık.” Diyerek ilerlemeye devam etti. Aradığı şey, o gördüğü yaralı Tihami polisiydi. Göğsünden yaralandığını çok iyi biliyordu. Etraftaki kimse, onun umurunda değildi. İstediği şey farklıydı ve eskisi gibi değildi. Bir anlığına, genç adamda bir şeyler değişmişti sanki. Yaralı Tihami polisini gördüğünde, kahkahalar atarak üzerine koşacak ve Uranyum – Yanık stilini sağ elinde kullanarak işaret ve orta parmağını yaranın içine daldıracaktı. Ne de olsa, Hae’ye insanlar ihanet etmişti. Onlar, bunu hak etmişti ve genç adam sadece cezalandırıyordu. “Korku, en büyük silahtır. Korku istemediğimiz şeyleri doğurur, siz korkuttunuz. Bense, bir korkunun ürünüyüm. Bir çaresizliğin, umutsuzluğun ürünüyüm. Beni sizler yarattınız. Şimdi, beni yarattığınız için sizi cezalandıracağım. Sizinle oyunlar oynacağım.” Diye bağırdı Tihamili polisin yüzüne doğru son sözlerinde.

Başarısız olduğum tüm önemli şeylerin tam tersi olarak, temizlik konusunda bir o kadar da iyiyimdir. Daha demin yanlışlıkla vurduğum çocuğu götürüp yolun kenarına koyarken burnumu çekiyordum hala. Kafatasının içine bakmak benim için çok iğrenç bir şey değildi. Çünkü üniversitemde ölü vücutlar üzerinde bir sürü kere çalışmıştım. Bu kadar kan yoktu evet. Ancak şu an Shisha çıkıp bana adamın kafatasının içindeki herhangi bir bölümü gösterip adını sorsa hemen söyleyebilecek kadar bilgiliydim. Hatta çocuğu öyle bir yerden vurmuştum ki, hemen ölmesini sağlamıştım. İstesem bu kadar güzel yere getirebilir miydim bilmiyordum bile. Kafatası dağılmış çocuğa baktım 1-2 saniye. Annesinin ağıt yakmasını duyar gibiydim kulağımda. Bunları düşünerek kendime eziyet ediyordum. Bu yüzden yüzümü buruşturup arabaya döndüm.

Arabayı temizlemek beni aşırı rahatlattı. Temizlik hastalığının başlangıcına sahip olduğumu biliyordum ama stressten beni bu kadar çabuk uzaklaştıracağını düşünmemiştim. Arabanın içindeki kanları temizledikçe dertlerimi tasalarımı temizliyormuş gibi hissediyordum. Kanların temizlik malzemeleri ile birlikte koltuklardan çıkması... O rahatsız edici kokunun yerini temiz bir kokuya bırakması... Shisha ne kadar yardım etti bilmiyorum ama bıraksa arabanın her yerini pırıl pırıl edecektim. Yeteri kadar temizlendiğini, süpermarketin sahibinin buraya baktığını söyleyince kafamı sallayıp havluları serdim arabanın koltuklarına. Sonra da arabanın diğer tarafına, çocuğun cesedini attığımız yere gidip soyunmaya başladım. Üstümdeki kanlı kıyafetleri çocuğun üstüne attım. Gömleğimin üstündeki Djurat ile ilgili her simgeyi koparmaya da özen gösterdim. Cüzdanımı da götüme büyük gelen şortun arka cebine yerleştirdim. Belini sağ taraftan, kendi kendine bağlayıp düşmesini engelledikten sonra kanlı pantalonumun içinde duran 4 takviye tüpünü de alıp 3'ünü cebime koydum. Bir tanesini de kullandım. Almış olduğum tişörtlerden kırmızı olanını giymeden önce temizlik malzemeleri ile kanın bulaşmış olduğu kollarımı, yüzümü ve saçlarımı sildim. Normalde saçlarıma böyle kimyasallar sürmezdim ama bu günlük bir değişiklik yapmak zorundaydım. Kırmızı tişörtü giydiğimde kirli pantalonumdan bir ses geldi. Bu ses Shisha'dan da yankılanmıştı.

"Shisha, Bok! Beni duyuyor musunuz? Ne durumdasınız?"

Gözlerim fal taşı gibi açıldı. Hemen dönüp faltaşı gibi gözlerle Shisha'ya baktım. Telsizden ses geliyordu. Bir kadın sesiydi bu. Figa olamazdı. Figa ile bir kere konuşmuş olsam da basit bir tanışma cümlesine karşı nanaylı, kapişli kelimelerle cevap vermişti. Böyle düzgün bir cümleyi Hera kurabilirdi. Hera'yı bir iş arkadaşı olarak ne kadar sevebileceğim geldi aklıma. Ancak o benden nefret ederdi büyük ihtimalle. Islak saçımı arkama atıp sırtımın ıslanmasına neden oldum. Gidip pantalonumdan telsizi aldım. Shisha cevap vermeye niyetli gözükmüyordu. Haklıydı da. Tüm bu rezaleti ben açmıştım başına. 5 saniye falan bekledikten sonra telsizin düğmesine basıp ağzıma yaklaştırdım. Sanki daha demin hiç leş bir olay yaşamamışım, sanki hüngür hüngür ağlamamışım gibi düzgün bir ton çıktı ağzımdan. Kendimi bile şaşırtmayı başarıyordum.

"Hera. Ben Bok. Seni duyuyoruz. Sizden çok uzaklaştık. Bir sorun mu var?"

Bunca yılımı insanlardan saklanarak geçirmiştim. İnsanları kendi sorunlarımla sıkmamak adına konuşmalarımda aşırı kullandığım bir teknikti bu. Başıma gelen şeyleri insanlara anlatmamak konusunda baya tecrübeliydim. Hera'nın sorusuna gerçek bir cevap vermek, bir yalan söylemek yerine her şeyi üstü kapalı bırakacaktım. Hatta Hera'nın çevresinde olan biteni bize anlatacağına inanıyordum.

Ben Hera'nın cevabını beklerken uzaktan korna sesleri duyulmaya başladı. Arabaya yaslanıp, bir elimde telsiz beklemeye başladım arabaların geçip gitmesini. Bu ne ya? Düğün konvoyu gibi korna çala çala ilerliyorlardı. Bizim dışımızdaki arabalara baka baka bizimkine geldiklerinde elimdeki telsizi cebime koydum ve Shisha'ya şöyle bir bakış attım. Üstümde bilmediğim dilde kırmızı bir tişört, dandik de bir şort vardı. En ufak bir şüpheli görüntü sergilemiyorduk da. Herifler bizim arabaya geldikleri anda teslim olmamızı söylediğinde gözlerimi devirdim. Gördükleri herkesi tutukluyorlar mıydı böyle anasını satayım. Tam ellerimi kaldıracaktım ki başka bir polis geldi ve arkadaşlarının bizi göz altına almasını engelledi. Adamların üstlerinden Tihami Polisi olduklarını anlayabiliyordum. Asgama'nın adamları olduklarını söyledi adam. Asgama kim amına koyayım derken Pakt'ı yıkacaklarını söyleyince bu darbenin başındaki adam olduğunu anlamam uzun sürmedi. Elimizdeki silahları onlara vermemizi, hatta onlara katılmamızı söyledi. En sonunda da can alıcı soruyu sordu. Hangi taraftaydık?

"Pakt'ı yıkabileceğinizi sanmıyorum." dedim sakince. "Ancak tam bağımsız Tihami için, Pakt'tan arınmanız gerekiyor. Bu konuda kesinlikle sizle aynı taraftayız." Pakt polisi olarak oraya geldiğimizi söylemeyecektim. Sorarlarsa söylerdim tabi ki, saklanacak bir şey yoktu. "Element kullanıcısıyız. Başkente gidiyorduk. Orada daha çok işe yararız diye. Oradan mı geliyorsunuz?" diye sordum. Silah milah istemişti. Silah bizdik zaten. "Pakt buraya otobüslerce adam getirdi, Djurat ve Dusha'dan. İsterseniz katılabiliriz size, ancak böyle kornalarla falan ilerleyecekseniz katılmamayı tercih ederiz. Holigan gibi ilerlemek size yardımcı olmaz. Düzgün bir plan yapılıp, beklenmedik anda saldırılmalı. Ne kadar güçlü, ne kadar maharetli olursanız olun düşmanınızı hafife alırsanız çoktan yenilmişsiniz demektir. Var mı planınız?"

Arabayı içli dışlı güzelce temizledikten sonra kendini koltuğa atmış, dizini direksiyona yaslamış ve bir sigara yakmıştı. Telsizden gelen sese kulak verdi. Üzerindeki dandik tişört oldukça rahattı. Tasarıma bayılmasa da gömlek yerine bunu giymeyi tercih ederdi. Ardından eliyle kısmen sinirli olduğu Bok'a işaret etmiş ve konuşmasını söylemişti. Telsizin arkasındaki isim Hera'ydı. Az çok samimi oldukları için kolaylıkla tanıyabiliyordu. Konuşmak istememişti. Sinirli tavırlar takınmayı sevmezdi ve o esnada öfkesini içine atmaya çalışıyordu. Bok'a kızmak istemiyordu ama böyle anlarda bu derece dikkatsizlikler yapılmamalıydı. Bok, telsizden durumu bildirdikten sonra Shisha ona bir sigara uzattı. Sonunda rahat bir nefes almışlardı.

İkili karşı taraftan cevap beklemeye koyulmuştu. Doğrusunu söylemek gerekirse Shisha pek de umursamıyordu. Ne de olsa daha sakat bir durumun içine sürüklenmişlerdi. Araba pırıl pırıl olmuştu ama kesin bir yerlerde bir iki kanıt kalmış olmalıydı. Ayrıca yorulmuşlardı. Bütün planlamaları sıkıntıya girmişti Shisha'nın. Bu sırada arkadan gelen korna sesleriyle birbirine döndü ikili. "...Noluyo la?" ikili arabadan inip yaklaşan korna sesini izlemeye başladı. Gelen elemanlar paktı yıkmaya gidiyordu. Davul zurna eşliğinde içeri dalabileceklerine inanıyorlardı anlaşılan. Silah falan istemişlerdi. Bizim ağlak oğlan da bir plan yapmaları gerektiğini söylüyordu. Shisha arabanın etrafından dolaştı ve öne çıktı.

"Kardeş, silah zaten biziz." parmak şıklattı ve morumsu, minik bir neon parçası oluşturup yok etti. Sırıttı ve Bok'un yanına, arabaya yaslandı. İşler yoluna koyuluyordu yavaş yavaş. "Ama cidden böyle cümbür cemaat, hurraaa diye gidemeyiz. Daha başkente gelmeden indirirler hepimizi. Bir plan lazım. Ayrıca, element kullanabilen üyeleriniz var mı? Yoksa bana ve yanımdaki bu- dostuma mu güveneceğiz? Pakt askerlerinin hepsi element kullanıyor."

Hae:

Tebrikler.

Planladığın her şeyi teker teker başarıyorsun. Gerisini düşünmene gerek yok. Gerisiyle ben ilgileneceğim. Şu an düşünmen gereken tek şey o adama vereceğin hasar. Yaptığın şey bittikten sonra polisler tarafından durdurulacaksın. Kendine geleceksin. Kendine geldikten sonra Pakt için savaşmaya devam edeceksin. Gerisini sorgulama. Ben, seni gitmek istediğin yoldan götüreceğim. Beni içeri al. Beni içeri al. Beni içeri al. Beni içeri al. Beni içeri al. Beni içeri al. Beni içeri al. Beni içeri al.




Hera: Arkadaşını durduramasan bile olaylar bittikten hemen sonra onunla yan yana gelebiliyor ve bir süreliğine dinlenebiliyorsun. Kendisine ne olduğunu anlamakta zorlansan da bunu kurcalamaman gerekiyor gibi hissediyorsun. Bu his sana aşırı kuvvetli geliyor. O kadar kuvvetli ki, sorgulamak bile istemiyorsun. Pakttan yana olan polislerle bir araya gelmek gönlünü oldukça rahatlatıyor. Bok bir süre sonra telsiz üzerinden sana geri dönüş yapıyor ancak kendisine cevap veremeden yanında bir Tihami polisi buluyorsun. Polis yanına oturuyor ve omzunu sıvazlıyor. "Genç hanım, size ne teşekkür etsem az, değil mi? Koskoca Dusha Krallığı'ndan çıktınız ve bizleri kurtarmak için buralara geldiniz. Gerçekten ne desem bilemiyorum." Adamın gözlerinin dolduğunu görüyorsun. "En yakın dostlarımdan birini birkaç saat önce kaybettim. Yanımda can verdi. O gitti ama ben onun uğruna hepinizi koruyacağıma ant içerim." Adamın gözlerinin kararlılıkla dolduğunu görüyorsun. Kendine güveninin arttığını hissediyorsun. İçindeki kaplanın gücünü göstermenin zamanı geldi gibi görünüyor.

Figa: Bir süre dolanıyor ve etrafına bakınıyorsun. Protestoya hazırlanan bir grup insan daha görüyorsun. Dusha'da yaşadığın süre içerisinde, yani hayatının herhangi bir kısmında böyle bir şeyle karşılaşmamıştın. Bir ülkenin bu şekilde bölündüğünü görmek umursamaz kişiliğini az da olsa geride bırakmana sebep oluyor. Etrafında yatan yaralı askerlere ve onlara müdahale etmeye çalışan ekiplere göz gezdiriyorsun. İstesen de istemesen de her birini korumak senin de görevin olacak gibi duruyor. Paşayı iyi emeller adına kullanmanın vakti geldi gibi görünüyor.

Bok ve Shisha: Adam tam bir yavşak gibi gülümsüyor ve planları olup olmadığına dair bir cevap vermektense içinizi rahatlatan bir bilgi veriyor. "Beyler, neyi, nereyi ele geçirmek? Başkent bizde amına koyayım. Liderimiz Asgama şu an başkanlık binasında. Oraya gideceğiz. Giderken de önümüze çıkan her Pakt destekçisi orospu çocuğunu öldüreceğiz. Geliyorsanız gelin, benden söylemesi." Adam, cebinden bir sigara paketi ve çakmak çıkarıyor. Sigarasını yakarken gözlerini Shisha'ya çeviriyor ve "Hepimiz polisiz. Hepimiz element kullanıyoruz koç." diyor. Darbenin bu kadar ilerlediğini duymak yüreğinize su serpiyor. Adamlar arabanızla onların konvoyuna katılmanızı söylüyorlar. Siz de onların dediklerine uyuyorsunuz. Arabaya binmeden önce sizinle az önce konuşan polis yanınıza geliyor ve planlarını başkanlık binasında topluca konuşacaklarını söylüyorlar. O kadar aksaklığa rağmen her şey yolunda gidecek gibi gözüküyor. Tihami'yi Pakt'tan arındırma vakti geldi gibi görünüyor.

Her biriniz aynı anda telsizinizden bir üst rütbelinin sesini duyuyorsunuz.

"Yata düştü!"