INGENIUM

Yakın arkadaşı ile uzun zamandır görüşmüyordu ve sonunda görüşmenin vakti gelmişti. Arkadaşı ile bir süre oturdu, içkisini içti ve oğullarının dostluğunu seyretti. Ancak bu sefer aklı konuşulacak meselelerle doluydu. Belki de bugüne kadar katıldığı Pakt görüşmeleri arasında en önemli konular bugün konuşulacaktı. Gerilimlerin arttığını ve bundan ne kadar memnun olmadığını bir süre boyunca düşündü ve arkadaşıyla birlikte iyi vakit geçirdi. Birlikte her zaman içtikleri masaya oturdular ve bir güzel keyif yaptılar. Bu keyif ise sekreterlerinin gelmesiyle son buldu. Yarı yolda oğullarıyla buluştular ve hep birlikte Konsey Binası'na doğru yol aldılar. Konsey Binası'na vardıklarında ise koltuğuna oturuyor ve oğluna sesleniyor. "Hesabı arkadaşına ödetmedin di mi?" Oğlu gülümsüyor ve kafasıyla 'hayır' hareketi yapıyor. Sekreter ilk konunun 'Azınlıklar ve Azınlıkların İhtiyaçları' olduğunu söylediğinde boğazını temizlemeye başlıyor ve söz hakkı ona verildiğinde konuşma süresini başlatıp tamamiyle ciddiyete bürünüyor.

"Öncelikle tüm kıta liderlerine hoş geldiniz diyor ve ülkemizin azınlıklar açısında izlediği politikayı açıklamaya başlıyorum. Ülkemizde birbirinden fazla azınlık var, bunu her biriniz biliyorsunuz. Biz, hem ayrıştırıcı olmamaya, hem de bu azınlıkları temsil ettiğimize emin olmaya çalışıyoruz. Kraniler ülkemizin en yüksek nüfuslu azınlık grubu. Bir Krani atasözü der ki 'Do ey ti jasho kut i file ada fo kut ìngu, hasìku ada fo kut ìngu.' Yani, kalbinde memleketindeymiş gibi olduğunu hissediyorsan memleketindesindir. Biz tüm azınlıklarımıza bu hissiyatı vermeye, bu hissi yaşatmaya çalışıyoruz. Deitwular ve Traldlar da benzer diller konuştuğumuz kardeşlerimizdir ve onları sonsuza kadar sahipleneceğiz. Bana sorarsanız kıtamızda bulunan tüm azınlıklar aidiyet hissine ve temsil edilmeye ihtiyaç duyuyor. Bu konuda her birimiz çalışmalıyız ve ülkemizin azınlıkları için en iyisini yapmalıyız."

Magazinciler! Onları hiçbir zaman sevemedi. Ulusun beyinlerini gereksiz bilgilerle doldurmak ve kişileri gündelik yaşamlarında verim vermeyecek sohbetlere itmek onun gözünde suçtan farksızdı. Kişinin magazine harcayacağı vakit çok daha verim barındıran eylemler uğruna harcanabilirdi. Sert bakışla onları kendinden uzak tuttu. Asla ellerine malzeme vermeyecekti. Onların ardından ortam sakinleşince rahatladı. Dostunun yanına gittik ve omzundan kavradı. ”Sinekler uçuştuğuna göre içmeye devam edebiliriz, değil mi?” Her an takındığı sert suratı dostu ile baş başa iken yumuşadı ve daha az tehditkâr bir hâl aldı. Kırk yılın başı içebiliyordu dostu ile. Tadını sonuna kadar çıkarmak hakkı, değil mi? Tekrardan Dinlenme Tesisleri’ne geçtiler ve kalktıkları masaya oturdular. Deith her ne kadar rastgele bir masaya razı olsa da Pisan ısrar etti. Onun için yaşanmışlıklar çok önemli idi. Beraber içiyor oldukları masa mesela. Bir kere oraya oturmuşlardı. Artık o rastgele bir masa değildi. Dostu ile baş başa eğlendiği bir masaydı. Özeldi! Tam tekrardan keyifleniyordu ki sekreter içeri girdi ve görüşme için onları çağırdı. Hevesi kursağında kalan Pisan sertçe içkisini masaya indirdi ve hışımla ayağı kalktı. Sekretere önden gitmesini işaret ettikten sonra dostuna döndü. Bilindik sert suratı geri dönmüştü. ”Gidelim, dost! Yerine getirmemiz gereken sorumluluklarımız var.”

”Himota devleti Pakt Öncesi’nden beri bu konuda en başarılı olmuş devlettir ve bu başarısını hâlâ sürdürmektedir. Azınlıklarımız ile kökenlerimiz aynıdır. Hepimiz aynı toprakta doğmuş, büyümüş, savaşmış ve kan dökmüş kişileriz. Üzerinde yaşadığımız toprak hepimizin toprağı ve bunun farkındalığını sonsuza dek taşıyacağız. Bütün olmanın kutsallığını bilen kişileriz. Toplum olmanın ne demek olduğunu iyi biliyoruz. Bizim toprağımızda herkes tek bayrak altında, tek devlet yönetiminde, tek ulus olarak yaşamaktadır. Hepimiz Himotalıyız ve hepimiz Himota’ya aitiz. Aynı toprak adına omuz omuza can vermiş kişilerin bağı asla kopmaz! Bir kere birbirimizin kalkanı ve kılıcı olduk, oku ve yayı olduk, aynı tastan yedik ve aynı kaptan içtik, aynı ateşin etrafında ısındık ve aynı çatı altında yatıp kalktık. Birbirimize öğrettik ve birbirimizden öğrendik. En önemlisi asla birbirimizi farklı görmedik. Her an birbirimiz ile paylaştık. Neyimiz varsa birbirimize sunduk. Herkesin benimseyebileceği ortak bir kültür böyle oluşturulur! Birlik ve beraberlikle! Üstünlük taslamaya çalışarak değil! Çıkar gözeterek değil! Onur ve saygı ile! Dışlayarak değil! Eğer azınlık sorununuz varsa bir ulus olmayı becerememişsiniz demektir. Öyle ise kendinize çekin düzen verin çünkü böyle giderse kırılamayacak bir nefret zinciri ile kendinizi boğacaksınız. Diyeceklerim bu kadar!”

Genellikle düzlükten oluşan ülkesinden dağlarla dolu bir yere geçmek kendisini strese sokuyordu. O bir yana, evinden dışarı çıkmaktan bile hoşlanmıyordu Toshohe. Hayatı boyunca şatoda yaşamış olan ve elit bir ailenin içinde yetişmiş olan kral aynı zamanda ülkesini de ailesi gibi görüyordu ve ülkesinden ayrıldığı anda bir parçası eksikmiş gibi hissediyordu. Neyse ki her zaman yanında olan karısı, kraliçesi, aşkı, her şeyi Ashe onu kolluyordu. Bu sebepten ötürü az da olsa mutluydu ve önündeki görüşmeye odaklanabiliyordu. Bir süre boyunca Ashe ile birlikte dinlenme tesislerine gitti ve içki içti. Sonrasında da hiç beklemeden Konsey Binası'na doğru ilerledi. Görünüşe göre ilk gelen de o ve Ashe idi. Koltuğuna oturdu ve gelen herkesi tek tek karşıladıktan sonra söz hakkı verilenleri dinledi ve kendisi de sırası geldiğinde söze girdi.

"Azınlıklar konusuna sizlerden biraz daha farklı bakıyorum. Ülkemizde Zerfunlular ve Hapteller var ve bu insanlar hem kendi kültürlerini kendi içlerinde yaşıyorlar, hem de normal bir Dusha vatandaşından farksızlar. Bir ülkenin birlik ve beraberliği ancak kültürel birliktelikle sürdürülebilir. Böylelikle azınlıklarımızın kendi kültürlerini Dusha içinde değil, kendi içlerinde yansıtmasının daha doğru olacağını düşünüyoruz. Azınlıklarımızın ihtiyaçlarına gelirsek normal Dusha vatandaşlarından farklı bir ihtiyaçları olduğunu düşünmüyorum ancak bunu ben değil azınlıklar dile getirmeli ve ben sonuna kadar onları dinlemeye hazırım. Bugüne kadar kendilerine herhangi bir ayrıcalık tanınmasını istemediler. Benim bu konuda diyebileceğim başka bir şey yok, geçebiliriz."

Yol boyunca belirlenen konuları düşündü Jekot. Ülkesini gelmiş geçmiş tüm başkanlarından daha iyi temsil etmesi gerektiğini çok iyi biliyordu. Her zaman sol yakasında bulundurduğu Djurat bayrağını gözlerinin önüne getirdikçe gururlanıyor ve mutlu oluyordu. Kısa bir yolculuğun ardından Pakt Bölgesi'ne vardı ve bir günlüğüne dinlenme tesislerinde konakladı. Dinlenme tesislerinin güleryüzlü çalışanlarıyla olabildiğince fazla vakit geçirdi ve insanlarla kaynaştı. Deith Ozæf ile karşılaştı ve kendisiyle uzun uzun sohbet etti. Pisan Higenadon ile karşılaştı ve kısa bir süreliğine içki içip dertleşti. Zamanı geldiğinde ise Konsey Binası'na girdi ve kendisinden önce konuşan herkesi tek tek dinledi. Sıra kendisine gelince boğazını temizledi ve konuşmaya başladı.

"Öncelikle sayın Toshohe, ülkenizde azınlıkların ne istediğini değerlendirmek zorundasınız. Bir azınlık grubu kendisini temsil etmek istiyorsa o hak onlara verilmelidir, biz bu konuda netiz. Yüce Djurat milletimiz birdir ama kültürel zenginliklerimiz de azınlıklarımız tarafından oluşturulmaktadır. Bu ülke başlangıçta yüce Qardakh milletinin yardımıyla kurulmuştur. Djuratlılar, Qardakhlılar ile birlikte bu ülkeyi kurmuşlardır. Bu bir yana, Tuplolular da bizim çok yakın akrabalarımız ve can dostlarımızdır. Eğer bu iki halk kendilerini temsil ederek daha konforlu bir yaşam sürüyorlarsa, temsil etmek ve temsil edilmek bu halkların en önemli hakkıdır. Hakkı olmak zorundadır. Biz bu düşünceye uymayan ve azınlık halklarını dinlemeyen anlayışı kınıyoruz. Benim sözlerim bu kadar, hepinize teşekkür ederim."

Kıtanın en uç bölgesinden çıktığı yolculuğu kıtanın ortasında son bulan Una heyecanlı ve umutluydu. Ülkesini temsil etmekten her zaman memnun kalmıştı. Ülkesinde her ülkeden vatandaş olduğu için diğer liderin hepsinden daha iyi anladığına inanıyordu kıtayı. Evet, onun gözünde her ne kadar ülkelere ayrılmış olsa da kıta hâlâ bir bütündü. Herkes her şeyden önce kıtanın yerlisi idi. Tihami’yi temsil etmekle kalmayacak, diğer temsilciler hakkında da yorum yapacaktı. Bu onun için büyük bir fırsattı. Tihami bugüne kadar hep arabulucu ve barış getirici görevlerini üstlenmişti. Bunun lâyığıyla devam etmesini istiyordu. Oraya gidecekti, duygu ve düşüncelerini paylaşacaktı ve bütün sorunları çözecekti! Kıtadaki herkes bereket dolu sarsılmaz bir barış ortamını hak ediyordu ve hak ettiklerini alacaklardı!

”Azınlık konusu benim gözümde kıtanın en öncelikli konusudur. Kıtadaki her bir vatandaş aidiyet duygusunu iliklerine kadar hissetme hakkına sahiptir. Asla hiçbir vatandaş hiçbir sebepten ötürü bu aidiyet duygusunu yitirmeye itilmemelidir. Topluluğu topluluk yapan kültürüdür. Teker teker her topluluğun kendini tanıması, tanıtması ve yaşatması aslî görevidir. Bu konuda asla bir engelle karşılaşmamalı aksine tam destek alması gerekmektedir. Sizlerden içtenlikle rica ediyorum, sınırlarınızda yaşayan azınlıklar kendilerini azınlık olarak göremeyene kadar canla ve başla çalışın! Bu kıtanın geleceği hepimizin bütün olmasına bağlı.”

Sıradaki konunun Tihami'nin uluslararası statüsü olduğunu duydu ve çok fazla söyleyeceği bir şey olmasa da kendini hazırladı ve konuşmaya başladı.

"Bu konudaki duruşumuzu Tihami'nin bir ülke haline gelmesini ilk destekleyen ve oylamaya sunan ülke olduğumuz için rahatlıkla anlayabilirsiniz. Tihami Cumhuriyeti sonsuza dek bir ve tek kalacaktır ve bağımsızlığı kimse tarafından sorgulanamaz. Tihami Cumhuriyeti'nin topraklarında herhangi bir ihlal veya iddia olması durumunda kendilerini savunacak ve koruyacağız, bundan şüpheniz olmasın. Pakt Birliği kıtanın birleştiği yer ise Tihami Cumhuriyeti de hala birleşik kalmasının nihai unsurlarından biridir."